-
181.《满江红》 宋·郑元秀
解语宫商,为谁奏、长生一曲。
见说道、宓堂深处,宝香芬馥。
月里飞仙云际下,乘鸾来伴凫仙宿。
约年年、生日醉冰笋,簪梅玉。 -
182.《阮郎归(梨花)》 宋·赵文
冰肌玉骨淡裳衣。
素云翠枝。
一生不晓摘仙诗。
雪香应自知。
微雨後,禁烟时,洗妆君莫迟。
东风不解惜妍姿。
吹成蝴蝶飞。 -
183.《阮郎归(梨花)》 宋·赵文
冰肌玉骨淡裳衣。
素云翠枝。
一生不晓摘仙诗。
雪香应自知。
微雨後,禁烟时,洗妆君莫迟。
东风不解惜妍姿。
吹成蝴蝶飞。 -
184.《喜迁莺(和老人咏梅)》 宋·詹玉
世情冰尽。
算耐久只是,陇头芳信。
惆怅人间,几千年□,留得陆郎余韵。
朔云解识花意,遮断疏狂蝶粉,岁寒了,狂风传香远,月移影近。 -
185.《疏影》 宋·王梦应
瞢腾晓被,听堕冰层角,晴哢仍未。
土湿烟生,庭掩寒青,障泥懒为春试。
东风旧与花飞去,料记得、年年沙际。
忍落梅、万点苔根,化作一窗离思。 -
186.《天香(宛委山房拟赋龙涎香)》 宋·王易简
烟峤收痕,云沙拥沫,孤槎万里春聚。
蜡杵冰尘,水研花片,带得海山风露。
纤痕透晓,银镂小、初浮一缕。
重剪纱窗暗烛,深垂绣帘微雨。 -
187.《金缕曲(罗帛翦梅缀枯枝,与真无异作)》 宋·蔡士裕
怪得梅开早。
被何人、香罗剪就,天工奇巧。
茅舍竹篱容不得,移向花堂深悄。
别一样、风流格调。 -
188.《沁园春(寿李通判)》 宋·程必
那用招秋,休言推暑,风自薰兮。
问谁解当初,识公来处,月明碧落,旆卷青霓。
千丈长松,起人生意,冻芋寒瓜空满畦。
还堪怪,怪诸公衮衮,我尚凭泥。 -
189.《绮怀十六首》 清·黄景仁
楚楚腰肢掌上轻,得人怜处最分明。
千围步障难藏艳,百合葳蕤不锁情。
朱鸟窗前眉欲语,紫姑乩畔目将成。
玉钩初放钗初堕,第一销魂是此声。 -
190.《满井游记》 明·袁宏道
燕地寒,花朝节后,余寒犹厉。
冻风时作,作则飞沙走砾。
局促一室之内,欲出不得。
每冒风驰行,未百步辄返。 -
191.《菩萨蛮·白日惊飚冬已半》 清·纳兰性德
白日惊飚冬已半,解鞍正值昏鸦乱。
冰合大河流,茫茫一片愁。
烧痕空极望,鼓角高城上。
明日近长安,客心愁未阑。 -
192.《一萼红·盆梅》 宋·朱晞颜
玉堂深。
正重帘护暝,窗色试新晴。
苔暖鳞生,泥融脉起,春意初破琼英。
夜深后、寒消绛蜡,误碎月、和露落空庭。 -
193.《天问》 先秦·屈原
曰:遂古之初,谁传道之?
上下未形,何由考之?
冥昭瞢暗,谁能极之?
冯翼惟象,何以识之? -
194.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
195.《促织》 清·蒲松龄
宣德间,宫中尚促织之戏,岁征民间。
此物故非西产;有华阴令欲媚上官,以一头进,试使斗而才,因责常供。
令以责之里正。
市中游侠儿得佳者笼养之,昂其直,居为奇货。 -
196.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
197.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
198.《左忠毅公逸事》 清·方苞
先君子尝言,乡先辈左忠毅公视学京畿,一日,风雪严寒,从数骑出微行,入古寺,庑下一生伏案卧,文方成草;公阅毕,即解貂覆生,为掩户。
叩之寺僧,则史公可法也。
及试,吏呼名至史公,公瞿然注视,呈卷,即面署第一。
召入,使拜夫人,曰:“吾诸儿碌碌,他日继吾志者,惟此生耳。 -
199.《二鬼》 明·刘基
忆昔盘古初开天地时,以土为肉石为骨,水为血脉天为皮
,昆仑为头颅,江海为胃肠,蒿岳为背膂,其外四岳为四
肢。
四肢百体咸定位,乃以日月为两眼,循环照烛三百六十骨 -
200.《杂曲》 隋代·江总
行行春径蘼芜绿。
织素那复解琴心。
乍惬南阶悲绿草。
谁堪东陌怨黄金。
红颜素月俱三五。
夫壻何在今追虏。
关山陇月春雪冰。
谁见人啼花照户。