-
21.《明冰篇》 唐·富嘉谟
北陆苍茫河海凝,南山阑干昼夜冰,素彩峨峨明月升。
深山穷谷不自见,安知采斫备嘉荐,阴房涸沍掩寒扇。
阳春二月朝始暾,春光潭沱度千门,明冰时出御至尊。
彤庭赫赫九仪备,腰玉煌煌千官事,明冰毕赋周在位。 -
22.《酬成少尹骆谷行见呈》 唐·岑参
闻君行路难,惆怅临长衢。
岂不惮险艰,王程剩相拘。
忆昨蓬莱宫,新授刺史符。
明主仍赐衣,价直千万馀。 -
23.《寄刘方平大谷田家》 唐·皇甫冉
故山闻独往,樵路忆相从。
冰结泉声绝,霜清野翠浓。
篱边颍阳道,竹外少姨峰。
日夕田家务,寒烟隔几重。 -
24.《寄刘方平大谷田家》 唐·皇甫冉
故山闻独往,樵路忆相从。
冰结泉声绝,霜清野翠浓。
篱边颍阳道,竹外少姨峰。
日夕田家务,寒烟隔几重。 -
25.《冰柱》 唐·刘叉
师干久不息,农为兵兮民重嗟。
骚然县宇,土崩水溃。
畹中无熟谷,垄上无桑麻。
王春判序,百卉茁甲含葩。 -
26.《晓过函谷关》 唐·李涉
因韩为赵两游秦,十月冰霜渡孟津。
纵使鸡鸣遇关吏,不知余也是何人。 -
27.《骆谷行》 唐·章孝标
扪云袅栈入青冥,鞿马铃骡傍日星。
仰踏剑棱梯万仞,下缘冰岫杳千寻。
山花织锦时聊看,涧水弹琴不暇听。
若比争名求利处,寻思此路却安宁。 -
28.《寄郑谷》 唐·王贞白
五百首新诗,缄封寄去时。
只凭夫子鉴,不要俗人知。
火鼠重收布,冰蚕乍吐丝。
直须天上手,裁作领巾披。 -
29.《游谷山寺》 唐·齐己
城里寻常见碧棱,水边朝暮送归僧。
数峰云脚垂平地,一径松声彻上层。
寒涧不生浮世物,阴崖犹积去年冰。
此身有底难抛事,时复携筇信步登。 -
30.《过云木冰记》 清·黄宗羲
岁在壬午,余与晦木泽望入四明,自雪窦返至过云。
雰霭淟浊,蒸满山谷,云乱不飞,瀑危弗落,遐路窈然。
夜行撤烛,雾露沾衣,岚寒折骨,相视褫气。
呼嗟咽续,忽尔冥霁地表。 -
31.《沁园春(冰漕凿方泉,宾客请以名斋,邀赋)》 宋·吴文英
澄碧西湖,软红南陌,银河地穿。
见华星影里,仙棋局静,清风行处,瑞玉圭寒。
斜谷山深,望春楼远,无此峥嵘小渭川。
一泓地,解新波不涸,独障狂澜。 -
32.《莲谷对月》 唐·王易
山空寂无言,流泉间琴筑。
伊谁惬素心,推此一轮玉。
小坐石如冰,一雨树初沐。
清光万古新,为乐此肖独。 -
33.《和佥事夹谷之寄韵》 宋·方逢辰
夫子说周易,肇开太极分。
及乎作春秋,下逮西狩麟。
混辟至决裂,坚冰致习驯。
三皇何皞皞,五帝何纷纷。 -
34.《同诸孙赋冰箸》 宋·苏简
雪堆屋背已崔巍,沟瓦垂冰冻不摧。
乳石骈罗疑在谷,遗簪璀璨俨成堆。
沍寒侵被怜衰老,咀嚼鸣牙忆尚孩。
自是中原验时令,江南春候亦难裁。 -
35.《次愚谷雪韵》 宋·王舫
榾柮炉头夜未阑,冰壶全觉漏声乾。
前山草木疑长白,下界楼台尽广寒。
骚客忽惊梅片落,老农先作稻花看。
何当一奏平淮颂,坐使皇图九鼎安。 -
36.《跋山谷书范滂传帖》 宋·俞畴
貂珰群雏擅天纲,手驱名流入钩党。
屯云蔽日日光无,卯金神器春冰上。
汝南节士居危邦,志划萧艾扶兰芳。
致君生不逮尧舜,死合夷齐俱首阳。 -
37.《鬼谷》 明·器封
鬼谷最深邃,千灵迷涧濒。
高风响冰叶,山根暖余春。
未敢别人界,桃花是谷神。 -
38.《赠潘谷》 宋·苏轼
潘郎晓踏河阳春,明珠白璧惊市人。
那知望拜马蹄下,胸中一斛泥与尘。
何似墨潘穿破褐,琅琅翠饼敲玄笏。
布衫漆黑手如龟,未害冰壶贮秋月。
世人重耳轻目前,区区张李争媸妍。
一朝入海寻李白,空看人间画墨仙。 -
39.《赣士曾兴宗字光祖以其居篔谷图来求诗》 宋·陆游
高人心虚万物宗,家世常以仕易农。
买山本爱坡上竹,手种已偃岩前松。
瀑泉三伏凛冰雪,谷声火里酣笙镛。
了知自是一丘壑,不与金精为附庸。 -
40.《重九後二日同徐克章登万花川谷,月下传觞》 宋·杨万里
老夫渴急月更急,酒落杯中月先入。
领取青天并入来,和月和天都蘸湿。
天既爱酒自古传,月不解饮真浪言。
举杯将月一口吞,举头见月犹在天。