-
101.《再用丝字韵谢张留守垂访新居》 宋·项安世
画出城都客子诗,元戎真赴野人期。
白沙翠竹新晴罢,红旆青油小队移。
圣世散材甘永叶,师门曲木未全遗。
惊魄已作逃弦雁,只顾长江理约丝。 -
102.《和韩丈寄崖簿大雅并见简韵》 宋·章甫
故乡未可归,异县难久留。
海深蛟鱷怒,安得乘桴游。
贫贱岂天意,自不曲如钩。
吾道未全穷,三岁依贤侯。 -
103.《酬潘景玉》 宋·林景熙
读史双眸夜炯然,一声江雁落灯前。
马非汗血材终下,木或青黄性不全。
风月未容诗入务,乾坤应许酒为年。
寒城日出无穷事,老耳山中独听泉。 -
104.《醉樵歌》 明·张羽
华盖山高亘南楚,剩产奇材少榛莽。
山人嗜酒而业樵,背负清樽手持斧。
丁丁伐木云之深,束薪欲担力不任。
且倾醽醁藉盘石,痛饮莫知西日沉。 -
105.《次韵谢平心胡祠监见惠生日五首》 宋·方回
风追电逐角材贤,我独从公息担肩。
野旷杖藜临绝景,山寒采梠度层巅。
淡汤煮饭身无病,小秤收租岁有年。
臭橐腐仓死兵火,何如清节保生全。 -
106.《退老堂》 宋·李处权
我公自言老,能事如少年。
我公自言退,人材望陶甄。
公功在本朝,本朝方赖焉。
公德在斯民,斯民宁舍旃。 -
107.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
108.《为修樗作歌》 宋·释文珦
我爱岩间古樗栎,蔽日参云过千尺。
樵苏来往作阴凉,不为风霜变颜色。
匠氏入林持斧斤,材无大小皆选抡。
豫章楩楠岂复有,独以无用全其身。 -
109.《古松歌》 宋·释文珦
山中草木知何数,独爱庵西古松树。
千岁老鹤巢其巅,根有茯苓心不蠹。
秋来是物皆扔落,此君劲色还如故。
尝间无用乃全生,却恐身为材所误。
最好无过是樗散,一生不入良工眼。 -
110.《林卧》 宋·释文珦
林卧岁月久,閒襟颇孤清。
静中观庶类,因之感予情。
木伐以其材,膏煎以其明。
兽槛以狡彯,禽笼以音声。 -
111.《辛巳自寿》 宋·舒岳祥
六十三翁自荷天,乱余骨肉几家全。
不材幸度龙蛇岁,多病休催犬马年。
我老思亲空有恨,人生不饮更堪怜。
差池九子森童冠,屡舞交酬且眼前。 -
112.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
113.《读晦翁遗文悽怆有作》 宋·孙应时
先生千载人,浩气隘穹壤。
早薄声利交,超然傲尘鞅。
饮酒读离骚,追游必豪克。
风月饱高吟,云泉擅奇赏。 -
114.《试院一首》 宋·喻良能
南国诸侯老宾客,霜叶青衫头雪白。
绣衣使者急搜贤,又向文场三捧檄。
全闽多士如邓林,大厦度材惭匠石。
细看太白日万言,时取武成二三策。