-
81.《古塞上曲七首》 唐·贯休
幽并儿百万,百战未曾输。
蕃界已深入,将军仍远图。
月明风拔帐,碛暗鬼骑狐。
但有东归日,甘从筋力枯。 -
82.《浣溪沙》 唐·韦庄
清晓妆成寒食天,柳球斜袅间花钿,卷帘直出画堂前¤
指点牡丹初绽朵,日高犹自凭朱阑,含嚬不语恨春残。
欲上秋千四体慵,拟交人送又心忪,画堂帘幕月明风¤
此夜有情谁不极,隔墙梨雪又玲珑,玉容憔悴惹微红。 -
83.《述行赋》 两汉·蔡邕
延熹二年秋,霖雨逾月。
是时梁翼新诛,而徐璜、左悺等五侯擅贵于其处。
又起显阳苑于城西,人徒冻饿,不得其命者甚众。
白马令李云以直言死,鸿胪陈君以救云抵罪。 -
84.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
85.《过云木冰记》 清·黄宗羲
岁在壬午,余与晦木泽望入四明,自雪窦返至过云。
雰霭淟浊,蒸满山谷,云乱不飞,瀑危弗落,遐路窈然。
夜行撤烛,雾露沾衣,岚寒折骨,相视褫气。
呼嗟咽续,忽尔冥霁地表。 -
86.《古倾杯(林钟商)》 宋·柳永
冻水消痕,晓风生暖,春满东郊道。
迟迟淑景,烟和露润,偏绕长堤芳草。
断鸿隐隐归飞,江天杳杳。
遥山变色,妆眉淡扫。 -
87.《青门饮》 宋·秦观
风起云间,雁横天末,严城画角,梅花三奏。
塞草西风,冻云笼月,窗外晓寒轻透。
人去香犹在,孤衾长闲馀绣。
恨与宵长,一夜薰炉,添尽香兽。 -
88.《玉楼春(雪中无酒,清坐寒冷,承观使大尉与宾客酬唱谨和)》 宋·曾觌
江天暝色伤心目。
冻鹊争投林下竹。
四垂云幕一襟寒,片片飞花轻镂玉。
美人试按新翻曲。
点破舞群春草绿。
融尊侧倒也思量,清坐有人寒起粟。 -
89.《木兰花》 宋·石孝友
寻春误入桃源洞。
草草幽欢聊与共。
牢笼风月此时情,做造溪山今夜梦。
柳蹊未放金丝弄。
梅径已经香雪冻。
春愁离恨重於山,不信马儿驰得动。 -
90.《松江哨遍》 宋·刘学箕
归帆征棹,相望于黄芦烟草之际。
去来乎桥之左右者,若非人世,极画工之巧所莫能形容。
每来维舟,未尝即去,徜徉延伫,意尽然后行。
至欲作数语以状风景胜概,辞不意逮,笔随句阁,良可慨叹。 -
91.《忆秦娥·梅谢了》 宋·刘克庄
梅谢了,塞垣冻解鸿归早。
鸿归早,凭伊问讯,大梁遗老。
浙河西面边声悄,淮河北去炊烟少。
炊烟少。
宣和宫殿,冷烟衰草。 -
92.《水龙吟(和丰宪题林路铃梅轴韵)》 宋·李曾伯
小窗香雾笼葱,砚寒金井频呵冻。
老坡仙去,新声犹寄,绿毛么凤。
瘦脸盈盈,不禁__,雪浓霜重。
赖墨池佳致。 -
93.《满江红(立春招云岩,再和以谢之)》 宋·李曾伯
草草春盘,那敢赋、丝青玉白。
湘波动、应怀归思,柳催行色。
冻逐寒梢残雪解,暖随野烧轻烟入。
举人间、无物不光辉,东皇德。 -
94.《宴清都·送马林屋赴南宫分韵得动字》 宋·吴文英
柳色春阴重。
东风力,快将云雁高送。
书檠细雨,吟窗乱雪,井寒笔冻。
家林秀桔霜老,笑分得、蟾边桂种。 -
95.《扫花游(春雪)》 宋·吴文英
水云共色,渐断岸飞花,雨声初峭。
步帷素袅。
想玉人误惜,章台春老。
岫敛愁蛾,半洗铅华未晓。 -
96.《江城梅花引(赠倪梅村)》 宋·吴文英
江头何处带春归。
玉川迷。
路东西。
一雁不飞、雪压冻云低。 -
97.《沁园春》 宋·陈人杰
诗不穷人,人道得诗,胜如得官。
有山川草木,纵横纸上,虫鱼鸟兽,飞动毫端。
水到渠成,风来帆速,廿四中书考不难。
惟诗也,是乾坤清气,造物须慳。 -
98.《六么令(春雪再和)》 宋·周密
回风带雨,冻涩漏声悄。
小窗照影虚白,几误邻鸡报。
千树天花绽了。
鹄立通明晓。 -
99.《献仙音·吊雪香亭梅》 宋·周密
松雪飘寒,岭云吹冻,红破数椒春浅。
衬舞台荒,浣妆池冷,凄凉市朝轻换。
叹花与人凋谢,依依岁华晚。
共凄黯。 -
100.《塞翁吟》 宋·仇远
短绿抽堤草,芳信未许花知。
尚留冻梗冰枝。
藓石雪消迟。
方塘水浅鸳鸯冷,沙际水翼相依。