-
321.《招隐二首》 魏晋·左思
杖策招隐士,荒涂横古今。
岩穴无结构,丘中有鸣琴。
白云停阴冈,丹葩曜阳林。
石泉漱琼瑶,纤鳞或浮沉。 -
322.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
323.《拟古·其一幽并重》 南北朝·鲍照
其一
幽并重骑射,少年好驰逐。
毡带佩双鞬, -
324.《晚登三山还望京邑》 南北朝·谢朓
灞涘望长安,河阳视京县。
白日丽飞甍,参差皆可见。
余霞散成绮,澄江静如练。
喧鸟覆春洲,杂英满芳甸。
去矣方滞淫,怀哉罢欢宴。
佳期怅何许,泪下如流霰。
有情知望乡,谁能鬒不变? -
325.《山斋独坐赠薛内史》 隋代·杨素
居山四望阻,风云竟朝夕。
深溪横古树,空岩卧幽石。
日出远岫明,鸟散空林寂。
兰庭动幽气,竹室生虚白。 -
326.《玉女摇仙佩·佳人》 宋·柳永
飞琼伴侣,偶别珠宫,未返神仙行缀。
取次梳妆,寻常言语,有得几多姝丽。
拟把名花比。
恐旁人笑我,谈何容易。 -
327.《彩云归·蘅皋向晚舣轻航》 宋·柳永
蘅皋向晚舣轻航。
卸云帆、水驿鱼乡。
当暮天、霁色如晴昼,江练静、皎月飞光。
那堪听、远村羌管,引离人断肠。 -
328.《洞仙歌(中吕调)》 宋·柳永
佳景留心惯。
况少年彼此,风情非浅。
有笙歌巷陌,绮罗庭院。
倾城巧笑如花面。 -
329.《安公子(二之二·般涉调)》 宋·柳永
梦觉清宵半。
悄然屈指听银箭。
惟有床前残泪烛,啼红相伴。
暗惹起、云愁雨恨情何限。 -
330.《谢池春慢·玉仙观道中逢谢媚卿》 宋·张先
缭墙重院,时闻有、啼莺到。
绣被掩余寒,画幕明新晓。
朱槛连空阔,飞絮无多少。
径莎平,池水渺。 -
331.《泛青苕(正月十四日与公择吴兴泛舟)》 宋·张先
绿净无痕,过晓霁清苕,镜里游人。
红柱巧,彩船稳,当筵主、秘馆词臣。
吴娃劝饮韩娥唱,竞艳容、左右皆春。
学为行雨,傍画桨,从教水溅罗裙。 -
332.《蝶恋花·帘幕风轻双语燕》 宋·晏殊
帘幕风轻双语燕。
午醉醒来,柳絮飞撩乱。
心事一春犹未见。
余花落尽青苔院。
百尺朱楼闲倚遍。
薄雨浓云,抵死遮人面。
消息未知归早晚。
斜阳只送平波远。 -
333.《满路花》 宋·欧阳修
铜荷融烛泪,金兽啮扉环。
兰堂春夜疑,惜更残。
落花风雨,向晓作轻寒。
金龟朝早,香衾余暖,殢娇由自慵眠。 -
334.《渔家傲》 宋·杜安世
微雨初收月映云。
巢栖燕子欲黄昏。
花片不飞风力困。
春色尽。
蜡梅枝上樱□嫩。
谁撼金环锁洞深。
薰余乍厌锦衾温。
消灭玉肌谁与问。
朱明近。
日长无事添闲闷。 -
335.《瑞鹧鸪》 宋·杜安世
夜来风雨损余芳。
数片衰红落槛傍。
媚景背人容易去,半轩飞絮日空长。
从来不信相思切,及至如今倍感伤。
独立黄昏绣帘外,可堪新月露圆光。 -
336.《水龙吟》 宋·苏轼
万里,不可到。
天台有司马子微,身居赤域,名在绛阙,可往从之。
”自然乃还,受道于子微,白日仙去。
子微著《坐忘论》七篇,《枢》一篇,年百余。 -
337.《水调歌头·昵昵儿女语》 宋·苏轼
欧阳文忠公尝问余:“琴诗何者最善?答以退之听颖师琴诗最善。
公曰:此诗最奇丽,然非听琴,乃听琵琶也。
余深然之。
建安章质夫家善琵琶者,乞为歌词。 -
338.《南歌子(八月十八日观湖潮)》 宋·苏轼
海上乘槎侣,仙人萼绿华。
飞升元不用丹砂。
住在潮头来处、渺天涯。
雷辊夫差国,云翻海若家。
坐中安得弄琴牙。
写取余声归向、水仙夸。 -
339.《千秋岁(湖州暂来徐州重阳作)》 宋·苏轼
浅霜侵绿。
发少仍新沐。
冠直缝,巾横幅。
美人怜我老,玉手簪黄菊。 -
340.《醉翁操·琅然》 宋·苏轼
琅琊幽谷,山水奇丽,泉鸣空涧,若中音会,醉翁喜之,把酒临听,辄欣然忘归。
既去十余年,而好奇之士沈遵闻之往游,以琴写其声,曰《醉翁操》,节奏疏宕而音指华畅,知琴者以为绝伦。
然有其声而无其辞。
翁虽为作歌,而与琴声不合。