-
101.《荥阳唐高祖太宗石刻像〈并叙〉》 宋·苏辙
荥阳大海院高齐石像二,高不数寸,而姿制甚妙。
唐高祖为郑州刺史,太宗方幼而病甚,祷之即愈。
因各为一碑,刻弥勒佛,且记其事,至今皆在。
元祐二年九月,祭告永裕陵,过而观焉,作小诗以授院僧。 -
102.《送言上人往见径山老十四韵》 宋·张元干
忽辞鼓山行,便作径山去。
道人孤飞云,腰包咄嗟具。
两边兄弟间,杨岐一条路。
禅许众人参,院要大家住。 -
103.《类试院放榜众论以得士为庆作古诗一章呈详定》 宋·郑刚中
书生业辞艺,不为觅科举。
胸中负器识,笔下有今古。
君看阿房赋,岂是布衣语。
独其在糊名,贵贱惟所主。 -
104.《和钟道士若谷投赠韵》 宋·程公许
流年衮衮拥头浪,萧骚白发三千丈。
人生劳禄底须多,何嗟及矣负米养。
沧溟不禁尾水汇,养素略窥道家说。
庶几真一复保全,可以众言强分裂。 -
105.《徐制参挽歌》 宋·王柏
北风高兮岁律将残,望东陇兮目断旌丹。
有美君子兮擥众芳而自饰,直哉惟清兮不亢不激。
郁十五年之朝望兮,仅彯缨於列院。
参幙府以自诡兮,乃劬劬而忘倦。 -
106.《河传令》 元·王哲
害风落魄。
便飘蓬信任,到处并无篱落。
游历水云,管甚身躯零落。
觅残馀,傍人家。 -
107.《临桂尉杨渭夫以诗来因次其韵兼简同僚》 宋·陈傅良
万物各美恶,一室有面背。
去来故无恒,欣厌惟所会。
有能悟兹理,何必著幽邃。
后圃并山麓,修竹积空翠。 -
108.《登崇宁阁》 宋·戴表元
众香坛书静,游屐思频来。
心转谈经处,尘空说法台。
葵花凭古碣,竹色上苍苔。
杰阁同禅院,悬河有辩才。 -
109.《偈倾一百三十三首》 宋·释法薰
院无大小,众无多寡。
有个折脚铛儿,要人提上挈下。
不堕功勋,不触风化,千里追风看良马。 -
110.《已亥秋淮南客中怀故里朋游寄之》 宋·宋无
行李依吴榜,飘蓬更楚乡。
山川岁云暮,风雨夜何长。
此地从兵革,斯民复旱蝗。
牙包怀赋粟,久渴望摧浆。 -
111.《黄山》 宋·杨公远
古今墨客兼骚客,推许黄山甲众山。
三十六峰层汉外,百千万岫乱云间。
炼丹帝往名长在,捣药仙归臼已閒。
叶落花开人寂寂,雄鸣雌和鸟关关。