-
161.《怀巴陵》 唐·齐己
垂白堪思大乱前,薄游曾驻洞庭边。
寻僧古寺沿沙岸,倚杖残阳落水天。
兰蕊蔫菸骚客庙,烟波晴阔钓师船。
此时欲买君山住,懒就商人乞个钱。 -
162.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
163.《酒泉子》 唐·温庭筠
花映柳条,闲向绿萍池上。
凭栏干,窥细浪,雨萧萧¤
近来音信两疏索,洞房空寂寞。
掩银屏,垂翠箔,度春宵。 -
164.《更漏子》 唐·温庭筠
柳丝长,春雨细,花外漏声迢递。
惊塞雁,起城乌,画屏金鹧鸪。
香雾薄,透帘幕,惆怅谢家池阁。
红烛背,绣帘垂,梦长君不知。 -
165.《河渎神》 唐·温庭筠
河上望丛祠,庙前春雨来时。
楚山无限鸟飞迟,兰棹空伤别离¤
何处杜鹃啼不歇,艳红开尽如血。 -
166.《天仙子》 唐·韦庄
怅望前回梦里期,看花不语苦寻思。
露桃宫里小腰枝,眉眼细,鬓云垂,惟有多情宋玉知。
深夜归来长酩酊,扶入流苏犹未醒。 -
167.《酒泉子》 唐·顾夐
杨柳无风,轻惹春烟残雨。
杏花愁,莺正语,画楼东¤
锦屏寂寞思无穷,还是不知消息。
镜尘生,珠泪滴, -
168.《浣溪沙》 唐·顾夐
春色迷人恨正赊,可堪荡子不还家,细风轻露著梨花¤
帘外有情双燕扬,槛前无力绿杨斜,小屏狂梦极天涯。
红藕香寒翠渚平,月笼虚阁夜蛩清,塞鸿惊梦两牵情¤
宝帐玉炉残麝冷,罗衣金缕暗尘生,小窗孤烛泪纵横。 -
169.《菩萨蛮》 唐·魏承班
罗裾薄薄秋波染,眉间画得山两点。
相见绮筵时,深情暗共知¤
翠翘云鬓动,敛态弹金凤。 -
170.《菩萨蛮》 唐·欧阳炯
晓来中酒和春睡,四支无力云鬟坠。
斜卧脸波春,玉郎休恼人¤
日高犹未起,为恋鸳鸯被。 -
171.《浣溪沙》 唐·孙光宪
蓼岸风多橘柚香,江边一望楚天长,片帆烟际闪孤光¤
目送征鸿飞杳杳,思随流水去茫茫,兰红波碧忆潇湘。
桃杏风香帘幕闲,谢家门户约花关,画梁幽语燕初还¤
绣阁数行题了壁,晓屏一枕酒醒山,却疑身是梦云间。 -
172.《河传》 唐·孙光宪
太平天子,等闲游戏,疏河千里。
柳如丝,偎倚。
绿波春水,长淮风不起¤
如花殿脚三千女,争云雨,何处留人住?锦帆风, -
173.《菩萨蛮》 唐·孙光宪
月华如水笼香砌,金镮碎撼门初闭。
寒影堕高檐,钩垂一面帘¤
碧烟轻袅袅,红战灯花笑。 -
174.《更漏子》 唐·孙光宪
听寒更,闻远雁,半夜萧娘深院。
扃绣户,下珠帘,满庭喷玉蟾¤
人语静,香闺冷,红幕半垂清影。 -
175.《更漏子》 唐·冯延巳
风带寒,枝正好,兰蕙无端先老。
情悄悄,梦依依,离人殊未归¤
褰罗幕,凭朱阁,不独堪悲摇落。 -
176.《舞春风(一名瑞鹧鸪)》 唐·冯延巳
严妆才罢怨春风,粉墙画壁宋家东。
蕙兰有恨枝尤绿,桃李无言花自红¤
燕燕巢儿罗幕卷,莺莺啼处凤楼空。
少年薄幸知何处,每夜归来春梦中。 -
177.《碧户》 唐·张泌
碧户扃鱼锁,兰窗掩镜台。
落花疑怅望,归燕自裴回。
咏絮知难敌,伤春不易裁。
恨从芳草起,愁为晚风来。 -
178.《风赋》 先秦·宋玉
楚襄王游于兰台之宫,宋玉景差侍。
有风飒然而至,王乃披襟而当之,曰:“快哉此风!寡人所与庶人共者邪?”宋玉对曰:“此独大王之风耳,庶人安得而共之!” 王曰:“夫风者,天地之气,溥畅而至,不择贵贱高下而加焉。
今子独以为寡人之风,岂有说乎?”宋玉对曰:“臣闻于师:枳句来巢,空穴来风。
其所托者然,则风气殊焉。 -
179.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
180.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。