-
121.《三用韵》 唐·韦庄
素律初回驭,商飙暗触襟。
乍伤诗客思,还动旅人心。
蝉噪因风断,鳞游见鹭沈。
笛声随晚吹,松韵激遥砧。 -
122.《送僧讲罢归山》 唐·唐求
休将如意辩真空,吹尽天花任晓风。
共看玉蟾三皎洁,独悬金锡一玲珑。
岩间松桂秋烟白,江上楼台晚日红。
依旧曹溪念经处,野泉声在草堂东。 -
123.《和门下殷侍郎新茶二十韵》 唐·徐铉
暖吹入春园,新芽竞粲然。
才教鹰觜拆,未放雪花妍。
荷杖青林下,携筐旭景前。
孕灵资雨露,钟秀自山川。 -
124.《杂诗》 唐·无名氏
劝君莫惜金缕衣,劝君须惜少年时。
有花堪折直须折,莫待无花空折枝。
青天无云月如烛,露泣梨花白如玉。
子规一夜啼到明,美人独在空房宿。 -
125.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎, ——孟郊
泉音玉淙琤.琉璃剪木叶, ——韩愈
翡翠开园英。
流滑随仄步, ——孟郊 -
126.《游长安诸寺联句·招国坊崇济寺·奇松联二十字绝句》 唐·段成式
杉松何相疏,榆柳方迥屑。
无人擅谈柄,一枝不敢折。
——段成式
中庭苔藓深,吹馀鸣佛禽。 -
127.《夏日山居》 唐·鱼玄机
移得仙居此地来,花丛自遍不曾栽。
庭前亚树张衣桁,坐上新泉泛酒杯。
轩槛暗传深竹径,绮罗长拥乱书堆。
闲乘画舫吟明月,信任轻风吹却回。 -
128.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
129.《出游》 唐·皎然
少时不见山,便觉无奇趣。
狂发从乱歌,情来任闲步。
此心谁共证,笑看风吹树。 -
130.《自遣》 唐·归仁
日日为诗苦,谁论春与秋。
一联如得意,万事总忘忧。
雨堕花临砌,风吹竹近楼。
不吟头也白,任白此生头。 -
131.《夜寒寄卢给事二首》 唐·贯休
刻羽流商否,霜风动地吹。
迩来唯自惜,知合是谁知。
堑雪消难尽,邻僧睡太奇。
知音不可得,始为一吟之。 -
132.《寿春节进》 唐·贯休
圣运关天纪,龙飞古帝基。
振摇三蜀地,耸发万年枝。
出震同中古,承乾动四夷。
恩颁新命广,泪向旧朝垂。 -
133.《病起二首》 唐·齐己
一卧四十日,起来秋气深。
已甘长逝魄,还见旧交心。
撑拄筇犹重,枝梧力未任。
终将此形陋,归死故丘林。 -
134.《假山》 唐·齐己
匡庐久别离,积翠杳天涯。
静室曾图峭,幽亭复创奇。
典衣酬土价,择日运工时。
信手成重叠,随心作蔽亏。 -
135.《移居》 唐·齐己
上台言任养疏愚,乞与西城水满湖。
吹榻好风终日有,趁凉闲客片时无。
檀栾翠拥清蝉在,菡萏红残白鸟孤。
欲问存思搜抉妙,几联诗许敌三都。 -
136.《市中狂吟》 唐·段穀
一间茅屋,尚自修治。
任狂风吹,连檐破碎。
枓栱斜欹,看著倒也。
墙壁作散土一堆,主人翁永不来归。 -
137.《江城子》 唐·牛峤
飞起郡城东,碧江空,半滩风。
越王宫殿,蘋叶藕花中。
帘卷水楼鱼浪起,千片雪,雨濛濛。
极浦烟消水鸟飞,离筵分手时,送金卮。
渡口杨花,狂雪任风吹。
日暮空江波浪急,芳草岸,柳如丝。 -
138.《促拍满路花》 唐·吕岩
西风吹渭水,落叶满长安。
茫茫尘世里,独清闲。
自然炉鼎,虎绕与龙盘。
九转丹砂就,一粒刀圭, -
139.《奉和袭美二游诗·徐诗》 唐·陆龟蒙
尝闻四书曰,经史子集焉。
苟非天禄中,此事无由全。
自从秦火来,历代逢迍邅。
汉祖入关日,萧何为政年。 -
140.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。