-
181.《讲武池和师厚》 宋·韩维
沧池拟溟渤,莽漾豁厚地。
曰吾神祖为,气象固宜尔。
六合昔未一,教战出精锐。
至尊降黄屋,惨淡乘金气。 -
182.《春雪》 宋·李弥逊
繁云初弄日,累霭渐韬霞。
夜色连空迥,春英入望赊。
白霓分羽卫,青女乱簪珈。
栩栩思轻蝶,飞飞欲尽花。 -
183.《古今豪逸自放之士鲜不嗜酒》 宋·胡寅
美禄无过酒,星泉奠两仪。
端由皆作圣,意趣少人知。
肇命惟元祀,迎春祝寿祺。
功深资药石,力厚起疲赢。 -
184.《次蒲尉韵》 宋·李石
斯言诚虚筌,遮眼漫盈纸。
冷暖当自知,此味如饮水。
谁肯落骄荣,还来共枯悴。
待渠转船头,著力与风值。 -
185.《四月五日醉书慈云阁》 宋·陈著
峰开荷叶东南倾,梵宫截断西来青。
参差楼阁半空起,撞钟椎鱼撼林坰。
奔走簦笠数百里,随事来乞山中灵。
大众坐饱云捧足,百需顺应水建瓴。 -
186.《程朱之学四首》 宋·陈普
杨氏枯不生,墨者散无纪。
申韩明不仁,黄老信非礼。
岂难定邪正,未足容臧否。
世有颜孟徒,一鼓俘其垒。 -
187.《晚步》 宋·释文珦
晚策信所往,幽怀那可穷。
孤村流水外,古木乱山中。
雨过天容净,风收地籁空。
淡烟归独鸟,深涧饮长虹。 -
188.《喜雪》 宋·释文珦
北风吹同云,惨澹日已夕。
枕上闻霰零,须臾映窗白。
晓来篱户间,平地忽过尺。
群峰静缭绕,弥望无寸碧。 -
189.《陪戎州范守阎倅饮涪翁纪事》 宋·孙应时
元佑人何负,黄郎昔此居。
江山愁思里,风景醉吟馀。
问俗夸遗事,开荒想旧庐。
岩姿自奇怪,欲响故清虚。 -
190.《张德裕盘谷隐居》 宋·于石
盘谷四面环青山,晴岚暖翠浮云烟。
盘谷之阻多幽泉,湛然深碧蛟螭蟠。
中有华屋貯神仙,猿鸟不惊犬不喧。
竹侵行迳松碍檐,人疑无路堪攀缘。 -
191.《帝京篇十首》 唐·李世民
秦川雄帝宅,函谷壮皇居。
绮殿千寻起,离宫百雉馀。
连薨遥接汉,飞观迥凌虚。
云日隐层阙,风烟出绮疏。 -
192.《赠怀一上人》 唐·崔颢
法师东南秀,世实豪家子。
削发十二年,诵经峨眉里。
自此照群蒙,卓然为道雄。
观生尽入妄,悟有皆成空。 -
193.《赠怀一上人》 唐·崔颢
法师东南秀,世实豪家子。
削发十二年,诵经峨眉里。
自此照群蒙,卓然为道雄。
观生尽入妄,悟有皆成空。 -
194.《使过弹筝峡作》 唐·储光羲
鸟雀知天雪,群飞复群鸣。
原田无遗粟,日暮满空城。
达士忧世务,鄙夫念王程。
晨过弹筝峡,马足凌兢行。
双壁隐灵曜,莫能知晦明。
皑皑坚冰白,漫漫阴云平。
始信古人言,苦节不可贞。 -
195.《狱中贻姚张薛李郑柳诸公》 唐·储光羲
直道时莫亲,起羞见谗口。
舆人是非怪,西子言有咎。
诬善不足悲,失听一何丑。
大来敢遐望,小往且虚受。 -
196.《寓言三首》 唐·李白
周公负斧扆,成王何夔夔。
武王昔不豫,剪爪投河湄。
贤圣遇谗慝,不免人君疑。
天风拔大木,禾黍咸伤萎。 -
197.《登广陵栖灵寺塔》 唐·高适
淮南富登临,兹塔信奇最。
直上造云族,凭虚纳天籁。
迥然碧海西,独立飞鸟外。
始知高兴尽,适与赏心会。 -
198.《白水县崔少府十九翁高斋三十韵》 唐·杜甫
客从南县来,浩荡无与适。
旅食白日长,况当朱炎赫。
高斋坐林杪,信宿游衍阒。
清晨陪跻攀,傲睨俯峭壁。 -
199.《成都府》 唐·杜甫
翳翳桑榆日,照我征衣裳。
我行山川异,忽在天一方。
但逢新人民,未卜见故乡。
大江东流去,游子去日长。 -
200.《寄彭州高三十五使君適、虢州岑二十七长史参三十韵》 唐·杜甫
故人何寂寞,今我独凄凉。
老去才难尽,秋来兴甚长。
物情尤可见,辞客未能忘。
海内知名士,云端各异方。