-
201.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
202.《因道友说陈搏打睡警之》 宋·释印肃
日当午,有巴鼻,莫似这汉打瞌睡。
精魄沉滞识神牵,堕入三途难出离。 -
203.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
地藏栽田做活计,南泉鎌子能收刈。
日用平怀稳便休,自然颗糁无遗弃。
无遗弃,不容易。
你也莫亏我,我也不亏你。 -
204.《透法身句》 宋·释重顯
一叶飘空便见秋,法身须透闹啾啾。
明年更有新条在,恼乱春风卒未休。 -
205.《偈颂十四首》 宋·释宗杲
无诸比丘名近悦,为母王氏请普说。
妙喜便登曲录床,忉忉怛怛恣饶舌。
从来法本离言诠,不假思量与分虽。
说甚地狱及天堂,四圣六凡俱泯绝。 -
206.《杨白花》 宋·舒岳祥
杨白花,懊恼随风渡江水。
将心莫托少年郎,少年一去轻万里。
杨条插地便生根,花性飘扬似梦尘。
恨不筑城高万丈,花飞莫放出重门。 -
207.《咏石得天字》 宋·宋无
肢胍昆仑析,胚浑混沌先。
灵分玄岛峙,秀聚景云群。
覆压风雷窟,枝撑宇宙穿。
崚嶒欹条雾,历吵声萝烟。