-
1.《端居感怀》 唐·韦应物
沈沈积素抱,婉婉属之子。
永日独无言,忽惊振衣起。
方如在帏室,复悟永终已。
稚子伤恩绝,盛时若流水。 -
2.《答人书言》 宋·邵雍
无位立事难,逢时建功易。
求全自有毁,举大须略细。
去恶虑伤恩,存恶忧害义。
徒有仁者心,殊无仁者意。 -
3.《和汪仲嘉楼大防二尚书贺郑贵和华文休致韵》 宋·陈傅良
岿然名节万人尊,诗落文昌帝九阍。
耄及卫公还失策,早如疎传亦伤恩。
华文延阁如今少,神武修门自古存。
我与东楼最欣慕,掖垣灯火几同论。 -
4.《张汤治狱皆穷根本上欲释严助伍被汤日弗诛后》 宋·袁说友
最是慈祥日,为臣惨刻闻。
弯弓屠善类,刺骨见深文。
流毒嗟苛吏,伤恩负此君。
不知惭簿责,一死尚何云。 -
5.《奉和刘祭酒伤白马(此马敕赐宁王,转赠祭酒)》 唐·严维
沛艾如龙马,来从上苑中。
棣华恩见赐,伯舅礼仍崇。
镜点黄金眼,花开白雪騣.性柔君子德,足逸大王风。
色照鸣珂静,声连喷玉雄。 -
6.《重伤小女子》 唐·白居易
学人言语凭床行,嫩似花房脆似琼。
才知恩爱迎三岁,未辨东西过一生。
汝异下殇应杀礼,吾非上圣讵忘情。
伤心自叹鸠巢拙,长堕春雏养不成。 -
7.《分司东都寓居履道叨承川尹刘侍郎大夫恩知上四十韵》 唐·杜牧
命世须人瑞,匡君在岳灵。
气和薰北陆,襟旷纳东溟。
赋妙排鹦鹉,诗能继鶺鴒.蒲亲香案色,兰动粉闱馨。
周孔传文教,萧曹授武经。 -
8.《和寿中丞伤猿》 唐·李洞
遗挂朱栏锁半寻,清声难买恨黄金。
悬崖接果今何在,浅井窥星影已沉。
归宅叶铺曾睡石,入朝灯照旧啼林。 -
9.《题慈恩塔》 唐·荆叔
汉国山河在,秦陵草树深。
暮云千里色,无处不伤心。 -
10.《恩赐魏文贞公诸孙旧第,以导直臣》 唐·裴大章
邢茅虽旧锡,邸第是初荣。
迹往伤遗事,恩深感直声。
云孙方庆袭,池馆忽春生。
古甃开泉井,新禽绕画楹。
自然垂带砺,况复激忠贞。
必使千年后,长书竹帛名。