-
41.《伤长姊》 明·周玉如
花落空萦恨,莺啼更助哀。
芳魂似流水,一去不重回。 -
42.《感伤》 宋·文天祥
地维倾渤澥,天柱折崑崙。
清夜为挥泪,白云空断魂。
死生苏子节,贵贱翟公门。
高庙神灵在,乾坤付不言。 -
43.《眼儿媚·石榴花发尚伤春》 宋·无名氏
石榴花发尚伤春。
草色带斜曛。
芙蓉面瘦,蕙兰心病,柳叶眉颦。
如年长昼虽难过,入夜更消魂。
半窗淡月,三声鸣鼓,一个愁人。 -
44.《伤春词寄紫元四首》 宋·白玉蟾
孤村古馆雨凄凄,客里愁闻乌夜啼。
枕冷衾寒才闭目,春风吹转梦魂迷。 -
45.《次韵宋永兄伤时二首》 宋·黄公度
目断吴天远,魂飞楚塞低。
六龙巡漠北,万骑绕淮西。
寒月笼烟燧,霜风递晓鼙。
征夫蝴蝶梦,休傍故园栖。 -
46.《浮丘道人招魂歌》 宋·汪元量
有妹有妹天一方,良人去后逢此殃。
黄尘暗天道路长,男呻女吟不得将。
汝母已死埋炎荒,汝兄跣足行雪霜。
万里相逢泪滂滂,惊定拭泪还悲伤。
呜呼四歌兮歌欲狂,魂招不来归故乡。 -
47.《浮丘道人招魂歌》 宋·汪元量
有子有子衣裳单,皮肉冻死伤其寒。
蓬空煨烬不得安,叫怒索饭饥无餐。
乱离走窜千里山,荆棘蹲坐肤不完。
失身被系泪不乾,父闻此语摧心肝。
呜呼六歌兮歌欲残,魂招不来心鼻酸。 -
48.《伤内》 明·唐寅
凄凄白露零,百卉谢芬芳;
槿花易衰歇,桂枝就销亡;
迷途无往驾,款款何从将;
晓月丽尘梁,白日照春阳;
扰景念畴昔,肝裂魂飘扬。 -
49.《赵玿赴成都府广都县尉以送君南浦伤如之何为》 宋·李廌
吾生常羇旅,送客情更重。
嗟哉平生交,今复万里送。
愁端寓心目,往感接魂梦。
穷途独栖迟,直道竟何用。 -
50.《伤春》 宋·陈著
杜鹃非是翠芳残,底事年年叫出山。
纸帐竹床清到底,不堪声入梦魂閒。 -
51.《伤逝三首》 宋·赵文
昨日相扶尚自存,今朝痛哭奠清尊。
如何一夜音容隔,便有纷纷说梦魂。 -
52.《伤逝三首》 宋·赵文
老人不哭自销魂,况复长号病眼昏。
终日哭声那可听,一声声有一般言。 -
53.《横吹曲辞·出关》 唐·魏徵
中原还逐鹿,投笔事戎轩。
纵横计不就,慷慨志犹存。
策杖谒天子,驱马出关门。
请缨羁南越,凭轼下东藩。 -
54.《相和歌辞·苦哉行五首》 唐·戎昱
彼鼠侵我厨,纵狸授粱肉。
鼠虽为君却,狸食自须足。
冀雪大国耻,翻是大国辱。
膻腥逼绮罗,砖瓦杂珠玉。 -
55.《琴曲歌辞·湘妃列女操》 唐·鲍溶
有虞夫人哭虞后,淑女何事又伤离。
竹上泪迹生不尽,寄哀云和五十丝。
云和经奏钧天曲,乍听宝琴遥嗣续。 -
56.《杂曲歌辞·悲哉行》 唐·鲍溶
促促晨复昏,死生同一源。
贵年不惧老,贱老伤久存。
朗朗哭前歌,绛旌引幽魂。
来为千金子,去卧百草根。 -
57.《述怀(出关)》 唐·魏徵
中原初逐鹿,投笔事戎轩。
纵横计不就,慷慨志犹存。
杖策谒天子,驱马出关门。
请缨系南粤,凭轼下东藩。 -
58.《过汉故城》 唐·王绩
大汉昔未定,强秦犹擅场。
中原逐鹿罢,高祖郁龙骧。
经始谋帝坐,兹焉壮未央。
规模穷栋宇,表里浚城隍。 -
59.《自洪府舟行直书其事》 唐·宋之问
仲春辞国门,畏途横万里。
越淮乘楚嶂,造江泛吴汜。
严程无休隙,日夜涉风水。
昔闻垂堂言,将诫千金子。 -
60.《畴昔篇》 唐·骆宾王
少年重英侠,弱岁贱衣冠。
既托寰中赏,方承膝下欢。
遨游灞水曲,风月洛城端。
且知无玉馔,谁肯逐金丸。