-
241.《笋》 宋·陈普
书窗媚幽独,万竹真我仪。
冰霜茂摧挫,生意自有时。
斐亹弄月阴,挺拔出风姿。
凤吟逐神郁,春笋效珍奇。 -
242.《读素问十六首》 宋·方回
煌煌金兰室,历历玉版文。
伏羲之所为,传逮轩辕君。
妙测天人际,岂徒针药云。
予实有左癖,此岂非三坟。 -
243.《二月十五晚吴江二亲携酒》 宋·方回
今日山城好事新,客来夸说齿生津。
喜晴郊外多游女,归暮溪边尽醉人。
鲜笋紫泥开玉版,嘉鱼碧柳贯金鳞。
一壶就请衰翁饮,亦与花朝报答春。 -
244.《寄题九仙俞君竹屋》 宋·方回
竹绕屋之外,屋中人定贤。
戛风疑有客,搅雨不妨禅。
勿起青奴想,毋垂玉版涎。
新梢添秀色,长日照吟编。 -
245.《次韵会真堂呈景高士》 宋·方回
夜卧月一枕,晨漱泉一盏。
期人世未识,庐阜乃具眼。
片影下岷峨,辟谷谢堂产。
何树不可巢,老鹤以意柬。 -
246.《夔州》 宋·郭印
夔子巴峡冲,风物异蜀境。
城居版作屋,江汲地无井。
四郊乏平原,冢墓缘山岭。
人传蚯蚓瘴,俗饮茱萸茗。 -
247.《次韵宋南伯见贻之什》 宋·郭印
衰迟来作邑,劳苦剧万状。
朝朝趁衙参,敛版趋琅蹡。
病骥耳双垂,兰筋困衔鞅。
饥鹰长附人,六翮空韝上。 -
248.《送罗秋崖》 宋·陆文圭
宰相昔起富春山,门生四海皆过官。
版书争宝朵云样,题诗便隔纱笼看。
知君相与有瓜葛,绝口不道人所难。
何以不跨龟不从,胡为采芹坐江干。 -
249.《赋烧笋竹安韵》 宋·陆文圭
先生朝槃厌苜蓿,徇味得全差腾肉。
苍头扫地尿有出,赤炎腾烟龙尾秃。
土膏渐竭外欲枯,火候微温酒已熟。
拨灰可惜衣残锦,解箨独娄谨咔玉。 -
250.《颂古四十五首》 宋·释慧远
唱拍相随特地新,舞衣歌版不须呈。
云间独有箫韶曲,未肯流传取次人。 -
251.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
杨岐栗棘蓬,临际清凉树。
钁头无柄,正好栽培,版齿生毛,不妨吞吐。
一抽三,二添四,跛脚云门,乾坤独步。
瞎人天眼分缁素。 -
252.《偈颂一百四十一首》 宋·释师范
本色行脚人,须具行脚眼。
千个与万个,多是空檐版。 -
253.《达磨祖师赞》 宋·释师范
满面尽是胡须,当门却无版齿。
纵不画影图形,东土有人识你。 -
254.《閒居多暇追叙旧游成一百十韵》 宋·释文珦
予生驽且钝,良御谩加鞭。
蹇步常居后,长途靡克前。
於焉辞里塾,竟尔向林泉。
鲁诰方擩哜,真乘又赜研。 -
255.《一生》 宋·释文珦
一生踪迹任浮沉,两鬓生为雪易侵。
不可破除唯道义,最难凭托是人心。
清溪路口閒云合,白版门前落叶深。
老子衰年懒酬应,若非同伴莫相寻。 -
256.《颂古一百则》 宋·释正觉
作贼心,过人胆,历历纵横对机感。
保福云门也垂鼻欺唇,翠岩长庆也修眉映眼。
杜禅和,有何限,刚道意句一齐划。
埋没自己也饮气吞声,带累先宗也面墙檐版。 -
257.《偈颂七十八首》 宋·释正觉
活计如今付旧人,版头疏久又还亲。
星河月与长江混,渺渺清光一色匀。
底时节,落功勋。
卧稳须知却转身,转得了来相识麽,寒穷面觜黑皴皴。 -
258.《和正知藏适轩》 宋·释子淳
适轩新开非华饰,为爱情凉消暑湿。
景象各般何处来,尘埃一点应难入。
蒲团禅版静沉沉,松韵竹风常龚龚。
香断炉寒坐夜深,苔墀月满无人立。 -
259.《郑学士请赞》 宋·释宗杲
参得圜悟禅,担起睦州版。
透过祖师关,瞎却顶门眼。
肚里黑漫漫,心中平坦坦。
性气得人憎,发时浑不管。
巩县茶瓶吃一槌,击碎饶州白瓷碗。 -
260.《杂言》 宋·舒岳祥
琐兮尾兮胡中露,鸜之鹆之在乾侯。
朝吟九叹复五噫,暮赓七歌并四愁。
白日噎噎,中林幽幽。
墐塞两版,蒙茸一裘。
屋漏煤堕,糜搅粕浮。
美人不来兮岁暮谁谓。
霰雪滮滮,落叶如雨。