-
1.《品令(二之二)》 宋·秦观
掉又惧。
天然个品格。
于中压一。
帘儿下时把鞋儿踢。
语低低、笑咭咭。
每每秦楼相见,见了无限怜惜。
人前强不欲相沾识。
把不定、脸儿赤。 -
2.《品令》 宋·石孝友
困无力。
几度偎人,翠颦红湿。
低低问、几时么,道不远、三五日。
你也自家宁耐,我也自家将息。
蓦然地、烦恼一个病,教一个、怎知得。 -
3.《立德新居》 唐·孟郊
立德何亭亭,西南耸高隅。
阳崖泄春意,井圃留冬芜。
胜引即纡道,幽行岂通衢。
碧峰远相揖,清思谁言孤。 -
4.《酬翰林白学士代书一百韵(此后江陵时作)》 唐·元稹
昔岁俱充赋,同年遇有司。
八人称迥拔,两郡滥相知。
逸骥初翻步,鞲鹰暂脱羁。
远途忧地窄,高视觉天卑。 -
5.《和思黯居守独饮偶醉见示六韵时梦得和篇先成…美之》 唐·白居易
宫漏滴渐阑,城乌啼复歇。
此时若不醉,争奈千门月。
主人中夜起,妓烛前罗列。
歌袂默收声,舞鬟低赴节。 -
6.《武功县中作三十首(一作武功县闲居)》 唐·姚合
县去帝城远,为官与隐齐。
马随山鹿放,鸡杂野禽栖。
绕舍惟藤架,侵阶是药畦。
更师嵇叔夜,不拟作书题。 -
7.《春雪》 唐·焦郁
散漫天涯色,乘春四望平。
不分残照影,何处断鸿声。
缭绕先经塞,霏微近过城。
因风低未敛,带雨重还轻。 -
8.《骄儿诗》 唐·李商隐
衮师我骄儿,美秀乃无匹。
文葆未周晬,固已知六七。
四岁知名姓,眼不视梨栗。
交朋颇窥观,谓是丹穴物。 -
9.《国学试风化下》 唐·薛能
霁阙露穹崇,含生仰圣聪。
英明高比日,声教下如风。
静发宸居内,低来品物中。
南薰歌自溥,北极响皆通。
蘋末看无状,人间觉有功。
因今委泥者,睹此忘途穷。 -
10.《吊孟协律》 唐·贾岛
才行古人齐,生前品位低。
葬时贫卖马,远日哭惟妻。
孤冢北邙外,空斋中岳西。
集诗应万首,物象遍曾题。 -
11.《重归宜春偶成十六韵寄朝中知己》 唐·袁皓
水香甘似醴,知是入袁溪。
黄竹成丛密,青萝夹岸低。
暖流鸂鶒戏,深树鹧鸪啼。
黄犬惊迎客,青牛困卧泥。 -
12.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
13.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
14.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
15.《鹧鸪》 唐·郑谷
暖戏烟芜锦翼齐,品流应得近山鸡。
雨昏青草湖边过,花落黄陵庙里啼。
游子乍闻征袖湿,佳人才唱翠眉低。
相呼相应湘江阔,苦竹丛深日向西。 -
16.《谢人惠琴材》 唐·谢邈
风撼桐丝带月明,羽人乘醉截秋声。
七弦妙制饶仙品,三尺良材称道情。
池小未开春浪泛,岳低犹欠暮云生。
何因乞与元中术,临化无妨膝上横。 -
17.《浣溪沙》 唐·孙光宪
蓼岸风多橘柚香,江边一望楚天长,片帆烟际闪孤光¤
目送征鸿飞杳杳,思随流水去茫茫,兰红波碧忆潇湘。
桃杏风香帘幕闲,谢家门户约花关,画梁幽语燕初还¤
绣阁数行题了壁,晓屏一枕酒醒山,却疑身是梦云间。 -
18.《风入松》 宋·李鼐
翠烟笼日上花梢。
花外楼高。
海犀不动帘栊静,书长人懒莺娇。
宝篆浓薰沉水,清商低按擅槽。
画堂深处燕蟠桃。
亲见仙曹。
雾鬟不改朱颜好,年年长被春饶。
一品疏封它日,十分沉醉今朝。 -
19.《渔家傲》 宋·可旻
冤家。
一点神魂初托魄。
青莲华里琉璃宅。
毫相法音非间隔。
虽明白。
到头不似金台客。
九品高低随报获。
或经劫数华方拆。
若是我生心性窄。
应煎迫。
未开须把莲华擘。 -
20.《次韵奉和永叔谢王尚书惠牡丹》 宋·梅尧臣
大梁有公子,洛阳有游侠。
昔时意气相凭陵,不问兴亡事栽插。
栽红插绿斗青春,春风与开春雨飒。
两都富贵不相殊,走马寻芳何合杂。