-
281.《廛居久不见山,或劝作小楼以助登览,又力不》 宋·范成大
结庐占城市,初岂卜云吉。
谒医并治庖,二事便衰疾。
乘除徐自笑,翻觉此计失。
经年不见山,无异处暗室。 -
282.《同子瞻赋游惠山三首》 宋·秦观
楼观相复重,邈然閟深樾。
九龙吐清泠,虢虢曾未绝。
罂缶驰千里,真珠犹不灭。
况复从茶僊,兹焉试葵月。
岸巾尘想消,散策佳兴发。
何以慰遨嬉,操觚继前辙。 -
283.《和裴仲谟摘白须行》 宋·秦观
仲将题凌云,比讫顟尽白。
陆展媚侧室,星星染为黑。
人生如寄耳,况复形与色。
泽壑藏山舟,夜半输有力。 -
284.《夜雨》 宋·陆游
点滴茅檐雨,长宵不肯晴。
残缸待鸡唱,倦枕厌枭鸣。
已践衰残境,况兼羁旅情。
晨兴亦何事,椎髻绕廊行。 -
285.《夜过鲁墟》 宋·陆游
中夜过鲁墟,船底鸣细浪。
月出菱歌长,林闇绩火壮。
故居不可识,四顾但青嶂。
百年几废兴,抚事一凄怆。
士生本耕稼,时来偶卿相;功名亦余事,所勉在素尚。
况吾多难者,久已冥得丧;微禄行当辞,没身事幽旷。 -
286.《自警》 宋·陆游
生世如梦境,淹速无定时。
少壮不可恃,况汝迫耄期。
五官及百骸,自揣日益衰,客来能送迎,要是强支持。
百口皆新人,所至无旧知;绍兴同朝者,扫地靡复遗。
虽云穷耐久,造物岂汝私?余日真几何?得酒且伸眉。 -
287.《望永思陵》 宋·陆游
高帝中兴万物春,青衫曾忝缀廷绅。
仕为将相却常事,年及耄期能几人?早幸执殳观北伐,晚叨秉笔记东巡。
归耕况复苍梧近,郁郁葱葱佳气新。 -
288.《客中夜寒戏作长谣》 宋·陆游
孤翁痴钝如寒蝇,霜夕不瞑愁严凝。
寝衣触体起芒粟,鼻息嘘润成冰凌。
冬冬默数严谯鼓,耿耿独看幽窗灯。
支床龟老共夜永。 -
289.《与子坦子聿游明觉十四韵》 宋·陆游
我自何山来,觅路占楼钟。
联翩两葛巾,跌宕一短筇。
深谷已曛黑,夕阳犹半峰。
堂中千岁师,磊砢如古松。 -
290.《赠湖上父老十八韵》 宋·陆游
一镜三百里,环以碧玉峰,天公赐我厚,极目为提封。
烟收见石帆,雨霁望卧龙,嵯峨宝林塔,迢递天章钟。
兴来思一出,霜晴及初冬。
父老舍杖迎,衣冠颇严恭,语我相识久,幸未弃老农,间者传伏枕,喜闻足音跫。 -
291.《累日多事不复能观书感叹作此诗》 宋·陆游
我生无他长,所得静而简。
出仕三十年,不殖一金产。
四方到为家,所向不容拣。
南游极巨海,西戍掠危栈。 -
292.《己巳正月十八九日间雪复大作不止》 宋·陆游
早衰常畏雪,况复在江干。
三日不能出,数年无此寒。
卷帘惊滉漾,下榻觉蹒跚。
稚子应怜我,孤吟兴未阑。 -
293.《感老》 宋·陆游
人生六十已为衰,况我颓龄及耄期。
对酒尚如年少日,爱书不减布衣时。
远游每动辞家兴,大药方从出世师。
但向青编观曩事,英雄何代不儿嬉? -
294.《夜闻落叶》 宋·陆游
我行出柴门,初喜春草生。
俛仰几何时,落叶终夜声。
嗟我日益老,抱疾况未平。
晨兴就盥栉,顾亦强支撑。 -
295.《秋雨蚤作有叹》 宋·杨万里
细雨澹无质,安得更有声。
如何却作泥,亦能妨晨征。
宿昔忽过暄,心知非坚晴。
何须暄晴极,然後寒雨生。 -
296.《秋雨独酌三首》 宋·张耒
羲和隔重云,不复知下土。
商羊何为者,得时方鼓舞。
老人闲不出,秋草生环堵。
况兹阴霖时,块坐谁与语。 -
297.《步蔬圃》 宋·张耒
荒城繁草木,落日下牛羊。
巍亭俯蔬圃,秋物半青黄。
敢爱雄鸡冠,殷鲜如激昂。
黄葵贵且丽,薄夜掩其房。 -
298.《宿虹县驿》 宋·张耒
长堤隘舟车,上下无暂歇。
煎熬古驿门,聒聒争琐屑。
东南淮浙富,输馈日填咽。
楚风习喧卑,吴舌动嘲哳。 -
299.《白乐天有渭上雨中独乐十余首仿渊明予寓宛丘》 宋·张耒
寒极则有暑,晦久则有明。
开辟迄今兹,此理信可凭。
炎炎者易灭,巍巍者必倾。
圣智无奈何,况此愚昏氓。 -
300.《按田》 宋·黄庭坚
河水积峥嵘,山雪晴索寞。
幽斋怯寒威,况复出城郭。
马为蝟毛缩,人叹狐裘薄。
淤泥虎迹交,丛社乌声乐。