-
41.《满庭芳》 宋·袁去华
马上催归,枕边唤起,谢他闲管闲愁。
正难行处,云木叫钩辀。
似笑天涯倦客,区区地、著甚来由。
真怜我,提壶劝饮,一醉散千忧。 -
42.《念奴娇》 宋·沈端节
洛妃汉女,护春寒、不惜鲛绡重叠。
拾翠江边烟淡淡,交影参差胧月。
秦虢相将,英娥接武,同宴瑶池雪。
层冰连璧,个中谁敢优劣。 -
43.《南乡子》 宋·吕胜己
斗笠棹扁舟。
碧水湾头放自流。
尽日垂丝鱼不上,优游。
更觉心松奈得愁。
行客语沧洲。
笑道渔翁太拙休。
万事要求须有道,何由。
教与敲针换曲钩。 -
44.《满江红》 宋·吕胜己
往事千端,都笑道、衰翁宦拙。
今会得、人情物态,尽皆休说。
广厦尽堪舒笑傲,层楼又见凌空阔。
试闲思、画戟比衡门,谁优劣。 -
45.《水调歌头》 宋·杨炎正
一笛起城角,吹破小梅愁。
东风犹未,谁遣春信到吾州。
闻得东来千骑,鼓舞儿童竹马,和气与空浮。
桃李未阴处,准拟种千头。 -
46.《汉宫春》 宋·汪莘
春色平分,甚偏他杨柳,分外风流。
夭桃自适其适,一笑还休。
可怜仙李,对东风、却少温柔。
争奈得、海棠妆点,向人浑不知羞。 -
47.《沁园春(题桃源万寿宫)》 宋·葛长庚
黄鹤楼前,吹笛之时,先生朗吟。
想剑光飞过,朝游南岳,墨篮放下,夜醉东邻。
铛煮山川,粟藏世界,有明月清风知此音。
呵呵笑,笑酿成白酒,散尽黄金。 -
48.《水调歌头(八月上浣解印别同官席上赋)》 宋·刘克庄
半世惯歧路,不怕唱阳关。
朝来印绶解去,今夕枕初安。
莫是散场优孟,又似下棚傀儡,脱了戏衫还。
老去事多忘,公莫笑师丹。 -
49.《满江红(傅相生日癸亥)》 宋·刘克庄
江左惟公,争些子、吾其衽发。
谈笑里、旄头泛扫,斗杓旋斡。
投一粒丹元气转,下三数著输棋活。
把晋朝王谢傅同看,谁优劣。 -
50.《念奴娇》 宋·张榘
三闾何在,把离骚细读,几番击节。
蓠蕙椒兰纷江渚,较以艾萧终别。
清浊同流,醉醒一梦,此恨谁能说。
忠魂耿耿,只凭天辨优劣。 -
51.《柳梢青》 宋·周密
藏双清图,奇悟入神,绝去笔墨畦径。
卷尾补之自书柳梢青四词,辞语清丽,翰札遒劲,欣然有契于心。
余因戏云:不知点胸老、放鹤翁同生一时,其清风雅韵,优劣当何如哉。
翁噱曰:我知画而已,安与许事,君其问诸水滨。 -
52.《风入松(江景)》 宋·吴礼之
苹汀蓼岸荻花洲。
占断清秋。
五湖景物供心眼,几曾有、一点闲愁。
梦里翩翩胡蝶,觉来叶叶渔舟。
谢郎随分总优游。
信任沉浮。
恬然云水无贪吝,笑分缠、骑鹤扬州。
只恐丹青妙笔,写传难尽风流。 -
53.《沁园春(为友人寿)》 宋·程正同
富敌陶猗,才卑贾马,气吞曹刘。
更妓娱安石,东山名胜,樽盈文举,北海风流。
事冷千年,身兼八子,豪举伊谁与匹俦。
应还笑,为天将降任,未欲东周。 -
54.《石苍舒醉墨堂》 宋·苏轼
人生识字忧患始,姓名粗记可以休。
何用草书夸神速,开卷惝恍令人愁。
我尝好之每自笑,君有此病何年瘳。
自言其中有至乐,适意无异逍遥游。 -
55.《玉台新咏序》 南北朝·徐陵
夫凌云概日,由余之所未窥;千门万户,张衡之所曾赋。
周王璧台之上,汉帝金屋之中,玉树以珊瑚为枝,珠帘以玳瑁为匣。
其中有丽人焉。
其人也:五陵豪族,充选掖庭;四姓良家,驰名永巷。 -
56.《中秋咏怀借杜子美秋日述怀一百韵和寄柳州假鸣桑先生》 明·徐威
异乡青嶂外,故里白云边。
北极悬双眼,中秋度四年。
灯前横一剑,江浒宿孤船。
玉露漙漙忌,金波炯炯然。 -
57.《进学解》 唐·韩愈
国子先生晨入太学,招诸生立馆下,诲之曰:“业精于勤,荒于嬉;行成于思,毁于随。
方今圣贤相逢,治具毕张。
拔去凶邪,登崇畯良。
占小善者率以录,名一艺者无不庸。 -
58.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
59.《上梅直讲书》 宋·苏轼
轼每读《诗》至《鸱枭》,读《书》至《君奭》,常窃悲周公之不遇。
及观《史》,见孔子厄于陈、蔡之间,而弦歌之声不绝,颜渊、仲由之徒相与问答。
夫子曰: “‘匪兕匪虎,率彼旷野’,吾道非邪,吾何为于此?”颜渊曰:“夫子之道至大,故天下莫能容。
虽然,不容何病?不容然后见君子。 -
60.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。