-
1.《永遇乐(次韵吊青楼)》 宋·高观国
浅晕修蛾,脆痕红粉,犹记窥户。
香断帘空,尘生砌冷,谁唤青鸾舞。
春风花信,秋宵月约,历历此心曾许。
衔芳恨、千年怨结,玉骨未应成土。 -
2.《喜刘宝学彦修得归因叙初时凄怆之意十首》 宋·张嵲
去时吊古愚溪上,归日读碑浯水边。
不似柳州终抱愤,应同郭令欲扶颠。 -
3.《子由新修汝州龙兴寺吴画壁》 宋·苏轼
丹青久衰工不艺,人物尤难到今世。
每摹市井作公卿,画手悬知是徒隶。
吴生已与不传死,那复典刑留近岁。
人间几处变西方,尽作波涛翻海势。 -
4.《吊陈卫道墓》 宋·楼钥
平生学博更加详,和会三家尽较量。
一觉可怜可梦蝶,多岐终是易亡羊。
门前修竹连岩桂,道上芙蓉间海棠。
何似剗除闲草木,青松一色荫高冈。 -
5.《吊尧章》 宋·周文璞
相逢萧寺已累然,自咏离骚讲太玄。
极目旧游犹白石,伤心孤塚只苍烟。
儿从外舍收残稿,客向空山泣断弦。
帝所修文与张乐,魂兮应是到钧天。 -
6.《诗送韩简仍学官于临浦呈劝其重修四子祠》 宋·王铚
昔游临浦春正浓,小江萦委如无穷。
花浮千林锦绣幄,舟扬万顷玻璃风。
西施故乡擅佳丽,会稽秀气藏华稼。
是时山晴见真色,落日西南千万峰。 -
7.《春游次王修监簿韵》 宋·黄庚
天色新晴带薄寒,主人饮客出城关。
兰亭觞咏寻羲帖,窆石衣冠吊禹山。
春水断桥芳草塘,晓风啼鸟落花闲。
囊中诗句壶中酒,何必仙人大小还。 -
8.《吊朱给事》 宋·李复
筮仕西州佐邑时,高才不厌簿书卑。
清修与众初难合,真节当朝晚始知。
谏苑尘埃多旧藁,佛宫粉绘有生祠。
与君家世重重契,祖奠灵车涕满颐。 -
9.《友人以修鍊游方或传其以此死者为赋是诗》 宋·薛嵎
鹤骨难污世上尘,西风惆怅瘞湖云。
莫悲生死今朝隔,须信仙凡此路分。
丹灶空遗鸡犬恨,青山谁吊鹿麋群。
蓬莱今古知何在,秋草唯添处处坟。 -
10.《杂诗五首》 唐·张九龄
孤桐亦胡为,百尺傍无枝。
疏阴不自覆,修干欲何施。
高冈地复迥,弱植风屡吹。
凡鸟已相噪,凤凰安得知。 -
11.《秋怀诗十一首》 唐·韩愈
窗前两好树,众叶光薿薿.秋风一拂披,策策鸣不已。
微灯照空床,夜半偏入耳。
愁忧无端来,感叹成坐起。
天明视颜色,与故不相似。 -
12.《游桃源一百韵》 唐·刘禹锡
沅江清悠悠,连山郁岑寂。
回流抱绝巘,皎镜含虚碧。
昏旦递明媚,烟岚分委积。
香蔓垂绿潭,暴龙照孤碛。 -
13.《送工部张侍郎入蕃吊祭(时张兼修史)》 唐·刘禹锡
月窟宾诸夏,云官降九天。
饰终邻好重,锡命礼容全。
水咽犹登陇,沙鸣稍极边。
路因乘驿近,志为饮冰坚。
毳帐差池见,乌旗摇曳前。
归来赐金石,荣耀自编年。 -
14.《哭李观》 唐·孟郊
志士不得老,多为直气伤。
阮公终日哭,寿命固难长。
颜子既殂谢,孔门无辉光。
文星落奇曜,宝剑摧修铓。 -
15.《月蚀诗》 唐·卢仝
新天子即位五年,岁次庚寅,斗柄插子,律调黄钟。
森森万木夜僵立,寒气赑屃顽无风。
烂银盘从海底出,出来照我草屋东。 -
16.《阳城驿》 唐·元稹
商有阳城驿,名同阳道州。
阳公没已久,感我泪交流。
昔公孝父母,行与曾闵俦。
既孤善兄弟,兄弟和且柔。 -
17.《皇风》 唐·杜牧
仁圣天子神且武,内兴文教外披攘。
以德化人汉文帝,侧身修道周宣王。
e4蹊巢穴尽窒塞,礼乐刑政皆弛张。
何当提笔侍巡狩,前驱白旆吊河湟。 -
18.《皇风》 唐·杜牧
仁圣天子神且武,内兴文教外披攘。
以德化人汉文帝,侧身修道周宣王。
e4蹊巢穴尽窒塞,礼乐刑政皆弛张。
何当提笔侍巡狩,前驱白旆吊河湟。 -
19.《送客自两河归江南(一作西河送客归江南)》 唐·许浑
两河庶事已堪伤,南客秋归路更长。
台畔古松悲魏帝,苑边修竹吊梁王。
山行露变茱萸色,水宿风披菡萏香。
遥羡落帆逢旧友,绿蛾青鬓醉横塘。 -
20.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。