-
201.《仆曩於长安陈汉卿家,见吴道子画佛,碎烂可》 宋·苏轼
贵人金多身复闲,争买书画不计钱。
已将铁石充逸少,更补朱繇为道玄。
烟薰屋漏装玉轴,鹿皮苍璧知谁贤。
吴生画佛本神授,梦中化作飞空仙。 -
202.《五禽言(并叙)》 宋·苏轼
梅圣俞尝作《四禽言》。
余谪黄州,寓居定惠院,绕舍皆茂林修竹,荒池蒲苇。
春夏之交,鸣鸟百族,土人多以其声之似者名之,遂用圣俞体作《五禽言》。
使君向蕲州,更唱蕲州鬼。 -
203.《送孙叔康赴御史府》 宋·王安石
古人喜经纶,万事惭强聒。
时来上青冥,俯仰但一节。
危言回丘山,声利尽毫末。
由来治乱体,宿昔心已达。 -
204.《章泉二老歌》 宋·戴复古
在昔商山传四皓,又闻香山图九老。
异乡异姓适同时,争如章泉一家兄弟登耆颐。
章泉之上两山下,有地可宫田可稼。
伯也早休官,季也相约归林泉。 -
205.《宿四望山下,望庐山》 宋·杨万里
过湖见远岫,澹若横碧烟。
晨蔚动霁晖,春滋涵雨鲜。
人世那有此,心疑是庐山。
宿惊恍未定,欲问无暇言。 -
206.《冬日放言二十一首》 宋·张耒
清冬万境肃,墙户益萧然。
薄寒惟可饮,短景不容眠。
贫厨烟火暖,尘釜亦烹鲜。
且复养口体,何劳更问天。 -
207.《山海》 宋·张耒
愚公移山宁不智,精卫填海未必痴。
深谷为陵岸为谷,海水亦有扬尘时。
杞人忧天固可笑,而不忧者安从知。
圣言世界有成坏,况此马体之毫厘。
老人行世头已白,见尽世间惟叹息。
俯眉袖手饱饭行,那更从人问通塞。 -
208.《赠晁二:{走笔约无咎同赴大尹龙图四丈羔酒》 宋·张耒
昔者与兄城南邻,未省一日不相亲。
谁令僦舍得契阔,此事我每怀古人。
逾旬寒热不可说,遍体戢戢生赤鳞。
是身非有病亦幻,调御未伏犹酸辛。 -
209.《阳翟道中》 宋·张耒
客行趋阳翟,驱马登高岗。
群山拱西都,回首瞰许昌。
原田秀且润,烟水远分行。
荒冢卧石兽,古祠摧画墙。 -
210.《登高》 宋·张耒
怀不展兮居无聊,默谇语兮浩长谣。
写我心兮登彼高,陟万仞兮扪九霄。
命清风兮披浮云,瞰四荒兮视天垠。
大海荡潏兮潜龙鲲,吐吞日月兮制明昏。 -
211.《和答魏道辅寄怀十首》 宋·黄庭坚
生涯共七十,去日良已半。
短长相觖望,面尽酒可断。
大道体甚宽,窘束非达观。
莫问夜如何,醉从鸡号旦。 -
212.《效孔文举赠柳圣功三首》 宋·黄庭坚
妙言玉质金相,学问日月悠长。
良贾故要深藏,屈体下心堂堂,灰头土面辉光。 -
213.《都下喜见八叔父》 宋·黄庭坚
一别七冬夏,几书通置邮。
冥鸿难借问,江鲤多沈浮。
心因梦想去,迹为山川留。
叔趋丹凤阙,身向卧龙洲。 -
214.《常父惠示丁卯雪十四韵谨同韵赋之》 宋·黄庭坚
春皇赋上瑞,来宁黄屋忧。
下令走百神,大云庇九丘。
风声将仁气,艳艳生瓦沟。
寒花舞零乱,表里照皇州。 -
215.《次韵秦觏过陈无己书院观鄙句之作》 宋·黄庭坚
陈侯大雅姿,四壁不治第。
碌碌盆盎中,见此古罍洗。
薄饭不能羹,墙阴老春荠。
惟有文字性,万古抱根柢。 -
216.《送黄龙晓禅师住观音颂》 宋·黄庭坚
黄龙一卧十五年,搅潭惊起旧头角。
张公搅潭是好心,但向西江起风雹。
河阳新妇画蛾眉,老婆不可重新学。
长连体上铺棘针,满钵饭飣铁菱角。
有能欢喜受供养,聪明一一安排著。
张公若问解何宗,食月虾蟆救月弓。 -
217.《从人求花》 宋·黄庭坚
舍南舍北勃姑啼,体中不佳阴雨垂。
欲向黄梅问消息,背阴合有两三枝。 -
218.《和冲卿崇文宿营直睹壁上题名见寄并寄如了不》 宋·司马光
白袍昔纷纷,相与会东堂。
帝梧碧萧瑟,翔集皆鸾凤。
伊余素空疏,滥吹翰黑场。
不为群隽遗,出处聊簪裳。 -
219.《乞药有感呈梅圣俞》 宋·欧阳修
宣州紫沙合,圆若截郫筒。
偶得今十载,走宦南北东。
持之圣俞家,乞药戒羸僮。
圣俞见之喜,遽以手磨砻。 -
220.《送朱职方提举运盐》 宋·欧阳修
齐人谨盐筴,伯者之事尔。
计口收其余,登耗以生齿。
民充国亦富,粲若有条理。
惟非三王法,儒者犹为耻。