-
61.《贤者之孝二百四十首·蓼莪孝子》 宋·林同
莫遂终养志,难酬罔极恩。
哀哀父母句,肠断不堪闻。 -
62.《贤者之孝二百四十首·妹土小子》 宋·林同
勤耕艺黍稷,远贾服车牛。
奔走何为者,心乎教养忧。 -
63.《贤者之孝二百四十首·南陔孝子》 宋·林同
为养还相戒,南陔昔有诗。
都卢这个意,焉用补亡为。 -
64.《贤者之孝二百四十首·清河王庆》 宋·林同
乞以臣骸骨,下从樊濯原。
生虽阙亲养,没拟报私恩。 -
65.《贤者之孝二百四十首·王悦》 宋·林同
色养倾余子,高名重一时。
足为丞相喜,岂计外人知。 -
66.《贤者之孝二百四十首·薛修》 宋·林同
邑令直微尔,争如相国荣。
可怜留母养,不忍听兄迎。 -
67.《贤者之孝二百四十首·赵至》 宋·林同
莫致儿荣养,翻令父苦耕。
可怜废书泣,不忍叱牛声。 -
68.《贤者之孝二百四十首·郑康成》 宋·林同
播殖为亲养,家贫至假田。
焉知后学者,尽唤作儒先。 -
69.《贤者之孝二百四十首·仲长统》 宋·林同
羡入帝王门,扬名与立身。
何如养亲膳,每日得兼珍。 -
70.《贤者之孝二百四十首·子路》 宋·林同
食藜殊列鼎,负米异重茵。
不待今朝养,伤哉昔日贫。 -
71.《李养吾董教同安为作长编》 宋·丘葵
一元之根贞下起,勾萌甲柝春阳敷。
千红万紫弄晴霁,忽然暗绿绕丘墟。
霜风厉厉百物遂,枝叶剥落留根株。
一诚通复心无愧,虽千万往犹褐夫。 -
72.《举侍者求颂》 宋·释正觉
秋风濯烦骨,日日觉清省。
相与事枯禅,所养饱正命。
老蟾浴星河,魂魄明耿耿。
真味入谁肠,但知百念冷。 -
73.《以何学士韵示像侍者》 宋·释正觉
茂养高标松抱苓,岁寒姿傲雪霜丁。
萧骚风度山林韵,偃蹇气钟丘壑形。
霁月霁云胸次淡,秋山秋水眼棱青。
磨砖谁问马师语,妙发枯龟一灼灵。 -
74.《石上种剑蒲其脊成矣非陶隐居所谓溪荪者耶》 宋·舒岳祥
昆山片玉天生润,雁荡移来手自栽。
禅客久亲清少病,山童勤拂净无埃。
叶端洒洒通心露,根畔疏疏引水苔。
必有事焉还勿助,此方端自养原来。 -
75.《外屏不固婢有思逸者小儿作高栅限之》 宋·王洋
一从为客今五年,囊中羞涩无一钱。
虽逢恶客如栎社,匠石不顾斤斧全。
自矜尚可诧妻子,不用戒谨长安眠。
性庸外户从不闭,窃类陈平佐刺船。 -
76.《赠陈养廉居士》 宋·曾丰
身后相多清议同,大归何者是家风。
轻财笑馈三千客,重道争祠六一公。
门未生苔车迹满,馆无废帚榻尘空。
有人能继碑中美,不与石相为始终。 -
77.《相和歌辞·放歌行》 唐·王昌龄
南渡洛阳津,西望十二楼。
明堂坐天子,月朔朝诸侯。
清乐动千门,皇风被九州。
庆云从东来,泱漭抱日流。 -
78.《杂曲歌辞·少年行三首》 唐·李白
击筑饮美酒,剑歌易水湄。
经过燕太子,结托并州儿。
少年负壮气,奋烈自有时。
因声鲁句践,争情勿相欺。 -
79.《始兴南山下有林泉,尝卜居焉,荆州卧病有怀此地》 唐·张九龄
出处各有在,何者为陆沉。
幸无迫贱事,聊可祛迷襟。
世路少夷坦,孟门未岖嶔。
多惭入火术,常惕履冰心。 -
80.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。