-
61.《游雁荡山八首·石门庵》 宋·徐照
庵是何年立,其中有一僧。
苍崖从古险,白日少人登。
众物清相映,吾生隐未能。
夜来新过虎,抓折树根藤。 -
62.《予园泰堂之傍有奇石小有有洞箭括有门车箱有》 宋·岳珂
池边历平蹊,果下动游鞚,一笑未心领,万象徒目送。
渊渟历危槛,目景眩华栋。
閒情晻不舒,倦思悄如瞢。 -
63.《又南明示众》 宋·苏泂
寂寂松门竟日闲,更无金锁与玄关。
时人欲识南明路,过得溪来便上山。 -
64.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
澡身乎书圃,晞发於礼园。
静中观我生,父乾而母坤。
宁不自爱重,日夕声利昏。
前修亦人耳,而我何沄沄。 -
65.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
我观众草树,等是气所囿。
蓬茅一何荒,桃李一何秀。
荣悴固不齐,受命了无缪。
所以山中人,翩然拂归袖。 -
66.《郑佥判取苏黄门图史园囿文章鼓吹之语为韵见》 宋·方岳
往年郑子真,口语挂吏文。
宁知世间事,变化纷如云。
有司出纳吝,但守吾见闻。
参互漏一钱,怒气欲嚼龈。 -
67.《满庭芳 文山七宝会众*庵告名,因而示词 洞》 元·马钰
七宝庵中,三清门里,全真堂建相当。
东西廊舍,堪可做云房。
凿石名为丹井,水甘美、有若琼浆。
玄玄处,修真环堵,幽雅念,不寻常。 -
68.《满庭芳 离众生示门人》 元·马钰
尽说烟消,皆言火灭,触来总起无名。
不知不觉,怎得离众生。
道本易行易晓,奈心违、难晓难行。
心魔障,未成大善,方寸不能灵。 -
69.《苏幕遮 劝长安道众》 元·马钰
苦海中,劳四大。
竞利争名,个个皆宁耐。
争把元阳都损坏。
前有轮回,著甚机谋解。
道门中,超三界。
太上巾包,悟者欣然戴。
意净心清无挂碍。
固养灵根,性命长长在。 -
70.《诉衷情·众生薄福乐真闻》 元·侯善渊
众生薄福乐真闻。
精进谨持功。
修斋坐禅礼念,终久落顽空。
真实相,有无中。
好家风。
玄元宗祖,太始门开,体照圆通。 -
71.《正月望夜侍宴宣德门呈昭文富丞相》 宋·宋庠
帝阙开金狄,仙舆下玉京。
建春天上斗,不夜海边城。
佛火依山出,星榆夹道明。
清尘随汉跸,紫气护轩营。 -
72.《石门洞》 宋·林景熙
临溪双石如层城,中有洞天门不扃。
杖藜穿莎入微迳,古藤络树春冥冥。
渴猿引子下饮涧,山瓢我亦分清泠。
一重一掩翳复郎,朱门金榜开殊庭。 -
73.《过风门岭》 宋·林景熙
客来自风门,飕飕撼两袖。
溪回众峰新,畈绝一岭又。
行行春晶微,怪禽啼白书。
流年感花稀,古道表松秀。 -
74.《徐黄门画》 明·张羽
黄门给事三十余,面如红玉少有须。
风骨岂是山泽臞,问着只爱山中居。
前年版下鹤头书,征起直上青云衢。
文华堂高凌紫虚,出入侍从陪金舆。 -
75.《陵祀归得赐暖耳诗和方石韵四首(时和者颇众》 明·李东阳
午门晴旭飏轻芃,拜领温纶竟莫辞。
八座敢夸三珥贵,千金不换五花骑。
休论孟德头风事,绝胜杨侯耳热时。
老去毛君头未秃,玉堂闲写赐貂诗。 -
76.《题方家峪刘寺山门》 宋·顾逢
洒墨起云端,神威耸众观。
直疑鲜甲动,相对骨毛寒。
瞠目真如活,腾空似不难。
传闻风雨夜,雷电绕阑干。 -
77.《出门》 宋·李复
种禾满东坡,薿薿尺许长。
初苦夏日暴,今为秋雨伤。
耘耔不能施,丛杂众草荒。
农夫荷锄归,无语空徊徨。 -
78.《越中三江斗门》 宋·释文珦
斗门何代设,千古截寒潮。
水庙依枫树,湖田足葑苗。
众山临海尽,丛港达城遥。
落日淦歌里,西风动泬寥。 -
79.《题三门》 宋·释印肃
玄之又玄,众妙之门。
空之又空,一法常存。
要见本来真面目,除非直入这三门。 -
80.《三印颂示众》 宋·释正觉
印泥印空印水,疾轩不及掩耳。
豁然楼阁门开,消得轻轻弹指。