-
261.《和陶拟古九首》 宋·苏轼
鸡窠养鹤发,及与唐人游。
来孙亦垂白,颇识李崖州。
再逢卢与丁,阅世真东流。
斯人今在亡,未遽掩一丘。
我师吴季子,守节到晚周。
一见春秋末,渺焉不可求。 -
262.《地黄》 宋·苏轼
地黄饲老马,可使光鉴人。
吾闻乐天语,喻马施之身。
我衰正伏枥,垂耳气不振。
移栽附沃壤,蕃茂争新春。 -
263.《地黄》 宋·苏轼
地黄饷老马,可使光监人。
吾闻乐天语,喻马施之身。
我衰正伏枥,垂耳气不振。
移栽附沃壤,蕃茂争新春。 -
264.《和子由次月中梳头韵》 宋·苏轼
夏畦流膏白雨翻,北窗幽人卧羲轩。
风轮晓入春笋节,露珠夜上秋禾根。
(或为予言:草木之长常在昧明间,早作而伺之,乃见其枝起数寸,竹笋尤甚。
又夏秋之交,稻方含秀,黄昏月出,露珠起于其根,累累然忽自腾上,若有推之者,或入于茎心,或垂于叶端,稻乃秀实,验之信然。 -
265.《送乔仝寄贺君六首(并叙)》 宋·苏轼
旧闻靖长官、贺水部,皆唐末五代人,得道不死。
章圣皇帝东封,有谒于道左者,其谒云晋水部员外郎贺亢,再拜而去,上不知也。
已而阅谒,见之,大惊,物色求之不可得。
天圣初,又使其弟子喻澄者诣阙进佛道像,直数千万。 -
266.《寄曾子固》 宋·王安石
吾少莫与何,爱我君为最。
君名高山岳,嵑乐嵩与泰。
低心收憃友,似不让尘境。
又如沧江水,不逆沟畎浍。 -
267.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
268.《吊元鲁山》 唐·孟郊
搏鸷有余饱,鲁山长饥空。
豪人饫鲜肥,鲁山饭蒿蓬。
食名皆霸官,食力乃尧农。
君子耻新态,鲁山与古终。 -
269.《阿奇晬日》 宋·戴复古
穷居少生涯,养子如种谷。
寸苗方在手,想像秋禾熟。
吾儿天所惠,骨相颇丰硕。
娟娟怀抱中,一岁至週日。 -
270.《高九万见示落星长句赋此答之》 宋·戴复古
天星堕地化为石,老佛占作青莲宫。
东来海若献秋水,琼以碧波千万重。
云根直下数百丈,时吐光焰惊鱼龙。
凤凰群飞拥其后,对面庐阜之诸峰。 -
271.《丙午新正书怀十首》 宋·范成大
炭熟香浓石鼎煨,人言小合是春台。
蕉心翠展一冬在,梅藟粉融连夜开。
肃肃九冰妨发育,温温三火护恢台。
养生此外无遗说,梨枣元须趁暖栽。 -
272.《和裴仲谟摘白须行》 宋·秦观
仲将题凌云,比讫顟尽白。
陆展媚侧室,星星染为黑。
人生如寄耳,况复形与色。
泽壑藏山舟,夜半输有力。 -
273.《幽居》 宋·陆游
白发萧萧仅到肩,一枝藤杖日翩跹。
草苫墙北栖鸡屋,泥补桥西放鸭船。
心似枯葵空向日,身如病栎孰知年?放怀却有翛然处,不养金丹不学禅。 -
274.《杂赋》 宋·陆游
栉发晨兴後,宽腰午饷余。
讲明穷理学,雠校养生书。
倚杖听啼鸟,临池看戏鱼。
怡然又终日,底事解愁予? -
275.《感兴》 宋·陆游
文章天所秘,赋予均功名。
吾尝考在昔,颇见造物情。
离堆太史公,青莲老先生,悲鸣伏枥骥,蹭蹬失水鲸;饱以五车读,劳以万里行,险艰外傋尝,愤郁中不平。
山川与风俗,杂错而交并,邦家志忠孝,人鬼参幽明,感慨发奇节,涵养出正声,故其所述作,浩浩河流倾,岂惟配诗书,自足齐韺茎。 -
276.《闭门》 宋·陆游
残发凋零不满巾,闭门聊得养天真。
恐伤药草停除地,为惜松槎禁伐薪。
独木架成新略彴,一峰买得小嶙峋。
萧然便觉浑无事,谈笑时时过近邻。 -
277.《夙兴》 宋·陆游
夙兴短蓬发,幽步豁烦襟。
翠碧停阑角,黧黄语柳阴。
书残频补缉,琴废细追寻。
未是全无事,犹堪养道心。 -
278.《病少愈偶作》 宋·陆游
萧条白发卧蓬庐,虚读人间万卷书。
遇事始知闻道晚,抱痾方悔养生疏。
高门赫赫何关我,薄俗纷纷莫问渠。
羸疾少苏思一出,夕阳门巷驾柴车。 -
279.《上书乞祠辄述鄙怀》 宋·陆游
干禄本代耕,穷达敢自必?早遇高皇帝,九品对宣室。
妄怀犬马心,嫠纬不暇恤。
上恩等天地,腰领免斧鑕。
旋属绍兴末,阳谷瞻出日,贱臣复何幸,便殿首造膝。 -
280.《初到荣州》 宋·陆游
乱山缺处城楼呀,双旗萧萧晚吹笳。
烟深绿桂临绝壑,霜落残濑鸣寒沙。
废台已无隐士啸,遗宅上有高人家。
铃斋下榻约僧话,松阴枕石放吏衙。