-
61.《元夕》 宋·方岳
莫道山家不挂灯,修身宝月一团冰。
清寒照见诸人胆,却问诸人见未曾。 -
62.《满庭芳 战公求问》 元·王哲
逸志清虚,放心坦荡,莫令烦冗萦牵。
修身养性,随分乐因缘。
便是崇真奉道,甲丹内、长*灵烟。
通闲趣,恬应得味,定许处长年。 -
63.《沁园春·善惠谦柔》 元·侯善渊
善惠谦柔,济苦怜贫,随方就圆。
善治家润国,修身养命,深穷造化,庄列齐肩。
抱守玄阳,灵源密固,内阐双关育浩然。
通玄路,放眉间妙色,光接云烟。 -
64.《南柯子·雨过春将晚》 元·侯善渊
雨过春将晚,风来又早秋。
百年光景转头休。
富贵荣华,浑似水中沤。
劝汝修身早,玄门志意搜。
勿交尘事系心头。
秘息三田,莫遣贼人偷。 -
65.《论语·君子不器》 宋·陈普
大学真儒耻小成,一源体用要流行。
当知万物备於我,真自修身至治平。 -
66.《孟子·正命》 宋·陈普
修身尽道素无愆,变故之来出自天。
比死则刳申子死,亦皆义理所当然。 -
67.《次韵汪以南閒居漫吟十首》 宋·方回
亿劫日月曜,万古河江流。
惟有人寿短,况不皆白头。
石火仅微吐,草露已遽收。
下士惑齐物,祖述逍遥游。 -
68.《览古五首》 宋·方回
读书以修身,末惟利这渔。
夏侯诧拾芥,桓荣陈其车。
初学眯训诂,利心已炎如。
为吏未识字,嗜贿不顾驱。 -
69.《闻谤》 宋·方回
修身可用要人知,暗室孤灯敢自欺。
赤口烧城市有虎,熨平寸地听群儿。 -
70.《再和二首》 宋·郭印
涉海必假舟航,登山当寻蹊径。
每叹修身错路,譬如饮药加病。
逢人须是问津,有心未免击磬。
况遇先觉先知,早明不垢不净。 -
71.《隐居二首》 宋·释文珦
任术终当死术,为仁必得称仁。
比似荣华灭族,何如贫贱修身。 -
72.《种植》 宋·释文珦
种植有良法,曾闻老圃辞。
灵苗如已茂,恶草自然萎。
根本须培养,生枯勿顾思。
修身亦如此,於理足堪推。 -
73.《送苏修往上饶》 唐·李嘉祐
爱尔无羁束,云山恣意过。
一身随远岫,孤棹任轻波。
世事关心少,渔家寄宿多。
芦花泊舟处,江月奈人何。 -
74.《归阳萧寺有丁行者能修无生忍担水施僧况归命稽首作诗》 唐·顾况
化佛示持帚,仲尼称执鞭。
列生御风归,饲豕如人焉。
曹溪第六祖,踏碓逾三年。
伊人自何方,长绶趋遥泉。 -
75.《送苏修游上饶》 唐·崔峒
爱尔无羁束,云山恣意过。
一身随远岫,孤棹任轻波。
世事关情少,渔家寄宿多。
芦花浅淡处,江月奈人何。 -
76.《修养》 唐·刘叉
损神终日谈虚空,不必归命于胎中。
我神不西亦不东,烟收云散何濛濛。
尝令体如微微风,绵绵不断道自冲。 -
77.《重修香山寺毕,题二十二韵以纪之》 唐·白居易
阙塞龙门口,祇园鹫岭头。
曾随减劫坏,今遇胜缘修。
再莹新金刹,重装旧石楼。
病僧皆引起,忙客亦淹留。 -
78.《留别复本修古二上人》 唐·刘沧
二远相知是昔年,此身长寄礼香烟。
绿芜风晚水边寺,清磬月高林下禅。
台殿虚窗山翠入,梧桐疏叶露光悬。
西峰话别又须去,终日关山在马前。 -
79.《依韵修睦上人山居十首》 唐·李咸用
生身便在乱离间,遇柳寻花作麽看。
老去转谙无是事,本来何处有多般。
长怜蠛蠓能随暖,独笑梧桐不耐寒。 -
80.《奉和颜使君真卿修《韵海》毕,州中重宴》 唐·皎然
世学高南郡,身封盛鲁邦。
九流宗韵海,七字揖文江。
借赏云归堞,留欢月在窗。
不知名教乐,千载与谁双。