-
21.《奉和始平公忆东平》 宋·司马光
千岩秀色拥晴川,万顷陂不上下天。
委地针监随处市,蔽空桑柘不容田。
讼庭虚静官曹乐,儒服宽长邑里贤。
不为从知方负羽,独乘渔艇老风烟。 -
22.《奉同道矩始平公惠砚》 宋·司马光
爵台今已倾,飘瓦出芜城。
还人缣缃用,尤资笔墨精。
相君怜古物,白史擅书名。
聊用飞军檄,何愁楯鼻平。 -
23.《和始平公见寄八韵》 宋·司马光
向来从后车,雍容镇藩垣。
政成簿书简,终日待清樽。
今兹备言职,不得登朱门。
违离讵几时,风色变寒温。 -
24.《始产公新作双樗庵命光为诗》 宋·司马光
间气生王佐,多才秉国钧。
栋隆凭杨梓,节劲仰松筠。
底绩承平业,遗荣寿考身。
结庐依散木,退让乐天真。 -
25.《奉和始平公酬大将佩和吴侍郎》 宋·司马光
道盛经纶业,文高翰墨场。
雍容偃藩地,密迩钓璜乡。
回首红尘远,清心白日长。
山形抱城堞,豀影照公堂。 -
26.《奉和始平公喜闻昌言修注》 宋·司马光
凤口除书下九阍,簪绅拭目仰殊恩。
晓提麟笔依华盖,日就螭坳记圣言。
桃李新阴方蔼蔼,骅骝老志更轩轩。
主人喜见相如达,趣召邹枚洗玉樽。 -
27.《陪始平公燕柳溪》 宋·司马光
溪光不动柳风轻,玉帐森沈拥万兵。
鸥入烟中闲自舞,鱼翻波面喜相迎。
楼船下视晴天碧,鼓吹前驱远陌清。
桃李归时应盛发,薰然和气满春城。 -
28.《始平公以光得免使北以诗谨依韵酬和》 宋·司马光
皇华将命得入难,专对非才辄自言。
幸免驱车涉沙漠,尚容载笔待宣温。
不惟羞屈穹庐膝,无奈常游魏阙魂。
衮职区区未能补,何时余论奉清樽。 -
29.《谢始平公以近诗一卷赐示》 宋·司马光
皇家骏命承苍穹,烝民这杰生维嵩。
圣贤会合若符契,坐致四海登熙隆。
三阶清平九鼎重,指麾拱揖安华戎。
人情谁不乐将相,往往皓首忘疲癃。 -
30.《和始平公梦中有怀归之念作诗始得两句而寤因》 宋·司马光
元宰抚洪钧,四海可熏灼。
至人养天真,视此犹婴缚。
出入金鼓威,寤寐琴樽乐。
乃知伊吕心,未始忘丘壑。 -
31.《和始平公郡斋偶书二首》 宋·司马光
文武从容两有余,公板将幕往来居。
已安四海如三杰,欲散千金比二疏。
今日监边亲跪毂,他年入殿赐乘车。
武侯暂为苍生起,长忆隆中卧旧庐。 -
32.《和始平公郡斋偶书二首》 宋·司马光
平安候火出云间,区脱无尘刁斗闲。
汉相威声遥制敌,胡兵远迹夜开关。
赤松雅意思轻举,黄阁群心望复还。
玉帐牙旗空壮观,谢公高兴在东山。 -
33.《偶见夏英公与文庄公书云秋序始凉师门尚远又》 宋·晁说之
前辈终身知学植,今人得意讳师门。
如新几帖英公字,可但吾家礼数尊。 -
34.《黎州山下有坡曰响地平黎州自孙兴公经始至今》 宋·戴表元
苍茫一片莓苔地,随意触来还有声。
定是战坑余箭戟,不然琴屋贮瓶罂。
名真过客多能记,迹古居人不敢耕。
孙叟有灵应索笑,赋成留比试鏦铮。