-
81.《鹅湖道中二首》 宋·赵蕃
人间那有万株松,莫道名山都未逢。
自拄枯藜行不倦,更听斋后几声钟。 -
82.《送赵咏道还侍兼简然道昆仲》 宋·赵蕃
既见章江水,重逢怀玉山。
匆匆成履躧,草草仅荆班。
遥想献觞后,应多对雨閒。
期君好兄弟,并辔古人间。 -
83.《道衡书寄求诗》 宋·戴表元
烈士蹈东海,公仍归白云。
龙藏谁顾蜕,鹤去不随群。
道貌青难写,香风远自闻。
人间尘垢子,羞读径山文。 -
84.《张持道生辰二首》 宋·郭印
来自仙家白玉京,秋穹灏气欲平分。
人间莫道无先觉,天下须知有达尊。
岂但期颐称上寿,行看嬉戏弄仍孙。
三溪自是蓬莱境,陵谷迁移紫独存。 -
85.《送皎然上人归山》 唐·李端
适来世上岂缘名,适去人间岂为情。
古寺山中几日到,高松月下一僧行。
云阴鸟道苔方合,雪映龙潭水更清。
法主欲归须有说,门人流泪厌浮生。 -
86.《江湖散人歌》 唐·陆龟蒙
江湖散人天骨奇,短发搔来蓬半垂。
手提孤篁曳寒茧,口诵太古沧浪词。
词云太古万万古,民性甚野无风期。 -
87.《送大宝上人归楚山》 唐·皎然
厌上乌桥送别频,湖光烂熳望行人。
欲将夜舸陪嘉月,肯住空林伴老身。
独鹤翩翻飞不定,归云萧散会无因。
从何得道怀惆怅,莫是人间屡见春。 -
88.《殢人娇(王都尉席上赠侍人)》 宋·苏轼
满院桃花,尽是刘郎未见。
于中更、一枝纤软。
仙家日月,笑人间春晚。
浓睡起,惊飞乱红千片。
密意难传,羞容易变。
平白地、为伊肠断。
问君终日,怎安排心眼。
须信道,司空自来见惯。 -
89.《虞美人》 宋·谢薖
人间离合常相半。
璧月宁长满。
九秋风露又方阑。
何日小窗相对、话悲欢。
月华临夜宜人醉。
老去嗟颜悴。
君如玉树照清空。
况有凝之道蕴、一尊同。 -
90.《念奴娇(上洪帅王予道生辰正月十六日,用东坡韵)》 宋·石孝友
半千宝运,瑞清朝、诞育人间英物。
暖律吹灰春到也,迟日光腾东壁。
婺女双溪,沈郎八咏,辉映皆冰雪。
储精毓秀,几年一个人杰。 -
91.《壶中天(寿妇人又良人登科·七月初二)》 宋·周申
秋来两日,因个甚、鸟鹊侵晨传喜。
却是常娥亲姊妹,降作人间佳丽。
黛柳长青,官梅稳亲,镜里春明媚。
花颜难老,寿杯频劝浮蚁。 -
92.《三姝媚(古卫舟·人谓此舟曾载钱塘宫人)》 宋·詹玉
一篷儿别苦。
是谁家、花天月地儿女。
紫曲藏娇,惯锦窠金翠,玉璈钟吕。
绮席传宣,笑声里、龙楼三鼓。 -
93.《七律·人民解放军占领南京》 现代·毛泽东
钟山风雨起苍黄,百万雄师过大江。
虎踞龙盘今胜昔,天翻地覆慨而慷。
宜将剩勇追穷寇,不可沽名学霸王。
天若有情天亦老,人间正道是沧桑。 -
94.《水龙吟 仆三年为郎外台,故人扬子能作广文》 金朝·蔡松年
词章敏妙,临觞得纸,下笔不能自休。
去岁收灯后,过扬於郑氏山亭,酣觞赋诗,最为快适。
自此仆遂东来,比得其诗,颇道当时风味,戏作越调乱山空翠寻人,短松路转风亭小。
论文把酒,灯残月淡,春风最早。 -
95.《菩萨蛮 以上李真人述还丹诀十首案宋元间道》 元·李真人
夸丹功用将何作。
仙人尽号长生药。
服人得延年。
方知此理玄。
至药终须觅。
只在坎离侧。
向此得真微。
天长地久期。 -
96.《大人按部过云安下岩留小诗命同赋》 宋·郭明复
道人昔日来开山,山鬼悔泣门不关。
一时梵宇借岩麓,千载绝景归人间。
松萝郁勃树旌纛,水泉丁东鸣佩环。
两苏寂寞涪翁死,杖屦谁与同跻攀。 -
97.《题回山人画像》 宋·薛昂
道骨仙风一伟人,相逢东老最情亲。
榴皮幻皮人间世,藤叶牢龙物外身。
璚蚁满壶方丈晓,青蛇衔袖洞庭春。
高名不配垂千古,笑指西邻几劫尘。 -
98.《题方道人壶□诗》 明·王泽
仙城芙蓉青匝溪,郁萧琼馆开浮黎。
飞甍仰空不可跻,青壁直上缘金梯。
仙人星冠紫霞服,万□不死中冥栖。
山中芝田春雨熟,绿叶如掌人参齐。 -
99.《赠梁道人》 宋·苏轼
采药壶公处处过,笑看金狄手摩挲。
老人大父识君久,造物小儿如子何。
寒尽山中无历日,雨斜江上一渔蓑。
神仙护短多官府,未厌人间醉踏歌。 -
100.《木兰花慢 中秋饮酒将旦,客谓前人有赋待》 宋·辛弃疾
可怜今夕月,向何处、去悠悠?
是别有人间,那边才见,光影东头?
是天外空汗漫,但长风、浩浩送中秋?
飞镜无根谁系?嫦娥不嫁谁留?