-
41.《次韵欧阳天聪》 宋·邓深
今古由来几废兴,人生底事谩劳生。
一身休作笼中鸟,万事终归墙角檠。
且与风光闲作主,莫於诗社倦寻盟。
相从只知消闲暇,自快人间物外情。 -
42.《有美一人行》 宋·释文珦
有美一人闲且都,天然自与常人殊。
奔逸绝尘遗步趋,宛在大海之东隅。
珠宫贝阙非凡居,鲛绡被体云霞裾。
朝乘一鹤暮双凫,往来圆峤仍方壶。 -
43.《题越王楼寄献中丞使君》 唐·刘暌
朱轩迥压碧烟州,昔岁贤王是胜游。
山簇剑峰朝阙远,水如巴字绕城流。
人间物象分千里,天上笙歌醉五侯。
今日登临无限意,同沾惠化自销愁。 -
44.《菩萨蛮(七夕·般涉调)》 宋·张先
牛星织女年年别。
分明不及人间物。
匹鸟少孤飞。
断沙犹并栖。
洗车昏雨过。
缺月云中堕。
斜汉晓依依。
暗蛩还促机。 -
45.《念奴娇》 宋·赵龙图
吾今老矣。
好归来、了取青山活计。
甲子一周余半纪,谙尽人间物理。
婚嫁随缘,田舍粗给,知足生惭愧。 -
46.《送王蒙州》 宋·王安石
请郡东南促去程,提堤江水照红旌。
仁声已逐春风到,使节犹占夜斗行。
箭落皁鵰毚兔避,句传炎海鳄鱼惊。
麒麟不是人间物,汉诏先应召贾生。 -
47.《次韵董伯懿松声》 宋·王安石
天机自动岂关情,能作人间物外声。
暝聒一堂无客梦,晓悲千嶂有猿惊。
庙中奏瑟沈三叹,堂下吹箫失九成。
俚耳纷纷多郑卫,直须闻此始心清。 -
48.《闲中戏赋村落景物》 宋·陆游
游宦才能薄,还山日月长。
买牛捐宝剑,取酒解金章。
泉脉疏供啜,松肪炼按方。
北窗贪兀傲,南陌喜彷徉。 -
49.《晚晴出行近村闲咏景物》 宋·陆游
雪云吹尽木阴移,正是先生曳杖时。
老挬行将新长犊,空桑卧出寄生枝。
医翁暮过囊探药,筮叟晨占手布蓍。
谁谓人间足忧患,未妨古俗自熙熙。 -
50.《或遗以两大瓢因寓物外兴》 宋·陆游
槲叶为衣草结庐,生涯正付两葫芦。
名山历遍家何有?尘念空来梦欲无。
野鹤巢云元自瘦,涧松埋雪定非枯。
悠然但觅高楼醉,何处人间无酒徒? -
51.《四月池上》 宋·蔡襄
风下平池水晕开,池边露坐水风来。
草香冉冉生吟席,云影飞飞度酒杯。
荷叶偶成双翠盖,荔枝才似小青梅。
人间物静两相得,月色苍凉始肯回。 -
52.《蜡梅》 宋·虞俦
龙麝浓薰总不宜,幽香细细忽闻时。
蜜脾悬磬无馀味,鹤膝横陈有老枝。
玉蕊檀心还得似,蜡言栀貌有谁欺。
却疑不是人间物,三嗅殷勤与赋诗。 -
53.《閒居无瑕酬答假庭下三物作·桃讽梅》 宋·方岳
不肯春风时世妆,岁寒崖谷倚冰霜。
人间亦有知香者,盍遣一枝横出墙。 -
54.《同刘仲鼎全君玉饮徐子英家分韵得鸡字》 宋·方回
诘曲盘醒手共携,暮归了不记东西。
初筵秩秩谈无底,厦屋渠渠醉似泥。
老貌白头愧青鬓,豪吟野鹜杂家鸡。
相看一笑消长日,未信人间物易齐。 -
55.《寿周枢密四首》 宋·曾丰
元气自子始,入申为至清。
况在申中央,其气尤粹精。
金风冷飕飕,玉寒露泠泠。
人间物莫当,夜堕文昌星。 -
56.《念奴娇·赤壁怀古》 宋·苏轼
大江东去,浪淘尽,千古风流人物。
故垒西边,人道是,三国周郎赤壁。
乱石穿空,惊涛拍岸,卷起千堆雪。
江山如画,一时多少豪杰。 -
57.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
58.《长恨歌》 唐·白居易
汉皇重色思倾国,御宇多年求不得。
杨家有女初长成,养在深闺人未识。
天生丽质难自弃,一朝选在君王侧。
回眸一笑百媚生,六宫粉黛无颜色。 -
59.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
60.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。