-
261.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
262.《偈颂一百四十一首》 宋·释师范
上下三指,彼此七马。
似有心无,半真半假。
乳峰被人问著,五年分疏不下。
阿呵呵,笑倒东村王大姊。 -
263.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
264.《偈颂十四首》 宋·释宗杲
无诸比丘名近悦,为母王氏请普说。
妙喜便登曲录床,忉忉怛怛恣饶舌。
从来法本离言诠,不假思量与分虽。
说甚地狱及天堂,四圣六凡俱泯绝。 -
265.《罪言》 宋·舒岳祥
匪兕匪虎吾道非,鸜之鹆之侯不归。
山南山北靡有定,瀼东瀼西生计微。
颓墙宿莽露泥泥,荒田野菊秋菲菲。
和止安息,我行安之。 -
266.《累年告老恩旨未俞诏领祠宫遂还乡闬燕间无事》 宋·苏颂
我昔就学初,龆童齿未龀。
严亲念痴狂,小艺诱愚钝。
始时授章句,次第教篇韵。
蒙泉企层澜,覆篑期九仞。 -
267.《宁宗朝享三十五首》 宋·真宗
王假有庙,对越在天。
帷宫旋御,率礼不愆。
泰畴展祠,云阳奉瑄。
斋居精明,益用告虔。 -
268.《绍兴以后时享二十五首》 宋·真宗
王假有斋,子孙保光。
奉牲以告,玉俎膏香。
专精万意,神其迪赏。
休承灵意,申锡无疆。 -
269.《维天之命》 先秦·诗经
维天之命,於穆不已。
於乎不显,文王之德之纯。
假以溢我,我其收之。
骏惠我文王,曾孙笃之。 -
270.《淳熙十六年皇后册宝十三首》 隋代·佚名
正位长秋,容典德矣。
王假有家,人化至矣。
俪极见天,多受祉矣。
蛰蛰螽斯,宜孙子矣。 -
271.《淳熙十六年皇后册宝十三首》 隋代·佚名
正位长秋,容典德矣。
王假有家,人化至矣。
俪极见天,多受祉矣。
蛰蛰螽斯,宜孙子矣。