-
101.《奉赠射洪李四丈(明甫)》 唐·杜甫
丈人屋上乌,人好乌亦好。
人生意气豁,不在相逢早。
南京乱初定,所向邑枯槁。
游子无根株,茅斋付秋草。 -
102.《奉赠射洪李四丈(明甫)》 唐·杜甫
丈人屋上乌,人好乌亦好。
人生意气豁,不在相逢早。
南京乱初定,所向邑枯槁。
游子无根株,茅斋付秋草。 -
103.《啁少年》 唐·李贺
青骢马肥金鞍光,龙脑入缕罗衫香。
美人狭坐飞琼觞,贫人唤云天上郎。
别起高楼临碧筱,丝曳红鳞出深沼。 -
104.《送人宰吴县》 唐·杜荀鹤
海涨兵荒后,为官合动情。
字人无异术,至论不如清。
草履随船卖,绫梭隔水鸣。
唯持古人意,千里赠君行。 -
105.《送人宰吴县》 唐·杜荀鹤
海涨兵荒后,为官合动情。
字人无异术,至论不如清。
草履随船卖,绫梭隔水鸣。
唯持古人意,千里赠君行。 -
106.《谢徽上人见惠二龙障子,以短歌酬之》 唐·齐己
我见苏州昆山金城中,金城柱上有二龙。
老僧相传道是僧繇手,寻常入海共龙斗。
又闻蜀国玉局观有孙遇迹,盘屈身长八十尺。
游人争看不敢近,头觑寒泉万丈碧。 -
107.《摸鱼儿(今岁海棠迟开半月,然一夕如雪,无饮余者,赋此寄恨·)》 宋·刘辰翁
是他家、绛唇翠袖,可容卿有功否。
相思不到胭脂井,只隔东林烟柳。
春去又。
漫一夜东风,吹得花成旧。 -
108.《寓居定惠院之东杂花满山有海棠一株土人不知贵也》 宋·苏轼
江城地瘴蕃草木,只有名花苦幽独。
嫣然一笑竹篱间,桃李满山总粗俗。
也知造物有深意,故遣佳人在空谷。
自然富贵出天姿,不待金盘荐华屋。 -
109.《倾城误人身寄内翰洪文》 宋·朱涣
倾城误人身,嗟哉难具陈。
请君试侧耳,听妾歌其因。
妾初未笄学新妆,肌理玉雪眉黛长。
融恰窈袅销金裳,态浓意远夺目光。 -
110.《为人赋横舟二首》 宋·陈容
古悲歌,泪如血,渡河无船气欲绝。
古非歌,泪如泉,河激汤汤声彻天。 -
111.《娄东述怀寄示龙门上人玉山居士》 明·邾经
寂寞娄东寺,经过岁暮时。
后凋霜柏古,乱点石苔滋。
方外尊吾友,龙门得老琦。
十年今几遇,早岁故相知。 -
112.《嘲少年》 唐·李贺
青骢马肥金鞍光,龙脑如缕罗衫香。
美人狭坐飞琼觞,贫人唤云天上郎。
别起高楼临碧筱,丝曳红鳞出深沼。
有时半醉百花前,背把金丸落飞鸟。 -
113.《予顷游青城数从上官道翁游暑中忽思其人》 宋·陆游
往年屡游丈人祠,上官八十如婴儿。
自言少年聋不治,芝房松鬣可无饥。
叩之不答但解颐,德人之容端可师。
我闻学道当精思,毕世不可须臾离。
公虽泯默意可知,亡羊要是缘多岐。
逝从公游亦未迟,联杖跨海寻安期。 -
114.《柳梢青·有个人人》 宋·无名氏
有个人人。
海棠标韵,飞燕轻盈。
酒晕潮红,羞娥凝绿,一笑生春。
为伊无限伤心。
更说甚、巫山楚云。
斗帐香消,纱窗月冷,著意温存。 -
115.《杨乐道留饮席上客置黄红丝头芍药》 宋·梅尧臣
洛阳贾牡丹,江都买芍药。
卖与富人欢,买为游人乐。
万丝必同心,千叶必同萼。
五色相浅深,百金相厚薄。 -
116.《次韵和长吉上人淮甸相遇》 宋·梅尧臣
淮上一相遇,忆在京都时。
虽惊岁月换,未改松桂姿。
童侍两三人,瓶锡相与随。
自言东越来,箧中多好诗。 -
117.《忆昨行寄吴中诸故人》 明·高启
忆昨结交豪侠客,意气相倾无促戚。
十年离乱如不知,日费黄金出游剧。
狐裘蒙茸欺北风,霹雳应手鸣雕弓。
桓王墓下沙草白,仿佛地似辽城东。 -
118.《国清化人示寒山》 宋·王之道
师从天台来,示我一集诗。
开编未及读,涕泪已交颐。
纷纷世间人,迷妄觉者谁。
浮沉苦海中,俗出无端涯。 -
119.《定慧院海棠追和东超呈虞季然陈德夫》 宋·王之道
春来何处无花木,偶向招提见君独。
一枝着雨湿红妆,便觉群芳自尘俗。
嘤嘤幽鸟竞迁乔,皎皎系驹聊在谷。
人生富贵会有日,莫以青云轻白屋。 -
120.《送陈君举舍人东归》 宋·楼钥
皇天生人物,千载非偶然。
冲和兼万人,始得一英贤。
夫君乃其人,人一己百千。
飞黄欲追风,况复勤著鞭。