-
341.《感事》 宋·石介
吾赏观中夏,地平如砥石。
幅员数万里,车马通辙迹。
帝宅君土中,紫垣当辰极。
长江断其南,绝塞经其北。 -
342.《野犬行》 宋·刘宰
野有犬,林有鸟。
犬饿得食声咿鸣,鸟驱不去尾毕逋。
田舍无烟人迹疏,我欲言之涕泪俱。
村南村北衢路隅,妻唤不省哭者夫, -
343.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
344.《沈启南画障为张通守题(启南自题《楚词》一》 明·程敏政
石田老人非画师,胸中丘壑天所私。
挥毫便觉真趣发,意到岂借丹青施。
通守张君画成癖,半幅生绡比全璧。
望中谓作云门山,游人拟办登山屐。 -
345.《杂诗》 清·程岫
木棉初种时,其子皆露天。
意在衣被人,不肯为人怜。
我行忽见之,三叹心惕然。
感此复再拜,草中有大贤。 -
346.《瘗鹤》 清·董晓山
长蛇嘘雾毒暗天,老鹤俯视心为怜。
引雏振翮下啄蛇,反为蛇噬身不全。
嗟嗟鹤死群鹤怨,中有一鹤负机变。
徘徊蛇旁衔骨归,瘗之中野酬孤愿。
此中地气大吉非偶然,蛇灭雾息还青天,老鹤心魂耿耿悬。 -
347.《峡山古调》 宋·杜曾
滥觞岷山侧,朝宗盖自然。
沸沸出幽窦,滔滔成巨川。
深流疑彻地,远势欲浮天。
万石攒若斗,一流泻如悬。 -
348.《偈》 宋·化禅师
翠竹黄花非外境,白云明月露全真。
头头尽是吾家物,信手拈来不是尘。 -
349.《伏睹禁林盛事谨赋一章》 宋·贾黄中
璇题飞白御毫新,三体琼章妙入神。
特赐禁林为盛事,只缘明主重名臣。
青编辉映轻前古,丹地深严隔世尘。
金籙祯祥非是宝,玉堂名号眩方贞。
恩荣谁比烟霄客,文彩长悬日月轮。
为报鳌宫主人道,蓬莱全胜昔时春。 -
350.《范资政移镇杭州一百韵》 宋·金君卿
圣门高弟游渊源,当时所得惟十贤。
科张言行政与学,兼此四者谁能然。
公含天资得具美,出文入武材谟全。
轩昂盛时进以道,行高德钜齐回骞。 -
351.《题章诩静观堂》 宋·李达可
君不见通都荡荡开九逵,肩摩毂击人争驰。
危楼百尺独高卧,下看胶扰无休时。
又不见沧江茫茫与天远,轻舟出没风涛险。
此时著身平地人,遥怜櫂夫惊破胆。 -
352.《次袁尚书巫山十二峰二十五韵》 宋·李嘉谋
道人爱山出天姿,自谓计黠人嫌痴。
独游名山看不足,每得胜处行为迟。
谁人能知物外赏,世上自有灵中奇。
一行作吏困汩没,便与好境相参差。 -
353.《送昆山丞谢子潚解官还朝》 宋·马先觉
结交无虑三十年,道同志合难其全。
倾盖相欢岂无有,当面论心背不然。
晚知趋向动违俗,闭门避客鱼渊潜。
属闻贰令非常好,才德远过崔蓝田。 -
354.《乐庵李先生居南床论张同知不行挂冠而归赋二》 宋·马先觉
高人摆尘鞿,厉俗非小补。
朝来漉酒巾,谈笑易珪组。
百年全始终,一节照今古。
回首声利场,车轮正旁午。 -
355.《游洞霄纪实》 宋·马元演
甲寅良月初,为拜帅垣檄。
遍走三荡所,村落怪荒寂。
人谓白升里,杭邑才咫尺。
杭有洞霄宫,神仙其窟宅。 -
356.《寿昌寺》 宋·毛国华
宝构非无地,洪涛信有因。
一朝开古井,三佛现金身。
敕赐皇恩重,成佛教日新。
喜看龙象集,全仗法中人。 -
357.《还家》 宋·区仕衡
刍荛计已非,戆直得全稀。
久病畏风露,深居思蕨薇。
豹藏宁是隐,鸟倦早知归。
但有黔娄妇,犹堪老布衣。 -
358.《颂古五十七首》 宋·释道昌
至道无难,万水千山。
唯嫌拣择,鹄墨乌白。
才有是非还护惜,不会不知全得力。
明白里头如放行,腰金犹颂青青麦。 -
359.《偈六十九首》 宋·释道宁
晷运推移,日南长至。
分明一道恩光,照彻十方三世。
全彰诸祖玄关,漏泄衲僧巴鼻。
灵云刚道无疑,弥勒徒夸授记。 -
360.《颂古十三首》 宋·释德光
非风旛话露全机,千古丛林起是非。
咄这新州卖柴汉,得便宜是落便宜。