-
81.《濂溪诗》 宋·黄庭坚
溪毛秀兮水清,可饭羹兮濯缨,不渔民利兮又何有于名。
弦琴兮觞酒,写溪声兮延五老以为寿。
蝉蜕尘埃兮玉雪自清,听潺湲兮鉴澄明。
激贪兮敦薄,非青蘋白鸥兮谁与同乐。 -
82.《花驴儿》 元·王冕
花驴儿,渡江踏遍江南土。
正值江南无马时,驴儿得志雄威武,况是能解花门语。
江南淫雨二百日,洪涛巨浪掀天舞。
麻麦烂死秧苗无,百姓吞声苦饥苦,驴儿啖粟恬故故。 -
83.《题魏仲远筠深轩》 元·王冕
君家住处多幽趣,绕屋琅玕净无数。
萧萧清韵动天风,冉冉晴阴生绿雾。
湖山远映苍翠稠,五月六月凉如秋。
且开三径待佳客,抵用千亩论封侯。 -
84.《昭亭山》 宋·梅尧臣
曰山何必高,要在出云雨。
昭亭非峻峰,雄雄若蹲虎。
旱岁一来祠,霈然随沥酤。
有草牧尔牛,有薪资尔斧。 -
85.《始到无极作》 宋·晁说之
徂岁若飞羽,去矣不可招。
谅积寒暑多,我发觉翛翛。
是身一枯木,引忧自焚烧。
河山再游宦,乡国梦魂劳。 -
86.《杨班湫神恩加广应公以其诰祭之》 宋·晁说之
平生笑杀诅楚文,今朝鄜畤祭湫神。
嗟尔湫神何为者,上公衮冕皇恩新。
日出辉辉收霰雪,仿佛拜命若可亲。
湫神传云是杨班,填墓突兀自姚秦。 -
87.《复作山字绝句呈圆机》 宋·晁说之
羊头山笑鸡头山,我粲文章尔漫顽。
游子白头颜不少,任人讥侮亢高颜。 -
88.《王性之自扬州迂路相访于海陵荷其意厚非平日》 宋·晁说之
九死性命存,乃到海陵仓。
每陵何所有,麋鹿画成行。
多仓多麋鹿,今也恨难忘。
爰从本朝来,人物上国光。 -
89.《故殿中侍御史荥阳郑公》 宋·王禹偁
柱史有名迹,清才自天纵。
构思庆云合,落笔醴泉涌。
歌诗与文赋,铮铮人口讽。
扬袂入泽宫,鹄心一箭中。 -
90.《漳兰为丁窃货其半纪实四首》 宋·刘克庄
主人拙樊圃,家贼巧穿窬。
鼠子敢予侮,麟翁以盗书。
空搔双白鬓,不奈一长须。
自笑关防晚,花傍且燕居。 -
91.《次韵邢怀正通判游蒋山》 宋·周必大
仙人薄蓬莱,乘槎度河浒。
旧观桑田变,今访钟山古。
驾言出东门,恍若之帝所。
朝曦霁青霜,枫叶落红雨。 -
92.《隆庆徐守作堂名蜀固一夕梦与余赋诗堂上有何》 宋·洪咨夔
蜀踞国上流,蜀固天下固。
欲为天下谋,护蜀风寒处。
极边植藩篱,黄牛白环戍。
中间屹垣墉,武休河池路。 -
93.《题黄庭经后》 宋·白玉蟾
琴心玉文洞玄玄,金钮朱锦乃汝传。
子能得之可长年,黄素镇赝完且坚。
横理如发约两边,从有赤道如朱弦。
文居其间走玄蚁,飞云相与为终始。 -
94.《开梅山》 宋·晁补之
开梅山,梅山开自熙宁之五年。
其初连峰上参天,峦崖盘崄阂群蛮。
南北之帝凿混元,此山不圯藏云烟。
跻攀鸟道出荟蔚,下视蛇脊相夤缘。 -
95.《再次韵文潜病起》 宋·晁补之
淮浦见之子,春风初策名。
颇讶谪仙人,有籍白玉京。
晚遇广文直,老交心愈倾。
同升芸香府,偶坐华发生。 -
96.《奉使契丹二十八首 燕山》 宋·苏辙
燕山如长蛇,千里限夷汉。
首衔西山麓,尾挂东海岸。
中开哆箕毕,末路牵一线。
却顾汝漠平,南来独飞雁。 -
97.《和子瞻凤翔八观八首其一石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虞。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自托周宣谁敢侮。
宣王没後坟垅平,秦野苍茫不知处。 -
98.《奉使契丹二十八首其七燕山》 宋·苏辙
燕山如长蛇,千里限夷汉。
首衔西山麓,尾挂东海岸。
中开哆箕毕,末路牵一线。
却顾沙漠平,南来独飞雁。 -
99.《石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虡。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自讬周宣谁敢侮。
宣王没后坟垅平,秦野苍茫不知处。 -
100.《次韵刘春卿书怀》 宋·王之道
老去宜安分,年来强竞辰。
功名虽自许,心腹欲谁陈。
赖有金谿彦,相从锦水滨。
词华三凤蔚,诗律八音纯。