-
201.《训俭示康》 宋·司马光
吾本寒家,世以清白相承。
吾性不喜华靡,自为乳儿,长者加以金银华美之服,辄羞赧弃去之。
二十忝科名,闻喜宴独不戴花。
同年曰:“君赐不可违也。 -
202.《灵芝篇》 魏晋·曹植
灵芝生王地。
朱草被洛滨。
荣华相晃耀。
光采晔若神。 -
203.《二鬼》 明·刘基
忆昔盘古初开天地时,以土为肉石为骨,水为血脉天为皮
,昆仑为头颅,江海为胃肠,蒿岳为背膂,其外四岳为四
肢。
四肢百体咸定位,乃以日月为两眼,循环照烛三百六十骨 -
204.《幽愤诗》 两汉·嵇康
嗟余薄祜。
少遭不造。
哀茕靡识。
越在襁緥。 -
205.《生茨诗》 魏晋·繁钦
有茨生兰圃。
布叶翳芙蕖。
寄根膏壤隈。
春泽以养躯。
太阳曝真色。
翔风发其旉。
甘液润其中。
华实与气俱。
族类日夜滋。
被我中堂隅。 -
206.《缺题》 明·李东阳
鹤发承颜日,龙楼问寝辰。
宁宫同奉养,九庙极精禋。
孝可通金石,诚能动鬼神。
徽称高万代,垂宪及千春。
¤ -
207.《孔雀东南飞》 两汉·汉无名氏
序曰:汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母
所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦 -
208.《得琴砚古雅堂》 宋·陈郁
端溪湮塞焦桐已,罗旅文房尚奢侈侈。
古风雅志莫养成,从此词章堕雕靡。
仙岩名士独不然,家有琴砚皆世传。
熨焦蛇断互左右,俾受弹弄供磨研。 -
209.《览古四十二首 其十》 元·杨维桢
任安与田仁,周仕将军门。
厮养恶啮马,实坐贫失身。
发忿骑奴席,拔刀徒自分。
不会赵少府,何时别奴群。
乃知圣贤仕,端不与贱贫。 -
210.《直中书省》 唐·韦承庆
清切凤皇池,扶疏鸡树枝。
唯应集鸾鹭,何为宿羁雌。
大造乾坤辟,深恩雨露垂。
昆蚑皆含养,驽骀亦驱驰。 -
211.《冰韵端夫闻江北水磨》 宋·邹浩
万事根本安装难明,声之所发由声声。
不有智者抉其□,直如宝剑埋丰城。
风生风济孰嘘吸,制作解成琴与筝。
矧兹江汉泻荆楚,含桃初熟飞流莺。 -
212.《送朱元晦游湘中》 宋·黄铢
有美人兮,蹇何为兮中洲。
鸣玉佩兮,冠云章而远游。
浮沅湘而西蹠兮,因返睇兮层丘。
繄发轫之指期兮,歌予怀以送之。 -
213.《沁园春·望紫云翁》 宋·韩信同
望紫云翁,启明在东,长庚在西。
但空有寸心,荆州江汉,未能百里,弱水沙黎。
菊底秋深,樵边信至,一曲阳春草木知。
长吟咏,觉声如韩操,骨似陶诗。 -
214.《水调歌头·慧风扫魔障》 元·王吉昌
慧风扫魔障,宝剑剿轮回。
内澄神息驱逐,甘露洒灵台。
四象五行三一,聚鼎烟凝橐龠,鼓润发云雷。
水泛金花折,火养玉莲开。 -
215.《水调歌头·雷在地中复》 元·林辕
雷在地中复,山下出泉蒙。
枢机合发,时惟君子为能通。
初九潜龙勿用,上九亢龙有悔,溟滓萃黄宫。
大畜有攸利,善继养元雄。 -
216.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹。
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身。 -
217.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
218.《九日在迩索居无聊取满城风雨近重阳为韵赋七》 宋·戴表元
忧患与寒暑,攻人如五兵。
中年学养道,严於守坚城。
秋风不相贷,白发日夜生。
白尽会须止,阅熟已不惊。 -
219.《赋张袁州隐斋三首》 宋·度正
杀麑无戚容,活蚁有德色。
不如未见蚁,生道犹不息。
如如隔窗月,光不见微隙。
不患无发时,却患发无益。
一矜障万善,千悔无一得。
要加持养功,跬步见天则。
宇宙渺无穷,此道足充塞。 -
220.《哀吕东莱》 宋·巩丰
呜呼吕夫子,天姿素颙昂。
文献绍家学,刻意稽虞唐。
看书如月,洞照所未详。
云雾养豹质,彝尊瑑龙章。