-
121.《青山高为宋郎中德之作》 宋·程公许
青山高,六六峰。
遥镌嵽叶千万仞,斗起西南天半空。
蒸岚喷薄不得泄,翠屏掩霭深几重。
不知丹梯委曲到何许,飞楼杰观缥缈疑神功。 -
122.《东川节度歌》 宋·程公许
东川节度兵马雄,我尝闻这浣溪翁。
五百年间人事纷变灭,惟有青山衮衮今古同。
春官侍郎李太史,沃丝昔日来观风。
八年挽爷一炊条例,蔚蓝台上烟雨悉溟濛。 -
123.《寿东师杨尚书》 宋·程公许
去年拜公北定堂,中秋玩月喧丝簧。
长风趣驾泝江艇,恨不初度{奭斗}一觞。
转头玉鉴秋又满,北定风景遥相望。
寸心炯炯千里共,欲往从之川路长。 -
124.《烟波亭避暑》 宋·周弼
澄江横匹练,月洗黄罗扇。
捲尽白云衣,常星撒沙见。
天低欲就人,夜色凝深澱。
欻吸动微光,时絣斗间线。 -
125.《酬乡友惠诗》 宋·卫宗武
乃翁不遐遗,招邀至宅里。
芳馨秩俎豆,声歌列纨绮。
寿色窦庭椿,天芬郄枝桂。
皤皤七十叟,义方严教子。 -
126.《平政桥》 宋·华岳
建水合流三百里,直下富沙如捻指。
溪东披拽缆过西,千丈春风怒涛起。
香轮不解碾清江,造舟贯索成河梁。
年年麦熟梅欲黄,连城千里皆波光。 -
127.《和韩毅伯韵三首》 宋·王炎
万里乾坤尚侧身,诸公青眼拂埃尘。
平生毛颍义相许,今日方兄情稍亲。
信有朱弦能使鬼,肯将拱璧暗投人。
不妨岁晚留行色,梅柳梢头已报春。 -
128.《满江红 次李沁州见寄韵》 元·许有壬
一夜繁霜,便染得、乾坤澄寂。
秋满眼、萧萧云树,凄凄风日。
山色偏供羁旅恨,年光肯为英雄息。
只寒花、不减旧时香,天应惜。 -
129.《满江红 次李沁州见寄韵》 元·许有壬
一夜繁霜,便染得、乾坤澄寂。
秋满眼、萧萧云树,凄凄风日。
山色偏供羁旅恨,年光肯为英雄息。
只寒花、不减旧时香,天应惜。 -
130.《受恩深》 元·王哲
性乱因醪误。
精枯缘色妒。
眼神伤败,被财役住。
鼻浊如何,只为气使馨清去。 -
131.《倪元镇画竹沈御史所藏》 明·张羽
云林之子有仙骨,平生好洁如好色。
纷纷浊士等虫沙,呜呼瓒也何由得。
忆昔常登清掞堂,鹊尾炉爇龙涎香。
绍京妙墨僧繇画,示我不啻千明榼。 -
132.《闻笛叹》 宋·方回
读书夜倦灯影暗,屋外笛声何处来。
邻翁吹笛意本乐,闻笛如我心何哀。
如说生离苦,天涯海角无由回。
又如诉死别,委骨黄壤埋蒿莱。 -
133.《题会真道堂》 宋·方回
八客一道士,临风举茗盏。
孔老业不同,同具看山眼。
其六惟坤珍,三实吴楚产。
稟气殊东西,粹美无可柬。 -
134.《山茶》 宋·郭印
枯林独秀染胭脂,不使群芳次第窥。
月桂殷勤来并色,江梅寂寞许同时。
霜飞雪舞终难挫,蝶隐蜂逃各未知。
折得一枝聊慰眼,儿童拍手误春期。 -
135.《九日同诸友游丰乐院翠围亭槛前竹树蓊蔽命僧》 宋·郭印
筑亭邀青山,眷此幽意深。
十年废扫除,木拱竹成林。
客来眼生翳,不惜斤斧寻。
丁丁度馀响,几席延嵚崟。 -
136.《送韩美成都大赴夔帅》 宋·郭印
公来雪山重,公去雪山轻。
少陵有是语,申言饯公行。
公初来蜀时,豺狼浩纵横。
剪除二三辈,百兽弭耳惊。 -
137.《哭驾部舅》 宋·李处权
外门推望郎,天启眉干白。
揭揭廊庙器,仕道无枉尺。
仁义允蹈之,言行可法则。
优为君子儒,彬彬见文质。 -
138.《偈颂三十首》 宋·释印肃
打折达磨西来脚,莫令有误本来人。
当处得心非向背,九年面壁寂光明。
庭中立雪憨痴汉,海裹口乾渴爱津。
如今大有心颠倒,梦寐胡诌学道人。 -
139.《李光远宅籴米》 宋·释印肃
堪笑南泉老古锥,住山情况了无依。
解使木人来买米,和光风月正先知。
奇奇,柳眼桃腮总是机。
寸草不生千万里,出门春色供依依。
痴痴,三千不惜换骊珠。
若问普庵来意处,光明遍匝体如如。 -
140.《次韵徐则正山居》 宋·于石
松间花外有虚亭,花自向阳松自阴。
水浊不污明月色,人闲方见白云心。
棋边冷眼安危著,笔底放怀长短吟。
世忌独醒还恶醉,浅斟莫使酒杯深。