-
41.《玉壶冰》 唐·王季友1
玉壶知素结,止水复中澄。
坚白能虚受,清寒得自凝。
分形同晓镜,照物掩宵灯。
壁映圆光入,人惊爽气凌。
金罍何足贵,瑶席几回升。
正值求珪瓒,提携共饮冰。 -
42.《奉试水精环》 唐·严维
王室符长庆,环中得水精。
任圆循不极,见素质仍贞。
信是天然瑞,非因朴斫成。
无瑕胜玉美,至洁过冰清。
未肯齐珉价,宁同杂佩声。
能衔任黄雀,亦欲应时明。 -
43.《归阳萧寺有丁行者能修无生忍担水施僧况归命稽首作诗》 唐·顾况
化佛示持帚,仲尼称执鞭。
列生御风归,饲豕如人焉。
曹溪第六祖,踏碓逾三年。
伊人自何方,长绶趋遥泉。 -
44.《陈翃郎中北亭送侯钊侍御赋得带冰流歌》 唐·卢纶
溪中鸟鸣春景旦,一派寒冰忽开散。
璧方镜员流不断,白云鳞鳞满河汉。
叠处浅,旋处深。
撇捩寒鱼上复沉,群鹅鼓舞扬清音。
主人有客簪白笔,玉壶贮水光如一。
持此赠君君饮之,圣君识君冰玉姿。 -
45.《和人与人分惠赐冰》 唐·杨巨源
天水藏来玉堕空,先颁密署几人同。
映盘皎洁非资月,披扇清凉不在风。
莹质方从纶阁内,凝辉更向画堂中。
丽词珍贶难双有,迢递金舆殿角东。 -
46.《再至界围岩水帘遂宿岩下(是年出刺柳州五月复经此)》 唐·柳宗元
发春念长违,中夏欣再睹。
是时植物秀,杳若临悬圃。
歊阳讶垂冰,白日惊雷雨。
笙簧潭际起,鹳鹤云间舞。 -
47.《刘驸马水亭避暑》 唐·刘禹锡
千竿竹翠数莲红,水阁虚凉玉簟空。
琥珀盏红疑漏酒,水晶帘莹更通风。
赐冰满碗沉朱实,法馔盈盘覆碧笼。
尽日逍遥避烦暑,再三珍重主人翁。 -
48.《玉壶冰(一作咏冰壶)》 唐·李程
琢玉性惟坚,成壶体更圆。
虚心含众象,应物受寒泉。
温润资天质,清贞禀自然。
日融光乍散,雪照色逾鲜。 -
49.《泗水行》 唐·张籍
泗水流急石纂纂,鲤鱼上下红尾短。
春冰销散日华满,行舟往来浮桥断。
城边鱼市人早行,水烟漠漠多棹声。 -
50.《冰柱》 唐·刘叉
师干久不息,农为兵兮民重嗟。
骚然县宇,土崩水溃。
畹中无熟谷,垄上无桑麻。
王春判序,百卉茁甲含葩。 -
51.《分水岭》 唐·元稹
崔嵬分水岭,高下与云平。
上有分流水,东西随势倾。
朝同一源出,暮隔千里情。
风雨各自异,波澜相背惊。 -
52.《荐冰》 唐·陈至
凌寒开涸沍,寝庙致精诚。
色静澄三酒,光寒肃两楹。
形盐非近进,玉豆为潜英。
礼自春分展,坚从北陆成。
藉茅心共结,出鉴水渐明。
幸得来观荐,灵台一小生。 -
53.《荐冰》 唐·鲍溶
西陆宜先启,春寒寝庙清。
历官分气候,天子荐精诚。
已辨瑶池色,如和玉珮鸣。
礼馀神转肃,曙后月残明。
雅合霜容洁,非同雪体轻。
空怜一掬水,珍重此时情。 -
54.《荐冰》 唐·卢钧
荐冰朝日后,辟庙晓光清。
不改晶荧质,能彰雨露情。
且无霜共洁,岂与水均明。
在捧摇寒色,当呈表素诚。
凝姿陈俎豆,浮彩映窗楹。
皎皎盘盂侧,棱棱严气生。 -
55.《履春冰》 唐·舒元舆
投迹清冰上,凝光动早春。
兢兢愁陷履,步步怯移身。
鸟照微生水,狐听或过人。
细迁形外影,轻蹑镜中轮。
咫尺忧偏远,危疑惧已频。
愿坚容足分,莫使独惊神。 -
56.《鱼上冰》 唐·吴晃
春水潜鳞发,寒潭旧藻疏。
扬鬐顺气后,振鬣上冰初。
戏广怜空洁,浮清媚景虚。
戒贪还避饵,思达每怀书。
湿映流澌薄,狂游触浪馀。
终希泮涣泽,为化北溟鱼。 -
57.《题池州弄水亭》 唐·杜牧
弄水亭前溪,飐滟翠绡舞。
绮席草芊芊,紫岚峰伍伍。
螭蟠得形势,翚飞如轩户。
一镜奁曲堤,万丸跳猛雨。 -
58.《题池州弄水亭》 唐·杜牧
弄水亭前溪,飐滟翠绡舞。
绮席草芊芊,紫岚峰伍伍。
螭蟠得形势,翚飞如轩户。
一镜奁曲堤,万丸跳猛雨。 -
59.《赋得水怀珠》 唐·莫宣卿
长川含媚色,波底孕灵珠。
素魄生蘋末,圆规照水隅。
沦涟冰彩动,荡漾瑞光铺。
迥夜星同贯,清秋岸不枯。
江妃思在掌,海客亦忘躯。
合浦当还日,恩威信已敷。 -
60.《水晶枕》 唐·崔珏
千年积雪万年冰,掌上初擎力不胜。
南国旧知何处得,北方寒气此中凝。
黄昏转烛萤飞沼,白日褰帘水在簪。
蕲簟蜀琴相对好,裁诗乞与涤烦襟。