-
21.《常父惠示丁卯雪十四韵谨同韵赋之》 宋·黄庭坚
春皇赋上瑞,来宁黄屋忧。
下令走百神,大云庇九丘。
风声将仁气,艳艳生瓦沟。
寒花舞零乱,表里照皇州。 -
22.《演雅二十韵》 宋·刘克庄
学道无所得,惟于鄙事能。
九帙后篇什,来世有公评。
岂未登社坛,直欲破刘城。
六言与七字,如九转炼成。 -
23.《送兴元聂帅》 宋·洪咨夔
泛观天地间,一气如爨鼎。
半鼎沸正急,半岂独尔静。
从旁更益薪,既往漫不省。
畴当起沃之,辘轳转修绠。 -
24.《上云乐》 明·刘基
混沌结,玄黄开,人生其中,称为三才。
一人身有一天地,形质虽异众理该。
欲淫物诱滋巧伪,遂使真淳耗?攵玄风颓。
乃有朝生而暮死者,本根浅短无栽培。 -
25.《送李琴川谪临海》 明·杨基
南风雨来尘作泥,稻花豆荚生初齐。
一人失意解官去,席上众宾颜色低。
车欲发未忍别,感慨握手立大堤。
绿荷为杯树为盖,碧酒荡漾青琉璃。 -
26.《记扬州旧事》 宋·陈造
合宫嚼蕊今柳枝,燕台酷赏骚人诗。
国色天香岂凡品,琼枝璧月信好辞。
向来弄影对箫鼓,楚山高深自云雨。
若为白昼去临邛,鹦鹉难防漏私语。 -
27.《答屈爽》 宋·李复
至人喜旷达,所遇无形迹。
非乐重其放,中心本纯一。
东晋尚书令,简文用王述。
论事匪卓越,动意皆真率。