-
81.《穀城主簿王崇者少得养生禅寂之道中年弃官入》 宋·宋庠
余本丘壑人,失计蹈尘网。
轩冕忽缰锁,风波若流荡。
高羽颠宏罗。
奔骖偾归鞅。 -
82.《登谢客岩》 宋·林景熙
巀嶭镇九斗,赑屃挟五丁。
飞霞适何来,缥缈开殊庭。
永怀谢康乐,坐啸山水城。
旷代得真契,登临有余情。 -
83.《石门洞》 宋·林景熙
临溪双石如层城,中有洞天门不扃。
杖藜穿莎入微迳,古藤络树春冥冥。
渴猿引子下饮涧,山瓢我亦分清泠。
一重一掩翳复郎,朱门金榜开殊庭。 -
84.《坠马后柬萧文明给事长句并呈同游诸君子》 明·李东阳
我在黄门夜燕归,径驱健马疾若飞。
马蹄翻空身堕地,岂独尘土沾人衣。
徒行却叩黄门宅,主翁醉睡惊倒屐。
东轩大床许借我,筋骨屈强眠不得。 -
85.《伏中作二首》 宋·孔武仲
去岁复今日,清槐系扁舟。
手携筇竹杖,朝上龟山头。
百川合为一,浩渺蟠天流。
徙倚弄佳音,啸歌怀旧邱。 -
86.《武冈向权叔家有陈魏祠堂合祀简斋鹤山惟两公》 宋·陈杰
简斋以诗冠两都,鹤山以文擅江东。
兹溪僻在万山底,辽绝安能来两公。
或撞天关忤九虎,或走穷海随六龙。
畏途迂车一笑粲,远谪信杖双音跫。 -
87.《别秀亭五首》 宋·方回
市人指黑应怪讶,拄杖倚空何所为。
戍角征鼙曾汹汹,樵歌牧笛尚熙熙。
风流剩有登临兴,摇落宁无代谢悲。
□□翁诗吾解赋,升平不似放翁时。 -
88.《赠叶生》 宋·李处权
带如当风衣出水,曹吴丹青古莫比。
一时更有刘与杨,妙手斫泥端及此。
叶生心匠何瑰奇,异代同声人所推。
颇甘蔬饭绝肉想,神物自应来护持。 -
89.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
天地不仁,以万物为刍狗。
圣人不仁以百姓为刍狗。
拄杖子不仁以三世诸佛历代祖师四圣六凡为刍狗。
化育春阳照妪前,摧残霜雪凭陵后。
截鹤续凫,折衡剖斗。
力尽神疲困壁根,笑破他人口。 -
90.《閒居多暇追叙旧游成一百十韵》 宋·释文珦
予生驽且钝,良御谩加鞭。
蹇步常居后,长途靡克前。
於焉辞里塾,竟尔向林泉。
鲁诰方擩哜,真乘又赜研。 -
91.《宝公和尚赞》 宋·释心月
鹰窠大士,示现无方。
生于宋代,老于齐梁。
杖头刀尺,隐显全彰。
巍巍堂堂,炜炜煌煌。
至今坐断独龙冈。 -
92.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
玉壶著脚四围宽,妙处其中转侧看。
顾鉴功忘鼻孔直,津流识尽髑髅乾。
夜横河汉白,霜洗斗牛寒。
休去歇去,绝言绝虑。 -
93.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
94.《赠豫章来子仪言诗》 宋·曾丰
少年气宇要自恢,见人赋诗谓为才,出入常将笔装怀。
中年心地要自息,见人哦诗谓为癖,起居常把口挂壁。