-
201.《鲁望悯承吉之孤为诗序邀予属和欲用予道振其孤…良友》 唐·皮日休
先生清骨葬烟霞,业破孤存孰为嗟。
几箧诗编分贵位,一林石笋散豪家。
儿过旧宅啼枫影,姬绕荒田泣稗花。
唯我共君堪便戒,莫将文誉作生涯。 -
202.《江湖散人歌》 唐·陆龟蒙
江湖散人天骨奇,短发搔来蓬半垂。
手提孤篁曳寒茧,口诵太古沧浪词。
词云太古万万古,民性甚野无风期。 -
203.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
204.《奉和袭美怀华阳润卿博士三首》 唐·陆龟蒙
几降真官授隐书,洛公曾到梦中无。
眉间入静三辰影,肘后通灵五岳图。
北洞树形如曲盖,东凹山色入薰炉。 -
205.《力疾山下吴村看杏花十九首》 唐·司空图
春来渐觉一川明,马上繁花作阵迎。
掉臂只将诗酒敌,不劳金鼓助横行。
阊阖曾排捧御炉,犹看晓月认金铺。
羸形不画凌烟阁,只为微才激壮图。 -
206.《小游仙诗九十八首》 唐·曹唐
玉箫金瑟发商声,桑叶枯干海水清。
净扫蓬莱山下路,略邀王母话长生。
上元元日豁明堂,五帝望空拜玉皇。
万树琪花千圃药,心知不敢辄形相。 -
207.《江南曲》 唐·李咸用
江南四月薰风低,江南女儿芳步齐。
晚云接水共渺瀰,远沙叠草空萋萋。
白苎不堪论古意,数花犹可醉前溪。
孤舟有客归未得,乡梦欲成山鸟啼。 -
208.《送人赴职任褒中》 唐·罗隐
物态时情难重陈,夫君此去莫伤春。
男儿只要有知己,才子何堪更问津。
万转江山通蜀国,两行珠翠见褒人。
海棠花谢东风老,应念京都共苦辛。 -
209.《薛阳陶觱篥歌》 唐·罗隐
平泉上相东征日,曾为阳陶歌觱篥。
乌江太守会稽侯,相次三篇皆俊逸。
桥山殡葬衣冠后,金印苍黄南去疾。 -
210.《投宣武郑尚书二十韵》 唐·罗隐
汉代簪缨盛,梁园雉堞雄。
物情须重德,时论在明公。
族大逾开魏,神高本降嵩。
世家惟蹇谔,官业即清通。 -
211.《咏怀》 唐·郑谷
迂疏虽可欺,心路甚男儿。
薄宦浑无味,平生粗有诗。
淡交终不破,孤达晚相宜。
直夜花前唤,朝寒雪里追。 -
212.《将之泸郡旅次遂州遇裴晤员外谪居于此话旧凄凉因寄二首》 唐·郑谷
谁解登高问上玄,谪仙何事谪诗仙,云遮列宿离华省,树荫澄江入野船。
黄鸟晚啼愁瘴雨,青梅早落中蛮烟。
不知几首南行曲,留与巴儿万古传。 -
213.《无题》 唐·韩偓
小槛移灯灺,空房锁隙尘。
额波风尽日,帘影月侵晨。
香辣更衣后,钗梁拢鬓新。
吉音闻诡计,醉语近天真。 -
214.《寄李溥》 唐·杜荀鹤
如我如君者,不妨身晚成。
但从时辈笑,自得古人情。
共莫更初志,俱期立后名。
男儿且如此,何用叹平生。 -
215.《寄李溥》 唐·杜荀鹤
如我如君者,不妨身晚成。
但从时辈笑,自得古人情。
共莫更初志,俱期立后名。
男儿且如此,何用叹平生。 -
216.《送李镡游新安》 唐·杜荀鹤
邯郸李镡才峥嵘,酒狂诗逸难干名。
气直不与儿辈洽,醉来拟共天公争。
孤店夜烧枯叶坐,乱时秋踏早霜行。
一间茅屋住不稳,刚出为人平不平。 -
217.《哭方干》 唐·杜荀鹤
何言寸禄不沾身,身没诗名万古存。
况有数篇关教化,得无馀庆及儿孙。
渔樵共垒坟三尺,猿鹤同栖月一村。
天下未宁吾道丧,更谁将酒酹吟魂。 -
218.《乱后逢李昭象叙别》 唐·杜荀鹤
李生李生何所之,家山窣云胡不归。
兵戈到处弄性命,礼乐向人生是非。
却与野猿同橡坞,还将溪鸟共渔矶。
也知不是男儿事,争奈时情贱布衣。 -
219.《乱后宿南陵废寺寄沈明府》 唐·杜荀鹤
只共寒灯坐到明,塞鸿冲雪一声声。
乱时为客无人识,废寺吟诗有鬼惊。
且把酒杯添志气,已将身事托公卿。
男儿仗剑酬恩在,未肯徒然过一生。 -
220.《商山》 唐·曹松
垂白商於原下住,儿孙共死一身忙。
木弓未得长离手,犹与官家射麝香。