-
101.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
102.《橘溪僧院》 明·吴子孝
蝉声不出寺,钟断祇闻香。
流水迷松径,闲云满石床。
无言忘寂寞,宴坐得清凉。
欲谢人间事,冥心叩药王。 -
103.《雨沙》 明·张泰
老鲲呼乾北溟水,烛龙衔火烧余滓。
一片狂沙乘断飙,飞度江南数千里。
谁言天上无行人,空中乱落车马尘。
青皇严令禁不得,掩却人间明媚春。 -
104.《与慈邑诸公会宿茅甫生驻鹤楼得夜字》 明·张宣
白水冒平田,积阴过初夏。
风雨招友生,琴樽相慰藉。
飞梯倚孤撑,连峰竞回迓。
晦冥岩壑变,空翠林木亚。 -
105.《虔州八境图八首(〔原无引,据它本补·〕)》 宋·苏轼
《南康八境图》者,太守孔君之所作也,君既作石城,即其城上楼观台榭之所见而作是图也。
东望七闽,南望五岭,览群山之参差,俯章贡之奔流,云烟出没,草木蕃丽,邑屋相望,鸡犬之声相闻。
观此图也,可以茫然而思,粲然而笑,嘅然而叹矣。
苏子曰:此南康之一境也,何従而八乎?所自观之者异也。 -
106.《谢苏自之惠酒》 宋·苏轼
高士例须怜曲糵,此语尝闻退之说。
我今有说殆不然,曲糵未必高士怜。
醉者坠车庄生言,全酒未若全于天。
达人本自不亏缺,何暇更求全处全。 -
107.《清溪词》 宋·苏轼
大江南兮九华西,泛秋浦兮乱清溪。
水渺渺兮山无蹊,路重复兮居者迷。
烂青红兮粲高低,松十里兮稻千畦。
山无人兮云朝跻,霭蒙蒙兮渰凄凄。 -
108.《和范待制秋兴》 宋·陆游
山泽沉冥气尚豪,鬓丝未遽叹萧骚。
已忘海运鲲鹏化,那计风微燕雀高。
万里客魂迷楚峡,五更归梦隔胥涛。
故知有酒当勤醉,自古宁闻死可逃? -
109.《老学庵北作假山既成即雨弥月不止》 宋·陆游
古者封禅岁,乾封辄枯旱;不言绝民食,徒欲晒日观。
我今作小山,才及仞有半,下瀦数斗水,草木稍葱蒨。
蕞尔何足言,造物亦幽赞。
冥冥一月雨,阴翳迷昏旦。 -
110.《醉吟》 宋·陆游
少日沉迷汗简青,如今毁誉两冥冥。
书生弄笔如何信,只合花前醉不醒。 -
111.《生日》 宋·文天祥
忆昔闲居日,端二逢始生。
升堂拜亲寿,抠衣接宾荣。
载酒出郊去,江花相送迎。
诗歌和盈轴,铿戛金石声。 -
112.《孙彦古画风雨山水歌》 宋·张耒
山深岩高石壁青,白日忽变天晦冥。
黑风驱云走不停,惊电疾雨来如倾。
山前雨点大如手,山下水涌危槎横。
崩崖古树老有灵,吼怒直与风云争。 -
113.《次韵和答孔毅甫》 宋·黄庭坚
鹏飞鲲化未即逍遥游,龙章凤姿终作广陵散。
湓浦炉边督数钱,故人陆沉心可见。
气与神兵上斗牛,诗如晴雪濯江汉。
把咏公诗阖且开,旁无知音面墙叹。 -
114.《雪》 宋·欧阳修
新阳力微初破萼,客阴用壮犹相薄。
朝寒棱棱风莫犯,莫雪緌緌止还作。
驱驰风云初惨淡,炫晃山川渐开廓。
光芒可爱初日照,润泽终为和气烁。 -
115.《沁园春·大道无名》 宋·无名氏
大道无名,大音希声,大器晚成。
笑迷人管见,不言便了,似钻冰取火,纽石为绳。
使尽精神,虚劳神用,缘木求鱼甚日烹。
愚痴辈,磨砖作镜,怎睹光明。 -
116.《次韵和范景仁舍人对雪》 宋·梅尧臣
三尺没腰雪,京华频岁无。
高低相掩覆,窍隙似封糊。
帖缺都迷丑,增妍不问枯。
因时混贫富,遇物得图觚。 -
117.《九日戏作》 宋·晁说之
无高可登无节序,无菊与泛无酒樽。
归计知时凌海岳,伤心成醉迷乾坤。
冥冥烟雨翻愁思,急急风霜若苦言。
安得北人来见我,会须暮出水东门。 -
118.《对雪感怀呈翟使君冯中允同年》 宋·王禹偁
岁暮山城雪,民和岁有秋。
深闻五袴咏,聊减贰车愁。
凌乱藏溪寺,霏微酒郡楼。
冻宜粘酒旆,香好试茶瓯。 -
119.《西晖亭》 宋·王禹偁
孤亭叠嶂东,宛是古屏风。
每到天将暮,浑疑日再中。
余霞犹散绮,新月已张弓。
一水漪涟媚,千岩木叶红。 -
120.《牛田铺大雪》 宋·刘克庄
暝色蟠空起,狞飚激地吹。
渐看云布濩,稍有霰纷披。
蔌蔌初飘瓦,轻轻已点墀。
居人朝未觉,客子夜先知。