-
1.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人绝,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
2.《赠樊著作》 唐·白居易
阳城为谏议,以正事其君。
其手如屈轶,举必指佞臣。
卒使不仁者,不得秉国钧。
元稹为御史,以直立其身。 -
3.《行次西郊作一百韵》 唐·李商隐
蛇年建午月,我自梁还秦。
南下大散关,北济渭之滨。
草木半舒坼,不类冰雪晨。
又若夏苦热,燋卷无芳津。 -
4.《薄媚(排遍第九)》 宋·董颖
自笑平生,英气凌云,凉然万里宣威。
那知此际。
熊虎涂穷,来伴麋鹿卑栖。
既甘臣妾,犹不许,何为计。 -
5.《摸鱼儿(观潮上叶丞相)》 宋·辛弃疾
望飞来、半空鸥鹭。
须臾动地鼙鼓。
截江组练驱山去,鏖战未收貔虎。
朝又暮。 -
6.《六州歌头(吊武穆鄂王忠烈庙)》 宋·李谌
高皇神武,善驾驭豪英。
攘北狄,驱群盗,命天膺。
救苍生。
奈梦绕沙漠,隔温清,屈和好,召大将,归兵柄,列枢庭。 -
7.《贺新郎·杜宇为谋拙》 元·姚燧
杜宇为谋拙。
只当时、西州已报,鳖灵功烈。
何事为心轻传禅,坐取名*身灭。
化怨鸟、春山啼血。 -
8.《春日述怀寄汤义仍四十韵》 明·邓渼
汉域春阴尽,苍山旅病淹。
梯航三面入,风壤百夷兼。
五尺秦通道,单车即瘴炎。
投荒虚绣斧,览胜引彤幨。 -
9.《霹雳琴》 宋·李廌
老桐初无异,憔悴辈散木。
良材固自信,终岁委空谷。
孤根听霜霰,厥命寄樵牧。
虽云具宫徵,谁意望琴筑。 -
10.《束川怀古》 宋·程公许
平生不踏东川路,乘兴克风烂漫游。
文冢姓名悬日月,书堂冤愤惨林丘。
欲呼千载醉魂起,那复少陵诗句遒。
啼鸟不知人意绪,弄晴刚自说春愁。