-
1.《浣溪沙·淡荡春光寒食天》 宋·李清照
淡荡春光寒食天,玉炉沉水袅残烟。
梦回山枕隐花钿。
海燕未来人斗草,江梅已过柳生绵。
黄昏疏雨湿秋千。 -
2.《西平乐(小石调)》 宋·柳永
尽日凭高目,脉脉春情绪。
嘉景清明渐近,时节轻寒乍暖,天气才晴又雨。
烟光淡荡,妆点平芜远树。
黯凝伫。 -
3.《璚岛春云》 明·杨荣
仙岛依微近紫清,春光淡荡暖云生。
乍经树杪和烟湿,轻覆花枝过雨晴。
每日氤氲浮玉殿,常时缥缈护金茎。
从龙处处施甘泽,四海讴歌乐治平。 -
4.《夏日薰风亭作》 宋·释智圆
四野炎炎暑气隆,危亭孤坐与谁同。
湖光淡荡涵残照,鸟影参差没远空。
消息浮生凭至理,破除烦暑赖清风。
明时不敢言招隐,自乐林泉慕远公。 -
5.《偈颂一百二十三首》 宋·释祖钦
秋气凄清,秋光淡荡。
鹭鸶飞下遥天,明月芦花一样。 -
6.《挽方躬明运使》 宋·孙应时
少学真山立,中年久陆沉。
斗牛光淡荡,湖海气雄深。
晚节储边策,平生许国心。
呜呼死诸葛,松柏坐萧森。 -
7.《浣溪沙》 宋·李清照
淡荡春光寒食天,玉炉沈水袅残烟,梦回山枕隐花钿。
海燕未来人斗草,江梅已过柳生绵,黄昏疏雨湿秋千。 -
8.《与东方左史虬修竹篇》 唐·陈子昂
东方公足下:文章道弊五百年矣。
汉魏风骨,晋宋莫传,然而文献有可征者。
仆尝暇时观齐、梁间诗,彩丽竞繁,而兴寄都绝,每以永叹。
思古人,常恐逶迤颓靡,风雅不作,以耿耿也。 -
9.《韩十八侍御见示岳阳楼别窦司直诗…自述故足成六十二韵》 唐·刘禹锡
楚望何苍然,曾澜七百里。
孤城寄远目,一写无穷已。
荡漾浮天盖,四环宣地理。
积涨在三秋,混成非一水。 -
10.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间,