-
261.《九日置酒》 宋·宋祁
秋晚佳晨重物华,高台复帐驻鸣笳。
遨欢任落风前帽,促饮争吹酒上花。
溪态澄明初雨毕,日痕清淡不成霞。
白头太守真愚甚,满插茱萸望辟邪。 -
262.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
263.《大鹏赋·并序》 唐·李白
余昔于江陵,见天台司马子微,谓余有仙风道骨,可与神游八极之表。
因著大鹏遇希有鸟赋以自广。
此赋已传于世,往往人间见之。
悔其少作,未穷宏达之旨,中年弃之。 -
264.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
265.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
266.《得王介甫常州书》 宋·梅尧臣
斜封一幅竹膜纸,上有文字十七行。
字如瘦棘攒黑刺,文如温玉烂虹光。
别时春风吹榆荚,及此已变蒹葭霜。
道途与弟奉亲乐,後各失子怀悲伤。 -
267.《定风波·莫听穿林打叶声》 宋·苏轼
莫听穿林打叶声,何妨吟啸且徐行。
竹杖芒鞋轻胜马,谁怕?一蓑烟雨任平生。
料峭春风吹酒醒,微冷,山头斜照却相迎。
回首向来萧瑟处,归去,也无风雨也无晴。 -
268.《胡笳十八拍》 魏晋·蔡琰
我生之初尚无为,我生之后汉祚衰。
天不仁兮降乱离,地不仁兮使我逢此时。
干戈日寻兮道路危,民卒流亡兮共哀悲。
烟尘蔽野兮胡虏盛,志意乖兮节义亏。 -
269.《刘生》 南北朝·徐陵
刘生殊倜傥。
任侠遍京华。
戚里惊鸣筑。
平阳吹怨笳。
俗儒排左氏。
新室忌汉家。
高才被摈压。
自古共怜嗟。 -
270.《烛影摇红 又用张材甫韵 强村丛书用孔氏微波》 宋·张玉娘
梅雪乍融,单于吹彻寒犹浅。
夜从灯下翦春幡,笑罢椒盘宴。
云母屏开帘卷。
放嫦娥、广寒宫苑。 -
271.《题淮南寺》 宋·程颢
南去北来休便休,白苹吹尽楚江秋。
道人不是悲秋客,一任晚山相对愁。 -
272.《念奴娇 秣陵吊古》 清·屈大均
萧条如此,更何须,苦忆江南佳丽。
花柳何曾迷六代,只为春光能醉。
玉笛风朝,金笳霜夕,吹得天憔悴。
秦淮波浅,忍含如许清泪。 -
273.《古诗赠新城王贻上》 清·钱谦益
风轮持大地,击扬为风谣。
吹万肇邃古,赓歌畅唐姚。
朱弦泛汉魏,丽藻沿六朝。
有唐盛词赋,贞符汇元包。 -
274.《游泾川水西寺蕳叶八宣慰刘七都事章卞二元师》 明·宋濂
水陆行兼旬,招摇月如醉。
筋弛遂莫支,神痴但思睡。
若非游名山,曷以豁幽闭。
泾川名汉县,宝胜标唐寺。 -
275.《江城子·飞起郡城东》 唐·牛峤
??飞起郡城东,碧江空,半滩风。
越王宫殿,蘋叶藕花中。
帘卷水楼鱼浪起,千片雪,雨濛濛。
极浦烟消水鸟飞,离筵分手时,送金卮。
渡口杨花,狂雪任风吹。
日暮空江波浪急,芳草岸,柳如丝。 -
276.《梅花》 宋·张舜民
绿梢红萼虽能画,素艳清香不易吟。
乱土无人逢驿使,江城有笛任君吹。 -
277.《双调 山鬼》 元·阿鲁威
若有人兮含睇山幽,乘赤豹文貍,窈窕周流。
渺渺愁云,冥冥零雨,谁与同游?
采三秀兮吾令蹇修,怅宓妃兮要眇难求。
猿夜啾啾,风木萧萧,公子离忧。 -
278.《豆踠行》 明·李梦阳
昨当大风吹雪过,湖船无数冰打破。
冰骧峞山岳立,行人骇观泪交堕。
景泰年间一丈雪,父老见之无此祸。
鄱阳十日路断截,庐山百姓啼寒饿。 -
279.《鹤联句》 宋·滕宗谅
上霄降灵气,钟此千年禽。
幽间靖节性,孤高伯夷心。
颉颃紫霄垠,飘飖沧浪浔。
岳湛有仙姿,多钧韶无俗音。 -
280.《红梅》 宋·石延年
梅好唯伤白,今红是绝奇。
认桃无绿叶,辨杏有青枝。
烘笑從人赠,酡颜任笛吹。
未应娇意急,发赤怒春迟。