-
81.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
82.《洪钟歌》 宋·释印肃
昭文昭文施一钟,悬空随叩警盲聋。
圆音不断周沙界,纯体金刚空不空。
虽含响,击即通,十方诸佛应声中。 -
83.《萍乡县丞求颂》 宋·释印肃
杜门终日不通书,得意忘言总不拘。
举向世间人不会,妄谈生死事区区。
信香不昧和光爇,祸福皆心岂有殊。
心本全真含万有,只缘六处起诸愚。 -
84.《数珠歌》 宋·释印肃
如是数珠祗一颗,离珠摩尼光不破。
佛说刹说众生说,三世一切说这个。
未了人,休将过,成佛人希念佛多。 -
85.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
净智而昭昭,体空而寥寥。
天心河淡月欲下,松顶雪寒春未消。
三世迁流兮弹指可断,万年长久兮一念全超。
恁麽来也,顺风上潮。 -
86.《缘识》 宋·宋太宗
若言笔法穷绝艺,书一字,至百字,八法从前亦非细。
分间布白要審详,浓淡均匀看可戏。
一则一,二则二, -
87.《逍遥咏》 宋·宋太宗
交结从头有顺违,方知协和散若云飞。
超凡入圣含金体,抛弃迷蒙挂紫衣。
细认消停无远近,分明意外隐玄机。
相逢配偶为闲事,谁解调持得一归。 -
88.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。