-
41.《缘识》 宋·宋太宗
照烛灵源理甚长,直须清净有馨香。
俱含万像人难见,郁郁黄花翠竹光。 -
42.《缘识》 宋·宋太宗
还淳返朴非用智,黄老之术何简易。
不衒聪明时俗清,尽使人人怀忠义。
密贱得之不下堂,单父得之公私利。
无为之道随时化,无为之道随时理。
若能可行,则清净矣。 -
43.《缘识》 宋·宋太宗
泥丸本是命根宫,消息临时语话通。
大道比来行气术,其余效验藉阴功。
物情之理皆清净,造化玄微事莫同。
珍重此言深可意,腹中日运鼎花空。 -
44.《缘识》 宋·宋太宗
栖真大道於南北,清净之间求爱力,坚持雅志穷诸识。
寻常如观在眼前,唯仰三光无蹔息。
忧念苍生不暇食,自挫周遮尝反侧。 -
45.《缘识》 宋·宋太宗
栖心隐逸故非常,大约恒持要久长。
清净好为皆是益,周旋理度審安详。
法乾驭物须平稳,顺日成功自酌量。
倏忽之间堪匹配,临时巧拙见圆方。 -
46.《缘识》 宋·宋太宗
大道常恭谨,明灵不降威。
少言知有信,多事自招非。
年寿看松柏,冠簪短布衣。
我心忙也乐,清净得同归。 -
47.《缘识》 宋·宋太宗
法演双林下,凡情世眼观。
澹烟光雨际,孤月净云端。
意思皆时暂,纵横大教宽。
含情能息虑,物外不相干。 -
48.《缘识》 宋·宋太宗
表里分明说,深穷妙更玄。
愚迷行不到,圣事法中传。
欲界情无定,真空本自然。
今生随曩劫,清净照三天。 -
49.《缘识》 宋·宋太宗
豁意何清净,愚人不信迷。
石岩孤野鹤,仙路蹑云梯。
栋木生深谷,寒鸦入夜啼。
怡颜能待客,沽酒旋烹鸡。 -
50.《杂曲歌辞·行路难五首》 唐·贯休
不会当时作天地,刚有多般愚与智。
到头还用真宰心,何如上下皆清气。
大道冥冥不知处,那堪顿得羲和辔。 -
51.《奉和月夜观星应令》 唐·虞世南
早秋炎景暮,初弦月彩新。
清风涤暑气,零露净嚣尘。
薄雾销轻縠,鲜云卷夕鳞。
休光灼前曜,瑞彩接重轮。
缘情摛圣藻,并作命徐陈。
宿草诚渝滥,吹嘘偶搢绅。
天文岂易述,徒知仰北辰。 -
52.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
53.《过卢四员外宅看饭僧共题七韵》 唐·王维
三贤异七贤,青眼慕青莲。
乞饭从香积,裁衣学水田。
上人飞锡杖,檀越施金钱。
趺坐檐前日,焚香竹下烟。
寒空法云地,秋色净居天。
身逐因缘法,心过次第禅。
不须愁日暮,自有一灯然。 -
54.《赠怀一上人》 唐·崔颢
法师东南秀,世实豪家子。
削发十二年,诵经峨眉里。
自此照群蒙,卓然为道雄。
观生尽入妄,悟有皆成空。 -
55.《赠怀一上人》 唐·崔颢
法师东南秀,世实豪家子。
削发十二年,诵经峨眉里。
自此照群蒙,卓然为道雄。
观生尽入妄,悟有皆成空。 -
56.《云母泉诗》 唐·李华
晨登玄石岭,岭上寒松声。
朗日风雨霁,高秋天地清。
山门开古寺,石窦含纯精。
洞彻净金界,夤缘流玉英。 -
57.《秋浦歌十七首》 唐·李白
秋浦长似秋,萧条使人愁。
客愁不可度,行上东大楼。
正西望长安,下见江水流。
寄言向江水,汝意忆侬不。 -
58.《送僧》 唐·张谓
童子学修道,诵经求出家。
手持贝多叶,心念优昙花。
得度北州近,随缘东路赊。
一身求清净,百毳纳袈裟。 -
59.《赠沛禅师》 唐·皇甫曾
南岳满湘沅,吾师经利涉。
身归沃洲老,名与支公接。
净教传荆吴,道缘止渔猎。
观空色不染,对境心自惬。
室中人寂寞,门外山重叠。
天台积幽梦,早晚当负笈。 -
60.《赠沛禅师》 唐·皇甫曾
南岳满湘沅,吾师经利涉。
身归沃洲老,名与支公接。
净教传荆吴,道缘止渔猎。
观空色不染,对境心自惬。
室中人寂寞,门外山重叠。
天台积幽梦,早晚当负笈。