-
21.《题安定张使君》 唐·韦庄
器度风标合出尘,桂宫何负一枝新。
成丹始见金无滓,冲斗方知剑有神。
愤气不销头上雪,政声空布海边春。
中兴若继开元事,堪向龙池作近臣。 -
22.《水龙吟(和野渡生朝)》 宋·卫宗武
桑蓬扫尽闲愁,未应人比梅花瘦。
眉峰顿展,恰如云卷,北山□九。
萦锦绣肠,袖丝纶手,骎骎希有。
□□□博取,巍科□□,儒冠于我何负。 -
23.《阮郎归·东风成阵送春归》 宋·宋媛
东风成阵送春归。
庭花高下飞。
柔条缭绕入帘帏。
斑斑装舞衣。
云鬓乱,坐偷啼。
郎来何负期。
人生恰似这芳菲。
芳菲能几时。 -
24.《赠南岳宣义大师英公》 宋·苏德祥
学就书闻在道林,几年辛苦用身心。
九霄雨露酬知早,百首风骚立意深。
青白野云闲里卧,古今碑碣醉中寻。
因何负此多般艺,可惜教师鬓雪侵。 -
25.《适耕堂(周禹锡云:“极昌黎·”)》 明·舒頔
芙蓉岭下中平村,中有祝氏居其源。
文公外家道义门,积善好礼枝叶蕃。
衣冠济楚信行惇,筑室亢燥依山根。
摐耕大篆楣扁存,挂经扶耒穷朝昏。 -
26.《己酉新春二首》 明·吴梦旸
百年何负草堂灵,讵使寻常问客星。
不种公田仍减产,尚无饥色喜添丁。
人间安用屠龙技,方外曾携相鹤经。
空手出门风雨至,也须蓑笠问樵青。 -
27.《和陶拟古九首》 宋·苏轼
佛法行中原,儒者耻论兹。
功施冥冥中,亦何负当时。
此方旧杂染,浑浑无名缁。
治生守家世,坐使斯人疑。 -
28.《和陶读《山海经》》 宋·苏轼
谈道鄙俗儒,远自太史走。
仲尼实不死,於圣亦何负。
紫文出吴宫,丹雀本无有。
辽哉广桑君,独显三季后。 -
29.《初寒》 宋·陆游
江路常逢雨,山城早得寒。
兰凋初解佩,菊老尚加餐。
节物知何负,情怀自鲜欢。
浮生看已熟,不必梦邯郸。 -
30.《初秋梦故山觉而有作》 宋·陆游
昔我东归时,父老迎船头。
开篷相劳苦,怪我领雪稠。
故山何负君,且作数月留。
岂知席未暖,疋马来南州。
蛮花四时红,瘴雾日夜浮。
归哉不可迟,勿与妇子谋。 -
31.《观身》 宋·陆游
欲去浮华累,先观老病身。
浊醪何负汝,淡饭最宜人。
意气随年往,工夫媿日新。
只将闲送老,虚作太平民。 -
32.《永日无一事作诗自诒》 宋·陆游
目昏罢观书,足蹇停游山;三事差可乐,造物乃复悭。
得非闵我老,作意镌其顽,扫除尽宿习,使得终日闲?闲亦何负汝,剡曲茆三间,奇石玩荦角,清流听淙潺。
勿言村醪薄,数酌可解颜。
翛然日已夕,卧看飞鸟还。 -
33.《清明杲饮二首》 宋·杨万里
南溪春酒碧於江,北地鹅梨白似霜。
颓却老人山作王,更加食邑醉为乡。
春光如许天何负,雨点殊疏鷰不妨。
绝爱杞萌如紫蕨,为烹茗碗洗诗肠。 -
34.《次韵子瞻和渊明拟古九首》 宋·苏辙
佛法行中原,儒者耻论兹。
功施冥冥中,亦何负当时。
此方旧杂染,浑浑无名缁。
治生守家室,坐使斯人疑。 -
35.《客有示余王逢原诗编者因成短韵逢原广陵人死》 宋·张舜民
古人深恨不同时,虽得同时不识之。
独把遗编想风质,皇天何负十年期。 -
36.《再和浣花韵呈李彭州李参政》 宋·魏了翁
冁然一开口,天也非人谋。
江山自旧管,风景仍新收。
一门令兄弟,而我从之游。
卫玠珠玉侧,李譍神仙舟。 -
37.《挽陈直学二首》 宋·王迈
饱看布褐与轩裳,识破都如梦一场。
失鹿蕉间空咄咄,骑鹏天上去堂堂。
命真不遇才何负,人已无存德未忘。
珍重骓甥歌挽些,他年有泪洒槟榔。 -
38.《七十翁吟五言古体十首》 宋·方回
后山与简斋,仅年四十九。
诗少句句佳,天地同不朽。
予幼初学诗,一日赋一首。
颓龄忽七十,诗果传后否。 -
39.《宋正纪挽词二首》 宋·郭印
振羽曾参上国鸿,偶飞不到广寒宫。
诗书教子心尤切,孝友承家德自丰。
一命未酬耽学志,半途何负摄生功。
新阡郁郁今埋骨,想见哀吟万国风。 -
40.《挽张郴州四首》 宋·曾丰
四海郑元枢,三朝范石湖。
利光腾鹗表,自足济鹏图。
芝检岂欺我,朱轓何负作。
幸而廉吏传,名与泰山俱。