-
1.《写心五首》 宋·方回
见恶巷伯嫉,闻善皋陶都。
空言非{衣中加八}挞,焉有赏与诛。
君子定相忘,小人将见图。
口过信未免,心过吾实无。
浪自作臧否,了不关生枯。
龟壳爱鑽灼,何如伏泥途。 -
2.《枯树赋》 南北朝·庾信
殷仲文风流儒雅,海内知名。
世异时移,出为东阳太守。
常忽忽不乐,顾庭槐而叹曰:“此树婆娑,生意尽矣!”。
至如白鹿贞松,青牛文梓。 -
3.《半生行》 明·郑琰
刺促复刺促,哀歌不成曲。
试听征人歌一声,切切乌乌泪相续。
吾祖卜地三山麓,世业繁华称鼎族。
七叶盛文儒,八代承章服。 -
4.《郭熙关山雪霁图》 明·苏伯衡
昔我北游月在衤昔,兼旬犯雪度雄霸。
千里万里皆瑶琨,高迷丘垤低迷罅。
朔风烈烈尘不惊,中野萧条但桑柘。
仆夫股栗面削瓜,身上破褐才掩髂。 -
5.《关河雪霁图为金陵王与道题》 元·王冕
飞沙拶人风堕帻,老夫倦作关河客。
归来松下结草庐,卧对寒流雪山白。
悠悠如此四十年,世情脱略忘间关。
今晨见画忽有省,平地咫尺行山川。 -
6.《关河雪霁图为金陵王与道题》 元·王冕
飞沙幂人风堕帻,老夫倦作关河客。
归来松下结草庐,卧听寒流雪山白。
悠悠如此四十年,世情脱略忘间关。
今晨见画忽自省,平地咫尺行山川。 -
7.《雨晴渡关二首》 宋·宗泽
燕北静胡尘,河南濯我兵。
风云朝会合,天地昼清明。
泣涕收横溃,焦枯赖发生。
不辞关路远,辛苦向都城。 -
8.《酬李叔度秋夜喜相遇因伤关东僚友丧逝见赠》 唐·卢纶
寒月照秋城,秋风泉涧鸣。
过时见兰蕙,独夜感衰荣。
酒散同移疾,心悲似远行。
以愚求作友,何德敢称兄。 -
9.《依韵和居方观崔生画》 宋·强至
古今画手得名人,一物才工自出伦。
字与丹青俱是绝,势关飞动不无神。
浪传误笔成蝇点,那待青田写鹤真。
候雁枯荷含远意,江湖归兴划然新。 -
10.《装伯弜周先生手泽》 宋·董嗣杲
桐溪恩上人,留遗盈束纸。
初疑龙蛇奋,不敢傲睨视。
呜呼汶阳翁,父子传心旨。
手泽落世间,枯尽几砚水。