-
241.《好事近》 宋·程大昌
腊月做生朝,只有南枝梅玉。
此外后生桃李,未舒英吐馥。
后园别自出神奇,现双松双竹。
报道前堂琴瑟,俱长生厚福。 -
242.《蝶恋花》 宋·管鉴
既出院,方见所赋,以“玉山高并两峰寒”为韵,尚余并字,因为足之
楼倚云屏江泻镜。
尊俎风流,地与人俱胜。
酒力易消风力劲。 -
243.《风入松》 宋·陆游
十年裘马锦江滨。
酒隐红尘。
万金选胜莺花海,倚疏狂、驱使青春。
吹笛鱼龙尽出,题诗风月俱新。
自怜华发满纱巾。
犹是官身。
凤楼常记当年语,问浮名、何似身亲。
欲寄吴笺说与,这回真个闲人。 -
244.《水调歌头》 宋·刘过
弓剑出榆塞,铜椠上蓬山。
得之浑不费力,失亦匹如闲。
未必古人皆是,未必今人俱错。
世事沐猴冠。 -
245.《满江红》 宋·姜夔
心字融入去声,方谐音律。
予欲以平韵为之,久不能成。
因泛巢湖,闻远岸箫鼓声。
问之舟师,云:居人为此湖神姥寿也。 -
246.《汉宫春》 宋·汪莘
春色平分,甚偏他杨柳,分外风流。
夭桃自适其适,一笑还休。
可怜仙李,对东风、却少温柔。
争奈得、海棠妆点,向人浑不知羞。 -
247.《满江红》 宋·汪莘
意赋之可也
唐宋诸公,谁道得、梅花亲切。
到和靖、先生诗出,古人俱拙。
写照乍分清浅水,传神初付黄昏月。 -
248.《玉楼春(丁卯四月一十三日书考会作)》 宋·郭应祥
贤僚益友俱亲密。
真个三年如一日。
清尊倒处笑喧哗,彩笔吟余才俊逸。
杯盘狼藉情真率。
歌管棋枰仍间出。
今朝又喜盍朋簪,何日定当抛县绂。 -
249.《三姝媚·烟光摇缥瓦》 宋·史达祖
烟光摇缥瓦,望晴檐多风,柳花如洒。
锦瑟横床,想泪痕尘影,凤弦常下。
倦出犀帷,频梦见、王孙骄马。
讳道相思,偷理绡裙,自惊腰衩。 -
250.《临江仙(东越道中)》 宋·高观国
俱是洛阳年少客,才华迥出天真。
青衫惯拂软红尘。
酒狂因月舞,诗俊为梅新。
寄语长安风月道,莺花缓作青春。
披风沐露问前津。
客中春不当,归去倍还人。 -
251.《汉宫春(呈张别驾)》 宋·刘克庄
京辇相逢,忆茂陵临御,俱诣天官。
绛纱玉斧咫尺,先引头班。
桃花满观,与贞元、朝士同看。
归骑晚,春城笳吹,冶游侵晓方还。 -
252.《贺新郎(题蒲涧寺)》 宋·刘克庄
风露驱炎毒。
记仙翁、飘然谪堕,吹笙骑鹄。
历历汉初秦季事,山下瓜犹未熟。
过眼见、群雄分鹿。 -
253.《贺新郎(五用韵·读坡公《和陶诗》,其九篇为重九作,乃叙坡事而赋之)》 宋·刘克庄
行乐尤宜少。
忆坡公、洞箫听罢,划然长啸。
四海共知霜鬓满,莫问近来何妙。
也不记、金莲曾照。 -
254.《满江红(刘表翁右司席上)》 宋·吴潜
痴霭顽阴,风扫尽、安排今夕。
便放出、一轮金镜,皎然虚碧。
照彻肺肝明似水,是中空洞无他物。
倚亭皋、搔首问天公,天应识。 -
255.《满江红(用前韵送刘仓)》 宋·李曾伯
荡节将行,愿隰尽、花毡铺白。
人羡道、青丝辔整,红蕖幕出。
宇宙中间无点翳,水天上下俱同色。
向个中、著此玉为人,真英特。 -
256.《塞翁吟(友云)》 宋·张炎
交到无心处,出岫细话幽期。
看流水、意俱迟。
且淡薄相依。
凌霄未肯从龙去,物外共鹤忘机。 -
257.《忆旧游(寓毗陵有怀澄江旧友)》 宋·张炎
笑铭崖笔倦,访雪舟寒,觅里寻邻。
半掩闲门草,看长松落荫,旧榻悬尘。
自怜此来何事,不为忆鲈莼。
但回首当年,芙蓉城里,胜友如云。 -
258.《渔父词(灵云)》 宋·惠洪
急雨颠风花信早。
枝枝叶叶春俱到。
何待小桃方悟道。
休迷倒。
出门无限青青草。
根不覆藏尘亦扫。
见精明树唯心造。
试借疑情看白皂。
回头讨。
灵云笑杀玄沙老。 -
259.《千秋万岁》 宋·李冠
杏花好、子细君须辨。
比早梅深、夭桃浅。
把鲛绡、淡拂鲜红面。
蜡融紫萼重重现。 -
260.《百字令(几上凝尘戏画梅一枝)》 宋·胡惠齐
小齐幽僻,久无人到此,满地狼藉。
几案尘生多少憾,把玉指亲传踪迹。
画出南枝,正开侧面,花蕊俱端的。
可怜风韵,故人难寄消息。