-
201.《长蘅被放有怀》 明·郑胤骥
今年春榜新,声党多捷中。
本谓子不疑,顾乃独脱空。
才名廿年余,犹复成虚哄。
荣名偶然事,儿女浪飞动。 -
202.《题法华山天衣寺》 唐·白居易
山为莲宫作画屏,楼台迤逦插青冥。
云生座底铺金地,风起松梢韵宝铃。
龙喷水声连击罄,猿啼月色闲持经。
时人不信非凡境,试入玄关一夜听。 -
203.《吴子野将出家赠以扇山枕屏》 宋·苏轼
峨峨扇中山,绝壁信天剖。
谁施大圆镜,衡霍入户牖。
得之老月师。
画者一醉叟。 -
204.《赠姜唐佐生》 宋·苏轼
长□茅间有异芳,风流稷下古诸姜。
适从琼管鱼龙窟,秀出羊城翰墨场。
沧海何曾断地脉,白袍端合破天荒。
锦衣他日千人看,始信东坡眼力长。 -
205.《记梦(并叙)》 宋·苏轼
乐全先生梦人以诗三篇示之,字皆旁行而不可识。
傍有人道衣古貌,为读其中一篇云:人事且常在,留质悟圆间。
凡四句,觉而忘其二,以告其客苏轼。
轼以私意广之云。 -
206.《次韵乐先生除夜三绝》 宋·范成大
天边客里五迎冬,争信还乡似寓公。
人事都非城郭是,独怜鸡犬识新丰。 -
207.《闲中富贵》 宋·陆游
要信人生各有缘,闲中富贵亦关天。
绿窗静对千梢竹,翠窦新疏一脉泉。
爱百衲琴常锁匣,买双钩帖不论钱。
个中得意君知否?不换金貂与玉蝉。 -
208.《题王仲信画水石横幅》 宋·陆游
王郎书逼杨风子,画亦凭陵蜀两孙。
岂是天公憎绝艺,一生憔悴向衡门。 -
209.《龟堂独酌》 宋·陆游
一榼兰溪自献酬,徂年不肯为人留。
巴山频入初寒梦,江月偏供独夜愁。
越石壮心鸡喔喔,子卿归信雁悠悠。
天生我辈初何用,病骨支离又过秋。 -
210.《过陂子迳五十余里,乔木蔽天,遣闷七绝句》 宋·杨万里
草光叶润亦清佳,翠里生香不是花。
一事说来人不信,蕨长如树蚓如蛇。 -
211.《过淮阴县题韩信庙,前用唐律,後用进退格》 宋·杨万里
鸿沟秪道万夫雄,云梦何销武士功。
九死不分天下鼎,一生还负室前锺。
古来犬毙愁无盖,此後禽空悔作弓。
兵火荒余非旧庙,三间破屋两株松。 -
212.《秋日登观信亭》 宋·司马光
西风连夜雨,草树已萧条。
宿霭稍零落,寒山更寂寥。
林红犹带日,岸白欲生潮。
新雁来何处,离离天际遥。 -
213.《玉楼春》 宋·无名氏
腊前先报东君信。
清似龙涎香得润。
黄轻不肯整齐开,比着红梅仍旧韵。
纤枝瘦绿天生嫩。
可惜轻寒摧挫损。
刘郎只解误桃花,怅恨今年春又尽。 -
214.《七夕》 宋·王禹偁
去年七月七,直庐闲独坐。
西日下紫微,东窗晖青琐。
露柳蜩忽鸣,风帘燕频过。
寂寂红药階,槿花开一朵。 -
215.《浮丘道人招魂歌》 宋·汪元量
有弟有弟隔风雪,音信不通雁飞绝。
独处空庐坐缧絏,短衣冻指不能结。
天生男儿硬如铁,白刃飞空肢体裂。
此时与汝成永诀,汝于何处收兄骨。
呜呼三歌兮歌声咽,魂招不来泪流血。 -
216.《简范信中》 宋·朱翌
天下皆闻公子贤,轻裾长袖更争妍。
青春自向东山好,下客空怀代舍迁。
生活不甘诗冷淡,年光专用酒留连。
直须万里骑黄鹄,俯仰安能在一椽。 -
217.《和郭信可秋夜有怀》 宋·冯时行
又是山寒水绿秋,年华冉冉鬓边流。
一声孤雁人千里,三点寒更月半楼。
宦海浮生成底事,骚人彻骨是长愁。
天空地迥凄凉夜,一曲商歌一掉头。 -
218.《题郭信可琴中趣轩》 宋·冯时行
泠泠接吾耳,尘尔非真精。
大音寂无响,瓦砾如雷鸣。
古今滞迷妄,溜溜尘所萦。
落叶随水去,颠风吹残英。 -
219.《新秋自喜信笔》 宋·曹勋
袅袅秋色来不悭,翩翻落叶铺阑干。
藏莺杜燕圃中静,庐叶藕花波水寒。
我生逢辰似陆贾,老去恨未归长安。
天公赐以八旬老,客况如寄僧家园。 -
220.《酬信仲见和二首》 宋·胡寅
数篇新雨意,真见古人情。
当拜王灵及,非关祀事明。
雷声空自碾,云气不相并。
试为驱潜物,安能役鬼兵。