-
21.《三月十一日风雹》 宋·吴芾
向晚欣逢霁色开,方思花下共衔杯。
一时雨雹排檐急,万里风云卷地来。
扫荡千花真可恨,摧残二麦亦堪哀。
赏心乐事俱休矣,惆怅青春去不回。 -
22.《代魏丞相为钱参政寿》 宋·楼钥
天台杰立沧海东,古今名士长相从。
神游八极司马子,掷金作赋孙兴公。
松窗先生千载士,文价道骨相与同。
芙蓉为裳兰为佩,一笑坐断千山峰。 -
23.《寄谢新安丰守胡达孝见遗近诗一轴便呈甘叔异》 宋·赵蕃
向子识损益,扬雄爱清静。
我行萧滩上,二宅驾辄命。
而于酬唱中,又得胡安丰。
诗作文选体,字有眉山踪。 -
24.《宾从集藕花堂分韵得园字二十韵》 宋·刘学箕
流金烁石火燎燔,何地泄此畏暑袢。
草堂幸有茆三间,冷浸十亩泉有源。
泉音琮琤下空山,金石戛击声潺湲。
太华峰头十丈莲,吾侬玉井亲移根。 -
25.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
小供天中节,家贫乐有余。
蒻包粳米粽,茶点石草蒲。
不用童寻药,何须鬼画符。
千妖俱扫迹。
长夏得安居。
衲僧门下,天地悬殊。 -
26.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
九旬禁足。
困鱼止泺。
三月安居,钝鸟栖芦。
圆觉伽蓝俱扫迹,释迦弥勒是他奴。 -
27.《乐府杂曲·鼓吹铙歌·高昌》 唐·柳宗元
麹氏雄西北,别绝臣外区。
既恃远且险,纵傲不我虞。
烈烈王者师,熊螭以为徒。
龙旂翻海浪,馹骑驰坤隅。 -
28.《两同心(二之一·大石调)》 宋·柳永
嫩脸修蛾,淡匀轻扫。
最爱学、宫体梳妆,偏能做、文人谈笑。
绮筵前。
舞燕歌云,别有轻妙。
饮散玉炉烟袅。
洞房悄悄。
锦帐里、低语偏浓,银烛下、细看俱好。
那人人,昨夜分明,许伊偕老。 -
29.《偈颂四十一首》 宋·释普宁
拄杖子,无偏傥。
遍界不曾藏,通身无影像。
妖怪尽勦除,佛魔俱扫荡。
普天皇道无遮障。 -
30.《以王家酒寄陈北山得二绝句诮酒味不如旧日之》 宋·刘克庄
先生诗酒令俱严,一扫哇簧与市帘。
户大才高今吏部,故应笑小更嫌甜。 -
31.《草地寒甚氈帐中读杜诗》 宋·汪元量
少年读杜诗,颇厌其枯槁。
斯时熟读之,始知句句好。
书生挟蠹鱼,流行万里道。
朱颜日以衰,玄发日已老。 -
32.《次韵叶观文游贤沙凤池安国之作》 宋·李弥逊
春云覆老屋,孤僧正安禅。
缤纷雨天花,云是千岁莲。
谁知天上相,来结林下缘。
徜徉爱亭阴,灌木苍虬然。 -
33.《和谢吏部铁字韵三十四首·纪德十一首》 宋·邓肃
眼中儒生聊尔耳,仅免春闱饮墨水。
可怜四海万青衿,却愧建安六七子。
谁似丘侯独可人,日无千篇即怒嗔。
腐语陈言俱扫灭,奇文秀句出天真。
虎头固已称诗绝,更逢安石分工拙。
新诗为侯特发挥,照人之明鉴磨铁。 -
34.《和鲁漕春雨有感三首》 宋·吴芾
我心虽老尚如童,春到惟思笑语同。
正欲对花歌且舞,那知通夕雨兼风。
千畴固喜俱沾足,百卉还愁一扫空。
安得晴天开万里,缓行花下豁胸中。 -
35.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
有服药,甚功效。
不收肘后方书,不入神农本草。
善财采处不识真,文殊用之不得妙。
佛垄信手拈来,百病根源俱扫。 -
36.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
篱菊铺黄,茱萸喷香。
渊明错会,耽赏重阳。
何似林间衲子,无荣无辱,无可思量。
饱噇香积饭,高卧古禅床。
是佛是魔俱扫迹,献花无路鸟空忙。 -
37.《圆圆曲》 清·吴伟业
鼎湖当日弃人间,破敌收京下玉关。
恸哭六军俱缟素,冲冠一怒为红颜。
红颜流落非吾恋,逆贼天亡自荒宴。
电扫黄巾定黑山,哭罢君亲再相见。 -
38.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
39.《北征》 唐·杜甫
皇帝二载秋,闰八月初吉。
杜子将北征,苍茫问家室。
维时遭艰虞,朝野少暇日。
顾惭恩私被,诏许归蓬荜。 -
40.《贺新郎·秋晓》 宋·蒋捷
渺渺啼鸦了。
亘鱼天,寒生峭屿,五湖秋晓。
竹几一灯人做梦,嘶马谁行古道。
起搔首、窥星多少。