-
1.《代女道士王灵妃赠道士李荣》 唐·骆宾王
玄都五府风尘绝,碧海三山波浪深。
桃实千年非易待,桑田一变已难寻。
别有仙居对三市,金阙银宫相向起。 -
2.《古风一篇简徐德夫提刑》 宋·郑清之
昌黎有名言,受恩异知已。
而况不识面,知心讵能面,知心讵能几。
浮云日多变, -
3.《立秋日川上作》 宋·邵雍
富贵固难爱,贫寒易得愁。
休将少时态,移作老年羞。
既有非常乐,须防不测忧。
谁能保终始,长作国公侯。 -
4.《予与王瞻叔韩通一林梅卿余知默徐彦才六人皆》 宋·吴芾
同庚非不多,达者能有几。
七十二年间,六人而已矣。
其四迹已陈,止予二人尔。
今朝闻讣音,其一又不起。 -
5.《癸未老人生旦》 宋·陈文蔚
昔人端为祈黄耇,再拜殷勤扶大斗。
吾翁今年九十一,儿从两岁贫无酒。
趋庭何以祝弥诞,盈把菊花空在手。
嗅香嚼蕊当甘旨,翁说怡然如适口。 -
6.《平津一首》 宋·苏籀
布衣海上看群豕,金门晚跻作三吏。
汉主功名气薄云,柄用儒术亲且贵。
晓通当世博前闻,自得春秋有余地。
臣节俭约君道广,烜赫颙昂仍布被。 -
7.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
8.《朋党论》 宋·欧阳修
臣闻朋党之说,自古有之,惟幸人君辨其君子小人而已。
大凡君子与君子以同道为朋,小人与小人以同利为朋,此自然之理也。
然臣谓小人无朋,惟君子则有之。
其故何哉?小人所好者禄利也,所贪者财货也。 -
9.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
10.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
11.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
12.《越州赵公救灾记》 宋·曾巩
熙宁八年夏,吴越大旱。
九月,资政殿大学士知越州赵公,前民之未饥,为书问属县灾所被者几乡,民能自食者有几,当廪于官者几人,沟防构筑可僦民使治之者几所,库钱仓粟可发者几何,富人可募出粟者几家,僧道士食之羡粟书于籍者其几具存,使各书以对,而谨其备。
州县史录民之孤老疾弱不能自食者二万一千九百余人以告。
故事,岁廪穷人,当给粟三千石而止。 -
13.《幽通赋》 两汉·班固
系高顼之玄胄兮,氏中叶之炳灵。
飖颽风而蝉蜕兮,雄朔野以扬声。
皇十纪而鸿渐兮,有羽仪于上京。
巨滔天而泯夏兮,考遘愍以行谣。 -
14.《谨所之赠王氏子》 宋·陈淳
我赠王氏子,作此谨所之。
之子何所喜,喜有近道资。
妙龄正弱冠,立志已不卑。
与之语则解,知弗流俗随。 -
15.《感古四首》 唐·卢仝
天生圣明君,必资忠贤臣。
舜禹竭股肱,共佐尧为君。
四载成地理,七政齐天文。
阶下蓂荚生,琴上南风薰。 -
16.《初下东周赠孟郊》 唐·刘言史
鹤老身更b3,龟死壳亦灵。
正信非外沿,终始全本情。
童子不戏尘,积书就岩扃。
身著木叶衣,养鹿兼牸耕。 -
17.《蝶恋花》 宋·赵令
环取其终始不绝。
兼致彩丝一絇,文竹茶合碾子一枚。
此数物不足见珍,意者欲君子如玉之洁,鄙志如环不解。
泪痕在竹,愁绪萦丝。 -
18.《石千里来自崑山陈阔未几倏尔言别辄成诗少舒》 宋·陈之茂
乌鹊巢空坛,鸾凤伏荆杞。
怀抱发永叹,感深念君子。
斯人在空谷,弗御纨与绮。
松柏培不荣,芝兰种不起。
浩浩岁月移,日暮雪霜底。
物理固非常,循环有终始。
但保千金躯,清尊倾绿蚁。 -
19.《唐昭宗赐钱武肃王铁券歌》 明·高启
妖儿初下含元殿,天子仍居少阳院。
诸藩从此拥连城,朝贡皆停事攻战。
岐王已去梁王来,长安宫阙生蒿莱。
天目山前异人出,金戈双举风烟开。 -
20.《大道歌》 宋·白玉蟾
乌飞金,兔走玉,三界一粒粟。
山河大地几年尘,阴阳颠倒入玄谷。