-
81.《用戴帅初韵寄孙常州》 宋·陈著
溪绕山园杨柳遮,战蜗国里退閒家。
儿孙满眼堂万卷,宾客多贤馆五花。
立脚东皋看倦鸟,回头温水笑跳蟆。
相知惟有诗相寄,便羽一封三印斜。 -
82.《赠何觉山》 宋·何梦桂
昔有二道士,学道隐此山。
一觉径超诣,脱屣遗人寰。
石影未灭没,半出林峦间。
空山以名存,高踪那能攀。
下有可人翁,老去双鬓斑。
天涯蹇行足,日暮倦鸟还。
神交藐千古,试为问丸丹。 -
83.《山居》 宋·华岳
布作宽袍竹作冠,萧然万虑不相关。
数声横笛烟霄外,一个閒人天地间。
若遇急流须勇退,从教倦鸟不知还。
百年富贵君休羡,得似浮生半日閒。 -
84.《沁园春 次班彦功韵》 元·许有壬
旅食京华,蜀道天难,邯郸梦回。
笑白衣苍狗,悠悠无定,黄尘赤日,扰扰何为。
长铗休弹,瑶琴时鼓,倦鸟谁教强去来。
衡门下,幸良辰良友,同酒同诗。 -
85.《沁园春 次班彦功韵》 元·许有壬
旅食京华,蜀道天难,邯郸梦回。
笑白衣苍狗,悠悠无定,黄尘赤日,扰扰何为。
长铗休弹,瑶琴时鼓,倦鸟谁教强去来。
衡门下,幸良辰良友,同酒同诗。 -
86.《满庭芳 偕 士安马明初登荀和叔广思楼》 元·许有壬
沙路无泥,柳风如水,嫩凉偏入吟鞍。
广思楼上,雨后看西山。
回首炎氛千丈,便长啸、跳出尘寰。
青天外,斜阳淡淡,倦鸟正飞还。 -
87.《满庭芳 偕 士安马明初登荀和叔广思楼》 元·许有壬
沙路无泥,柳风如水,嫩凉偏入吟鞍。
广思楼上,雨后看西山。
回首炎氛千丈,便长啸、跳出尘寰。
青天外,斜阳淡淡,倦鸟正飞还。 -
88.《北楼三首》 宋·宋庠
孤堞神坰畔,平原岁琯阴。
惊麏时易薮,倦鸟即投林。
日舍翻车恨,天旄伏枥心。
蓬池八十首,半是为登临。 -
89.《念古》 宋·宋庠
贤哉邴曼容,出处知所据。
官馀六百石,辄自移疾去。
富贵非不怀,殆辱亦先虑。
嗟我材下中,叨恩最蕃庶。 -
90.《春夕》 宋·宋庠
暝色蔽孤斋,空轩向夕开。
花低应露下,月暗觉云来。
烛牖轻蛾聚,风枝倦鸟猜。
无言聊隐几,万境一灵台。 -
91.《北亭》 宋·宋庠
旧壁横空苑,危亭纳夕霏。
野蟲多各韵,倦鸟忽同归。
木落惊秋晏,人愁念昨非。
生平嵩颖志,尚或拂尘衣。 -
92.《恭南酷热》 宋·郭印
阴阳有定数,天地无全功。
偏雨或偏旸,消息岂难穷。
今夏孟仲雨,季月暑隆隆。
赫曦不停轨,火云日燔空。 -
93.《次韵徐学正九日》 宋·丘葵
秋逢重九亦将阑,换得黄花青草颜。
节物只能催我老,人生那得似云间。
有心采菊非知菊,无意看山却见山。
欲识渊明得真趣,夕阳倦鸟正飞还。 -
94.《郊行遣兴》 宋·释文珦
节序易推迁,行行感暮年。
麦云黄冒陇,柳浪绿浮川。
倦鸟犹知返,飘蓬最可怜。
故乡无旧业,何计赋归田。 -
95.《世路》 宋·释文珦
世路饶风波,生平有终极。
东西苦漂荡,鬓发非旧色。
倦鸟怀安栖,老马思故枥。
万类虽不齐,彼此各有适。
富贵亦偶然,何须置胸臆。 -
96.《送嵩上人住庵》 宋·释正觉
烧痕笋蕨富登春,谁解看承庵内人。
天供毕华功未尽,龙吟枯木病难泯。
夜禅终作寒蝉蜕,昼卧何妨倦鸟伸。
后日重来勘诸祖,阿谁钩上赤梢鳞。 -
97.《登楼》 宋·舒岳祥
千年日月藏丹鼎,万里乾坤著白头。
落木断虹天渺渺,閒云倦鸟日悠悠。
开门碧海通诸岛,极目青山是别州。
我欲便骑黄鹤去,回头还有故乡愁。 -
98.《遂安同官蒋主簿满秩归宜兴相见杭都以诗别之》 宋·孙应时
溪阁小亭乐有馀,分携万里意何如,却怜倦鸟投林后,尚及棲鸾振翼初。
发白相看无可奈,眼青如旧未应收。
熟闻阳羡佳山水,会许扁舟问所居。 -
99.《和吉父示送别七言》 宋·王洋
景物随人也解愁,年来谖草不忘忧。
薇官自缚敢辞冷,倦鸟纵归何处投。
一岁又闻禾黍熟,百年惟喜甲兵休。
人生佳节真难遇,莫惜重阳菊满头。 -
100.《倦夜》 唐·杜甫
竹凉侵卧内,野月满庭隅。
重露成涓滴,稀星乍有无。
暗飞萤自照,水宿鸟相呼。
万事干戈里,空悲清夜徂。