-
261.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
262.《鹦鹉赋》 两汉·祢衡
时黄祖太子射,宾客大会。
有献鹦鹉者,举酒于衡前曰:“祢处士,今日无用娱宾,窃以此鸟自远而至,明彗聪善,羽族之可贵,愿先生为之赋,使四座咸共荣观,不亦可乎?”衡因为赋,笔不停缀,文不加点。
其辞曰:惟西域之灵鸟兮,挺自然之奇姿。
体金精之妙质兮,合火德之明辉。 -
263.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
264.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
265.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
266.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
267.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
268.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
269.《调笑转踏》 宋·郑仅
上助清欢。
女伴相将,调笑入队。
春楼有女字罗敷。
二十未满十五余。 -
270.《减字木兰花》 宋·蔡伸
船回沙尾。
几误红窗听鹊喜。
尺素空传。
转首相逢又隔年。
寒灯独守。
玉笋持杯宁复有。
秀水南州。
徒使幽人作梦游。 -
271.《南歌子》 宋·杨无咎
露宠妆成态,风扶醉里身。
谩劳驿使走征尘。
岭外陇头何处、不知春。
诗思清如水,毫端妙入神。
可怜徒效越娘颦。
为问吟哦摹写、几曾真。 -
272.《花舞》 宋·史浩
奇花命以佳名,因其有香,尊之为客。
欲知标格,请观一字之褒;爰藉品题,遂作群英之冠。
适当丽景,用集仙姿。
玉质轻盈,共庆一时之会;金尊潋滟,式均四坐之欢。 -
273.《剑舞》 宋·史浩
声之融曳,思舞态之飘飖。
爰有仙童,能开宝匣。
佩干将莫邪之利器,擅龙泉秋水之嘉名。
鼓三尺之莹莹,云间闪电;横七星之凉凉,掌上生风。 -
274.《新荷叶》 宋·史浩
真隐先生,家居近在东湖。
茅屋三椽,自有一种清虚。
秫来酿酒,便无后、也解赊沽。
只愁客至,不能拚此芳壶。 -
275.《六州歌头·长淮望断》 宋·张孝祥
长淮望断,关塞莽然平。
征尘暗,霜风劲,悄边声。
黯销凝。
追想当年事,殆天数,非人力,洙泗上,弦歌地,亦膻腥。 -
276.《贺新郎》 宋·赵长卿
世谛人多错。
阿谁将、虚名微利,放教轻著。
万事莫非前定了,选甚微如饮酌。
算徒诧、龙韬豹略。 -
277.《水调歌头》 宋·刘辰翁
子。
且三叠前水调以证之,于是某得自号为小耐。
是甚无似,不敢当。
顾公所览揆如此,谊不虚辱,敢续之好歌,毋忘佳话。 -
278.《水调歌头(玄真子吟)》 宋·孙锐
玄真子隐居江湖,自号烟波钓徒。
肃宗赐之奴曰渔童,婢曰樵青。
人问其故。
曰:渔童使捧钓收纶,芦中鼓枻;樵青使苏兰薪桂,竹里煎茶。 -
279.《城南感怀呈永叔》 宋·苏舜钦
春阳泛野动,春阴与天低。
远林气蔼蔼,长道风依依。
览物虽暂适,感怀翻然移。
所见既可骇,所闻良可悲。 -
280.《外科医生》 明·江盈科
有医者, 自称善外科。
一裨将阵回,中流矢,深入膜,延使治。
乃持并州剪,剪去矢官,跪而请酬。
裨将曰:“镞在膜内须亟治。
”医曰:“此内科之事,不意并责我。
”裨将曰:“呜呼,世直有如是欺诈之徒。
”