-
81.《早起览物成咏》 宋·文同
移枕出幽幌,披衣步前楹。
秋容草木静,晓气烟云轻。
蝉噪宿露滴,雁飞朝霞明。
尘心幸未动,聊此纳余清。 -
82.《余过兴州太守晁侯延之于东池晴碧亭且道其所》 宋·文同
郑谷题诗处,荒凉不复知。
使群来问日,景物欲归时。
崖巘供清溜,亭台绕翠漪。
主人怜过客,借与傲炎曦。 -
83.《小雪前三日锺冠之约余侍老人行山舟发后洪入》 宋·洪咨夔
溪流转处两三家,落落疏林浅浅沙。
可是小春风物早,檐头一束杜鹃花。 -
84.《观物吟四首》 宋·邵雍
莺蝉体既分,安用苦云云。
气盛有余力,声销无异闻。
时来由自己,势去属他人。
莫作伤心事,伤心不益身。 -
85.《观物吟二首》 宋·邵雍
柳性至柔软,一年长丈余。
虽然易得荣,奈何易得枯。 -
86.《余将南归燕赵诸公子携妓把酒钱别醉中作把酒》 宋·汪元量
君把酒,听我歌。
君不见陌上桑,鹑奔奔兮鹊疆疆。
高堂今夕灯烛光,燕姝赵女吹笙簧。
君把酒,听我歌。 -
87.《寄余元明》 宋·王之道
对月令人忆子年,别来重见望舒圆。
閒中情性南无界,物外光阴小有天。
连喜得官如得句,惯看乘马似乘船。
朝回共醉知何日,准拟春衣当酒钱。 -
88.《用禁物体书雪》 宋·朱翌
宵分猎猎风翻帏,平明漫漫雪拥扉。
高妆老树枝不举,深压野麰根渐肥。
削平履迹顷刻尽,吹落杨花从来稀。
饥乌大有在陈厄,循阶入房冷不飞。 -
89.《饭大涌泉入紫微洞洞乃余寻出》 宋·朱翌
山川有佳处,神物严守卫。
自非夙有因,孰敢发其秘。
众壑拥流泉,青间见白沸。
洗我杖与屦,时作深入计。 -
90.《题余山人壁》 宋·韩维
一室闭香林,萧然物外心。
棋声敲月重,屐齿印苔深。
竹径茶烟细,山园锻树阴。
会当逃世网,尘事缔朋簪。 -
91.《王持中读余近诗跋以五绝因次其韵》 宋·吴则礼
秃发敢言文字工,半生端在覉旅中。
君诗底物似妙丽,堕蕊起舞春蒙蒙。 -
92.《次韵余司理路监岳》 宋·陈造
入山日正烈,出山云忽浓。
身疑润空青,旋觉霏雨蒙。
归来坐良夜,淙泻如崩空。
县知焦卷地,转眼青芃芃。 -
93.《宣和壬寅十月余游江南二士一日道同月岩方崇》 宋·郑刚中
石漏遥空一片天,月岩之号古相传。
孤轮高洁谁为比,老树婆娑亦宛然。
山碍不容千晨见,崖侵常蚀二分偏。
故知伪物谁叨时,终竟天教不十全。 -
94.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
坐阅流年已七旬,从前忧道不忧贫。
肯教世指为痴汉,只愿乡称作善人。
老去固应忘物我,归来岂是负君亲。
尝闻知进须知退,庶得终全不辱身。 -
95.《余既和乐天诗而喜于年及之心犹不能自已又复》 宋·吴芾
新岁妻孥庆七旬,遍赒邻里及孤贫。
高年满座有醉客,丐者塞涂无馁人。
平日要同人喜乐,此时宁间物疏亲。
余生自度浑能几,讵可徒劳负此身。 -
96.《机简堂自隐静归为万年主人访余林下相与道旧》 宋·吴芾
吾乡本仙窟,石井尤奇特。
民物生其间,古来盖千亿。
惟师与我家,所居共阡陌。
少小初无殊,长乃分儒释。 -
97.《机简堂余里人也在方外三十年未识其面乾道己》 宋·吴芾
我家石井旁,山水非不奇。
所恨过从少,无与同襟期。
独幸里巷间,高僧有二机。
大机传祖印,海内声名驰。 -
98.《余年六十始入侍禁庭数月又直春宫》 宋·姜特立
新年出小劫,今日真储宫。
天道周必复,物情穷则通。
春丛无寒荣,秋畲得晚丰。
勿悲夕阳句,犹胜吾家翁。 -
99.《余卜居偶得山水之胜喜而赋之》 宋·姜特立
寒士把茆聊盖头,岂假山水寻清幽。
偶然驻足得胜地,造物所赋非人谋。
有山无水清晖减,有水无山爽致卑。
流水青山屋上下,此妙唯许坡公知。 -
100.《余垂老於居之西偏营面对南山一峰卓然榜曰如》 宋·姜特立
一峰高插丙丁间,南极星光伴我閒。
不向仙君乞如愿,只从造物觅如山。